Έγκλημα στο Γουδή: Ο φοιτητής με τον μπαλτά

Το «Δελτίον Εγκλημάτων» του Ιστορικού Αρχείου των εφημερίδων «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» φέρνει στο φως εγκλήματα, σήμερα άγνωστα, που όμως κάπου στις αρχές και τα μέσα του 20ου αιώνα απασχόλησαν την ελληνική κοινή γνώμη.

Στις γραμμές που ακολουθούν, το μόνο που δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, είναι τα ονόματα των θυτών και των θυμάτων. Αυτά τα έχουμε αντικαταστήσει με ψευδώνυμα.

Τα γεγονότα, όμως, οι πράξεις, οι αντιδράσεις, το μίσος, ο φόβος, το πάθος και όσα συνέθεσαν τα δράματα, που άφησαν κάποτε την Ελλάδα με το στόμα ανοικτό, είναι πέρα για πέρα αληθινά.

Μεταξύ 7 και 8 Αυγούστου η είδηση ενός εγκλήματος στο Γουδή, στην Αθήνα, αφήνει την κοινή γνώμη με το στόμα ανοιχτό.

Μια 30χρονη γυναίκα βρίσκεται νεκρή στην κρεβατοκάμαρά της μέσα σε μια λίμνη αίματος .

«Φρικιαστικόν έγκλημα ανεκαλύφθη χθες το απόγευμα παρά το γηροκομείον και εντός οικίσκου, κειμένου εις την εν Γουδί, συνοικίαν “Κουπόνια” υπό τας ακολούθους περιστάσεις:

» (…) Το εσωτερικόν του κοιτώνος ευρίσκετο εν αναστατώσει. Δύο εν αυτό κιβώτια ήσαν διερρηγμένα και επί του δαπέδου εσκορπισμένα διάφορα είδη ιματισμού. Παρά την κλίνην ευρίσκετο πρηνές το πτώμα νεαράς γυναικός εν μέσω λίμνης αίματος, φέρον τρία τραύματα εις την κεφαλήν διά σιδηρού αιχμηρού οργάνου.

»Η κλίνη επίσης ευρίσκετο εν αναστατώσει και αιματόβρεκτοι αι σινδόνες και η στρωμνή. Προφανώς το έγκλημα εγένετο καθ’ ύπνον επί της κλίνης υπό του αγνώστου φονέως, όστις και διενυκτέρευσεν εις τον οικίσκον φιλοξενηθείς υπό του θύματος, μεθ’ ού συνεδέετο δι’ ερωτικών δεσμών.

Αλλεπάλληλα χτυπήματα

»Ο κακούργος, μη δυνηθείς δια του πρώτου πλήγματος να επιτύχη του σκοπού του, κατήνεγκεν αλλεπάλληλα τοιαύτα μέχρις ου απετελείωσε το θύμα, το οποίον κατά τας αγωνιώδεις τελευταίας στιγμάς του κατέπεσεν επί του δαπέδου. Ο φονεύς μετά την πράξιν του προέβη εις την διάρρηξιν των δύο κιβωτίων του θύματος και απήλθεν.

»Το θύμα ήτο γυμνόν σχεδόν καθ’ όσον έφερε μόνον φανέλλαν και υποκάμισον, το οποίον ήτο εσχισμένον εις πολλά σημεία προφανώς και αιμόφυρτα.

»Ο δράστης ακολούθως διαρρήξας τα εν τω δωματίω κιβώτια ιματισμού του θύματος, ηρεύνησεν αυτά εν τη πεποιθήσει ότι η φονευθείσα είχεν εναποθέση εντός αυτών σημαντικόν χρηματικόν ποσόν. Το πτώμα, ως εξηκριβώθη εκ της ενεργηθείσης προανακρίσεως ανήκει εις την 30ετιδα, Στεφανία Μοδάκου, σύζυγον Νέστορα Μοδάκου. Αυτή διετέλει από τινος εν διαστάσει μετά του συζύγου της, όστις νυν ευρίσκεται εν Γυθείω μετά των δύο τέκνων των διατηρών κατάστημα ετοίμων ενδυμάτων».

Ο υπ’ αριθμόν 1 ύποπτος

Οι υποψίες των αρχών στράφηκαν γρήγορα στον νεαρό φοιτητή Ιατρικής Γαβριήλ Στεφανάκη, ενοικιαστή ενός από τα δωμάτια του σπιτιού του θύματος.

«Εκ της προανακρίσεως εξ άλλου εξηκριβώθη ότι εις εν δωμάτιον του οικίσκου διέμενεν επ’ ενοικίω ο εκ Ρεθύμνου φοιτητής της ιατρικής Γαβριήλ Στεφανάκη, καθ’ ου και εγείρονται υπόνοιαι ότι είνε ο δράστης του εγκλήματος, καθόσον ούτος εξηφανίσθη από της πρωΐας της παρελθούσης Παρασκευής.

