Τι δύναμη έχουν τα τραύματα; Πόσο μπορούν διαστρεβλώσουν την οπτική μας, να επηρεάσουν αυτό που είμαστε; Να μας μεταμορφώσουν σε κάτι άλλο; Κι αν τελικά αλλάζει ο άνθρωπος αλλά μονάχα ως απάντηση στο τραύμα; Κι αν τελικά γινόμαστε λίγο-λίγο το ίδιο το τραύμα; Πώς μέσα από το τραύμα γίνεται ζωή;

Με τίτλο «μετα-τραύμα», το τρίτο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου του Maestro ξεκινά με τον Ορέστη, που μέχρι τώρα λίγο πολύ είδαμε μέσα μοναχά από τα μάτια της πληγωμένης Κλέλιας. Η ζωή του Ορέστη στην Αθήνα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη στο νησί. Έχει όμως έναν κοινό άξονα: τη μουσική.

Αυτή πια μοιάζει να είναι η μόνη του παρηγοριά. Ένα μέρος απάγκιο, όπου η φουρτούνα που γέννησαν μέσα του όλα όσα συνέβησαν από την μέρα που πάτησε πόδι στους Παξούς για λίγο κοπάζει. Οι σκέψεις, οι εικασίες, τα πάθη, οι ενοχές, τα αναπάντητα «γιατί» σαν να υπακούν στην μπαγκέτα του και να σιωπούν για να ακουστεί το πιάνο ή ένα κουαρτέτο εγχόρδων.

Και για καιρό οι μέρες κυλούν κάπως έτσι, με μουσική – όσο γίνεται περισσότερη μουσική. Κι ο Ορέστης μοιάζει να τα καταφέρνει θαυμάσια μέχρι που εμφανίζεται και πάλι η Κλέλια και, μάλιστα, τρυπώνει μες στο ίδιο του το καταφύγιο. Οι προσπάθειές του να την κρατήσει μακριά, να προστατεύσει το μόνο μέρος που του έχει απομείνει να είναι ο εαυτός του – σπασμωδικές κι αλόγιστες – πέφτουν στο κενό. Κι εκεί που είχε ένα μέρος ολόδικο του για να δραπετεύει καθημερινά από την αποτυχημένη συμβιωτική σχέση του με την Αλεξάνδρα, ξαφνικά αυτό απειλείται.

Αν ακόμα αναρωτιέστε πού βρισκόταν ο Ορέστης όσο η γυναίκα του γεννούσε κάπου στο κέντρο της Αθήνας, η απάντηση έρχεται σε τούτο το επεισόδιο και αυτή είναι: με την Κλέλια. Την συνάντηση ζητά η 19χρονη κοπέλα λίγο μετά την απώλεια της Ζωής, της νέας φίλης που έκανε ερχόμενη στην Αθήνα και η οποία έχασε τη ζωή της σε τροχαίο. Το τραγικό αυτό γεγονός κινητοποιεί την Κλέλια με τρόπο που ούτε η ίδια δεν περίμενε.

Στη συνάντησή της με στον Ορέστη του λέει επιτέλους όλα όσα κράταγε όλον αυτόν τον καιρό μέσα της. Εκείνος, πανικόβλητος ακόμα, δεν ακούει και πολλά από όσα του λέει η Κλέλια. Παρόλα αυτά, ζητά τελικά συγνώμη και κάπως έτσι, εντελώς άδοξα, η συνάντησή τους τελειώνει.

Ο Ορέστης δεν βιώνει την συγκίνηση, εκείνη την ευχάριστη ανατριχίλα του ερωτευμένου ανθρώπου που βλέπει μετά από καιρό το αντικείμενο του πόθου του. Αυτά τα συναισθήματα, μαζί με εκατομμύρια άλλες πρωτόγνωρες αισθήσεις, θα έρθουν λίγο αργότερα, μόλις αντικρίσει για πρώτη φορά την νεογέννητη κόρη του.

