Iστορία γράφουν οι παρέες τραγουδά ο σπουδαίος Διονύσης Σαββόπουλος και η παρέα του Ερμή γράφει τη δική της ιστορία από το 1984. Στα γήπεδα των Βρυξελλών, μετά των οικογενειών, κατά μόνας, με βροχή (κυρίως) και ήλιο (ενίοτε), αλλά πάντα με τη μπάλα στο χορτάρι και στα δίχτυα η οικογένεια της πρώτης ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας των Βρυξελλών μεγάλωσε και κατάφερε να ανέβει κατηγορία στα τεσσαρακοστά της γενέθλια.
«Οι δύο μεγαλύτερες προκλήσεις ήταν να βρούμε όνομα για την ομάδα και να μαζέψουμε χρήματα. Οι περισσότεροι από εμάς υποστηρίζαμε τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό, οπότε αποφύγαμε αυτά τα ονόματα και τα χρώματα. Όταν κοιτούσαμε για τις εμφανίσεις συμφωνήσαμε σε μπλε και κίτρινο. Όσο για το όνομα, συνειδητοποιήσαμε ότι το λόγκο των ΕΛΤΑ ήταν ο Ερμής. Κι έτσι γεννήθηκε η ποδοσφαιρική ομάδα του Ερμή» αναφέρει ο Κώστας Γκολφίδης, από τα ιδρυτικά μέλη, σε ανάρτηση της ομάδας στο ίνσταγκραμ.
Το γενέθλιο ματς
Το ραντεβού δόθηκε λίγο έξω από τις Βρυξέλλες για ένα «ενδοικογενειακό» γενέθλιο ματς. Παλαιοί και νέοι ήταν εκεί για να γιορτάσουν. Ορισμένοι με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Άλλοι έφτασαν από το Λουξεμβούργο, όπου εργάζονται πια, μόνο γι’ αυτό το παιχνίδι.
Ο Ντόριαν Τσέτης αρχηγός της ομάδας πια, αλλά και ο αδερφός του ο Κώστας ακολούθησαν τα χνάρια του πατέρα τους και νυν προπονητή της ομάδας.
«Είμαι 8-9 χρόνια στην ομάδα και ήρθα γιατί έπαιζε πολύ παλιά και ο πατέρας μου. Είμαι πλέον αρχηγός της ομάδας» λέει ο Ντόριαν περιγράφοντας γλαφυρά, αλλά απολύτως ρεαλιστικά τι εστί «Ερμής»: «Ο Ερμής είναι ένα μέρος στο ο οποίο ο καθένας μπορεί να βρει αυτό που ψάχνει, δηλαδή είσαι ένα άτομο στις Βρυξέλλες και ψάχνεις απλώς να παίξεις ένα ματς κάθε Σάββατο και μετά να πας στο σπίτι σου, μπορείς να έρθεις στον Ερμή. Ψάχνεις μία παρέα να πιεις και την μπυρίτσα σου μετά τον αγώνα, έρχεσαι στον Ερμή. Είσαι Έλληνας λίγο χαμένος στις Βρυξέλλες, δεν ξέρεις πού να πας, έρχεσαι στον Ερμή. Έχει για τον καθέναν αυτό που ψάχνει».
Ο πατέρας του, Μπάμπης, πρώην στέλεχος της Κομισιόν, εδώ και λίγο καιρό κρέμασε τα παπούτσια του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όχι όμως και στην ομάδα του την οποία κοουτσάρει και όταν δεν το κάνει ακολουθεί τον Ολυμπιακό στα ματς όπου κι αν παίζει.
«Το να γιορτάσουμε τα 40 χρόνια με αυτή την άνοδο ήταν κάτι ανέλπιστο. Το καταφέραμε με σκληρή δουλειά, αν και χρησιμοποιώ το πρώτο πληθυντικό. Όλα τα έχουν κάνει οι παίκτες που προσπάθησαν , που πολέμησαν, δούλεψαν σκληρά και κατάφεραν και ανέβηκαν στην πρώτη ερασιτεχνική κατηγορία, Βρυξελλών και περιχώρων. Είναι μία επιτυχία. Είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος, πολύ χαρούμενος» λέει ο Μπάμπης Τσέτης.
Τον «νταμπλούχο» ως πρωταθλητή Ελλάδας με την αγαπημένη του ομάδα τον ΠΑΟΚ, αλλά και ως παίκτη του Ερμή, Γιώργο Πάτκο τα πρωινά τον συναντάς σε ένα από τα πιο γνωστά καφέ των Βρυξελλών, «Το Μέλι» στο οποίο είναι συνιδιοκτήτης, να ασχολείται με τα οικονομικά και με το ποδόσφαιρο να αποτελεί μεγάλη του λατρεία και τους συμπαίκτες του να λένε ότι κάλλιστα θα μπορούσε να έπαιζε επαγγελματικά.