»Εξετασθέντες γείτονες κατέθεσαν ότι ο Στεφανάκης εθεάθη ασκεπής την πρωΐαν της παρελθούσης Παρασκευής έξωθι του οικίσκου και είτα εισήλθεν εντός αυτού. Εξελθών μετ’ ολίγον ηρώτησε γειτόνισσαν τινά: “Πού είναι η Στεφανία;”. Τω απήντησεν ότι δεν εγνώριζε που αυτή είχε μεταβή. Εκ της ώρας εκείνης ο φοιτητής δεν επανήλθεν εις τον οικίσκον, ούτε εθεάθη εις τα πέριξ».

Ο Στεφανάκης είχε αρχικώς εξαφανισθεί, όμως τελικά συνελήφθη από την αστυνομία στον Κολωνό, οπού κρυβόταν σε σπίτι συγγενικού του προσώπου.

Ιατροδικαστική εξέταση

»Το πτώμα μετηνέχθη εις το ιατροδικαστικόν εργαστήριον, όπου ενηργήθη αυτοψία υπό των κ.κ. Τρουπάκη, ιατροδικαστού και Κάτσα, επιμελητού. Κατά την γνώμην αμφοτέρων, ο θάνατος του θύματος επήλθε προ 36 ωρών, ήτοι την νύκτα της Πέμπτης προς την Παρασκευήν. Το πτώμα φέρει τρία τραύματα παράλληλα επί του δεξιού κροτάφου.»

Η σχέση θύματος και θύτη

»Ο εν τη συνοικία “Κουπόνια” ιδιόκτητος οίκος του θύματος αποτελείται εκ 4 δωματίων, χωριζομένων ανά δύο διά πλακοστρώτου διαδρόμου. (…) Εις το εν των δύο άλλων δωματίων κατώκει το θύμα Στεφανία Μοδάκου  και εις το έτερον, το προς την οδόν κείμενον ο εκ Ρεθύμνου τελειόφοιτος της ιατρικής Γαβριήλ Στεφανάκης, όστις υπό έτους διέμενεν εν αυτώ επ’ ενοικίω 500 δραχμών.

»Ούτος από μηνών έζη ως οικότροφος, καταβάλλων εις το θύμα διά την διατροφήν του 1.000 δραχμάς μηνιαίως. Έκτοτε ανεπτύχθη στενωτέρα σχέσις μεταξύ του ενοίκου και της οικοδεσποίνης ούτως ώστε η χωρίζουσα τα δωμάτιά των μεσόθυρα παρέμενεν ανοικτή νυκτός και ημέρας.

(…)

»Ως εξηκριβώθη εκ της προανακρίσεως, ο Στεφανάκης διετέλει εις τινα ψυχρότητα τελευταίως μετά του θύματος, καθόσον λόγω των μετ’ αυτής στενών σχέσεών του, απέφευγε να καταβάλλη το μηνιαίον ενοίκιον και τα τροφεία. Εντούτοις εξηκολούθει να εστιάται μετά του θύματος εις κοινήν τράπεζαν».

Η στιγμή του εγκλήματος

Η περιγραφή του εγκλήματος που ακολουθεί, λόγω της συνήθειας του Τύπου της εποχής να περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις εγκληματικές πράξεις, είναι ιδιαιτέρως σκληρή.

«Συλλαβών ο Στεφανάκης την ιδέαν του εκλήματος προέβη εις την εκτέλεσιν αυτού την νύκτα της παρελθούσης Πέμπτης. Το θύμα εφονεύθη καθ’ ύπνον επί της κλίνης του διά μπαλντά, ον χρησιμοποιούν, εις τας οικογενείας προς παρασκευήν του κιμά.

»Τα πλήγματα, κατενεχθέντα αλλεπάλληλα επί της κροταφικής και βρεγματικής χώρας του κρανίου, επήνεγκον τον θάνατον ακαριαίως. Ήτο η ορμή των πληγμάτων τοιαύτη δια του βαρέος καταπέλτου, ώστε το κρανίον της δυσμοίρου γυναίκος διηνοίχθη και εξεσφενδονίσθησαν μόρια του εγκεφάλου, ων ίχνη παρατηρούνται επί του τοίχου του δωματίου, όπου έλαβε χώραν το στυγερόν έγκλημα.

»Ο βολβός του δεξιού οφθαλμού εξωρύχθη και μέρος του δεξιού ωτός απεκόπη».

Μετά το έγκλημα

Αμέσως μετά τον φόνο, ο θύτης κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να  κρύψει τη σορό του θύματος καθώς και κάθε ίχνος της ειδεχθούς πράξης του.