«Δεύτερη οικογένεια ο Ερμής»
«Για εμάς ο Ερμής σημαίνει μία δεύτερη οικογένεια, ένας οργανισμός που μπορεί να σε βοηθήσει όταν έρχεσαι σε μια νέα χώρα να προσαρμοστείς ακόμα πιο εύκολα» λέει ο Γιώργος. «Ο αγώνες του Ερμή είναι ένα κοινωνικό γεγονός, μαζευόμαστε, ανταλλάσσουμε απόψεις, ιδέες, μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για το ποδόσφαιρο και όταν έχουμε και κάποιες επιτυχίες αισθανόμαστε υπερήφανοι και χαρούμενοι γι’αυτό» εξηγεί.
Το μήλο κάτω από την μηλιά ισχύει και για τον Αργύρη Αντωνακόπουλο. «Παίζω στον Ερμή εδώ και 15 χρόνια σχεδόν, είχα ξεκινήσει ως παίχτης, αλλά πριν από αυτό είχαν ξεκινήσει ως φανατικός οπαδός του πατέρα μου, ο πατέρας μου έπαιζε και αυτός στην ομάδα, ήταν από τους πρώτους παίχτες που ήταν στις αρχικές ομάδες του Ερμή, όταν είχε ιδρυθεί το 1984». Γιος του Λεωνίδα Αντωνακόπουλου πρώην επικεφαλής της Αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα, ο οποίος επίσης έπαιξε στο επετειακό παιχνίδι. Όπως λέει ο Αργύρης, «η ομάδα είναι το παν. Ένα κοινωνικό σύνολο στις Βρυξέλλες, είναι η χαρά μας κάθε Σάββατο, ως παίχτες ως φίλαθλοι.
Είναι μεγάλη χαρά, σήμερα γιορτάζουμε τα 40 χρόνια, μακάρι να γιορτάζουμε και τα 50 και τα 60 και όσο πάει. Και για να μην ξεχνιόμαστε: ή Ερμής ή κανείς». Στις κερκίδες τα δύο ανίψια του, γιοι της αδερφής του Ελένης η οποία παρακολουθούσε μπαμπά, αδερφό και τον σύντροφό της σε δράση.
«40 χρόνια Ερμής»
Επί 20 χρόνια έπαιζε για τον «Ερμή» και ο Βαγγέλης Δεμίρης, σύμβουλος επικοινωνίας του αντιπροέδρου της Κομισιόν Μαργαρίτη Σχοινά, ο οποίος παραμένει πιστός ακόλουθος της ομάδας μέχρι σήμερα: «40 χρόνια Ερμής σημαίνει 40 χρόνια μιας πολύ ωραίας ελληνικής ποδοσφαιρικής οικογένειας σε όλα τα γήπεδα του Βελγίου. Θερμά συγχαρητήρια στους νέους της ομάδας που κάτι πήραν κι από εμάς τους πιο… νέους κι ανέβηκαν κατηγορία φέτος».
Ο Γιώργος Ρωσσίδης, διευθυντής της επιτρόπου υγείας Στέλλας Κυριακίδου, ξεκίνησε να παίζει στην ομάδα το 2005. Μετά την ένταξη Κύπρου στην ΕΕ το 2004, ο Ερμής υποδέχτηκε και Κύπριους παίκτες που συνεχίζουν να αποτελούν σημαντικό κορμό του. Ο Γιώργος έφτασε στο γήπεδο με τον δωδεκάχρονο γιο του Στέφανο, λάτρη της Ομόνοιας, που ήδη παίζει ποδόσφαιρο σε παιδική ομάδα και συμμετείχε στον αγώνα ως ο μικρότερος παίκτης βάζοντας πλώρη για να ενταχθεί κανονικά στο Ερμή όταν μεγαλώσει λίγο ακόμη. «Είχα την ευκαιρία να παίξω σε αυτό το γήπεδο με τον Ερμή. Όταν γίνω 16 χρονών θέλω να παίξω με αυτή την υπέροχη ομάδα. Ο μπαμπάς μου έπαιζε στη επίθεση, εγώ όμως παίζω άμυνα», περιγράφει ο Στέφανος.
Ο Στέφανος και η γενιά του παίρνουν σταδιακά σκυτάλη και ο Ερμής συνεχίζει να είναι η οικογένεια και η παρέα του Σαββατοκύριακου για τους Βρυξελλιώτες ποδοσφαιρόφιλους.