«Μετά το έγκλημα ο δράστης ετύλιξε το πτώμα διά καλύμματος στρωμνης και μετέφερεν αυτό εις το συνεχόμενον δωμάτιόν του. Φαίνεται ότι προσεπάθησε να εναποθέση το πτώμα εντός μεγάλου καινουργούς κιβωτίου, αλλ’ εγκατέλειψε την ιδέαν ταύτην, καθόσον λόγω του όγκου του, δεν ήτο τούτο κατορθωτόν. Το εν λόγω κιβώτιον ευρέθη τελείως κενόν και φέρον κηλίδας αίματος ιδία εις το άνοιγμα αυτού.

»Ο φονεύς απέθεσε το πτώμα ακολούθως υπό την κλίνην του και απήλθεν αφού εκλείδωσε το δωμάτιόν του.

Τα πειστήρια του εγκλήματος

» (…) Εντός του δωματίου του φοιτητού Στεφανάκη ευρέθησαν εντός μικρού κιβωτίου ο μπαλτάς, δι’ ού εξετελέσθη το έγκλημα, φέρων κηλίδας αίματος και τρίχας της κόμης του θύματος, εσώρρουχα αυτής, η ρόμπα της, αι σινδόνες και δύο προσκεφαλαία αιματοβαφή συμπεπιεσμένα εντός αυτού λόγω του στενού χώρου του.

»Όλα ταύτα αποτελούν τα πειστήρια του εγκλήματος. Επί της αχυροστρωμνής της κλίνης του θύματος διακρίνονται μεγάλαι κηλίδες αίματος το οποίον είχεν διαπεράσει αυτήν και είχε βάψει και τας κλινοσανίδας.

»Ο κακούργος είχε αντικαταστήσει τα αιματοβαφή προσκεφάλαια και σινδόνας δια καθαρών τοιούτων, ίνα, εάν τυχόν ανεζητείτο η φονευθείσα υπό τινος γείτονός της, μη περιπέση εις τα όμματά του η αιματοβαφής κλίνη».

Η ιστορία του θύματος

»Η φονευθείσα είχεν έλθει εις γάμον εν έτει 1907 μέτα τινος ονόματι Ιωσήφ Φωτίου., μετά του οποίου απέκτησε υιόν άγοντα ηλικίαν 17 ετών. Διαζευχθείσα ήλθεν εις δεύτερον γάμον προ 9 ετών μετά του Νέστορος Μοδάκου, διατηρούντος ενταύθα σιδηρωτήριον. Προ διετίας περιήλθε μετ’ αυτού εις διάστασιν και εγκαταλείφθη υπό του συζύγου της, μεταβάντος εις Γύθειον μετά του 7ετούς θυγατρίου των.

»Προ μηνών το θύμα απέστειλεν εις Γύθειον τον εκ του πρώτου γάμου υιόν της, προς τον σκοπόν να συμφιλιωθή μετά του συζύγου της, τουθ’ όπερ και επετεύχθη, επρόκειτο δε το ανδρόγυνον να επαναλάβη τας σχέσεις του.

Το κίνητρο

»Τα ελατήρια του εγκλήματος, κατά μίαν εκδοχήν, είνε η ληστεία του θύματος υπό του δράστου. Κατ’ άλλην όμως εκδοχήν ο δράστης προέβη εις την πράξιν του διότι η φονευθείσα επρόκειτο να συμβιώση εφεξής μετά του συζύγου της και ηρνήθη να συμμορφωθή προς την αξίωσίν του να μη διακόψη τας μετ’ αυτού σχέσεις της. (…)

»Ο διοικητής του γραφείου εγκληματολογικής σημάνσεως κ. Στεργίου, υπομοίραρχος, μεταβάς εις την οικίαν του θύματος ενήργησεν αυτοψίαν και έλαβε τα αποτυπώματα των δακτύλων του δράστου».

Σύντομα οι αρχές έφτασαν στα ίχνη του νεαρού φοιτητή, ο οποίος δεν κατάφερε να πείσει τις δικαστικές αρχές ότι σκότωσε την 30χρονη σπιτονοικοκυρά του ευρισκόμενος σε άμυνα καθώς σύμφωνα με τους ιατροδικαστές «Εκ του παραλλήλου των τομών [τραυμάτων] (…) [συμπεραίνεται] ότι η κεφαλή του θύματος κατά τα επανεχθέντα κτυπήματα υπό του φονέως, εστηρίζετο επί σταθερού τινος αντικειμένου.

»Το θύμα κατά την ώραν του εγκλήματος έφερε πλήρη την καθημερινήν περιβολήν του. Εκ τούτου συμπεραίνεται ότι τούτο ανεπαύετο επί της κλίνης κατά τας μεσημβρινάς ώρας.

»Επί του πτώματος ουδέν άλλο ίχνος κακώσεως, πλην των τραυμάτων, παρετηρήθη, τουθ’ όπερ αποδεικνύει ότι δεν προηγήθη πάλη μεταξύ αυτού και του φονέως».

Οι εφημερίδες των επομένων μηνών και ετών δεν ξαναναφέρθηκαν στην υπόθεση αυτή, που συντάραξε την ελληνική γνώμη τον Αύγουστο του 1926.