Από την άλλη, η Αλεξάνδρα βγαίνει από την τραυματική περιπέτεια του τοκετού φαινομενικά πιο ψυχρή από ποτέ. Δείχνει μακράν περισσότερο ενδιαφέρον για το κινητό και τις μπίζνες της παρά για το μικροσκοπικό νέο μέλος της οικογένειάς της. Η νέα της ιδιότητα την τρομοκρατεί. Αδυνατεί να πάρει αγκαλιά το μωρό της, το κοιτά με φόβο, και μόνο στη σκέψη του να το αγγίξει παθαίνει κρίσεις πανικού, ενώ από το μυαλό της περνούν και εικόνες ανομολόγητες.

Ο Ορέστης δείχνει κατανόηση, όσο μπορεί. Ο κόσμος, οι άνθρωποι του κύκλου του, οι συνάδελφοί του, η κοινωνία ολόκληρη βλέπει, όπως πάντα, στον ερχομό ενός παιδιού μια μεγάλη αφορμή για γιορτή. Όμως, δυστυχώς, η επιλόχειος κατάθλιψη είναι μια πραγματικότητα για πάρα πολλές γυναίκες. Και παρόλα αυτά, σε μια κοινωνία που ρομαντικοποιεί τη μητρότητα ως μια κατάσταση δεδομένης χαράς και ολοκλήρωσης, συνεχίζει ακόμα και σήμερα να αποτελεί ταμπού.

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, ακριβώς όπως μας έχει συνηθίσει, ανοίγει τη συζήτηση για άλλο ένα από τα πολλά θέματα για τα οποία μάθαμε να μην μιλάμε και η Στεφανία Γουλιώτη, η Αλεξάνδρα του «Maestro», συγκινεί βαθιά ως μια νέα μητέρα που βιώνει έντονο στρες, που παλεύει να υπάρξει μέσα σε αυτή τη νέα συνθήκη και που, επιπλεόν, έχει τρομερές τύψεις γι’ αυτό.

Οι πάντες, εντωμεταξύ, αντιμετωπίζουν την Αλεξάνδρα τελείως διαφορετικά. Λες και δεν πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο· λες και ο νέος της ρόλος – αυτός της μητέρας – ξαφνικά να αποκλείει εκείνον της δυναμικής επιχειρηματία. Κι αυτό την τρελαίνει ακόμα περισσότερο. Κάνει απέλπιδες προσπάθειες να διεκδικήσει εκ νέου τη θέση της, να πάρει τα πράγματα στα χέρια της, να συστηθεί και πάλι από την αρχή. Όλα όμως αποτυγχάνουν, φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που θα επιθυμούσε και η σχέση της με τον Ορέστη ολοένα και οδηγείται στα άκρα.

Όταν κάποια στιγμή, τυχαία, θα μάθει ότι η Κλέλια φοιτά στο Ωδείο όπου διδάσκει ο άντρας της, η κατάσταση θα εκραγεί. Οι δυο τους συγκρούονται έντονα και πάνω στην ένταση της στιγμής, η Αλεξάνδρα τελικά καταφέρνει να κάνει το μεγάλο βήμα και να πάρει αγκαλιά την κόρη της για πρώτη φορά.

Δυστυχώς για τον Ορέστη, θα φτάσουν κακές φήμες για εκείνον και την Κλέλια και στο διοικητικό συμβούλιο του Ωδείου. Θα κληθεί να απαντήσει και, όπως πάντα, θα είναι ειλικρινής. Με συνοπτικές διαδικασίες θα του ζητήσουν να μείνει για λίγο καιρό εκτός μέχρι όλο αυτό να κοπάσει και, κάπως έτσι, εκείνο που φοβόταν περισσότερο θα γίνει πραγματικότητα.

Πολλά χιλιόμετρα μακριά, στους Παξούς, στη νέα συνθήκη της ζωής της προσπαθεί να προσαρμοστεί και άλλη μια γυναίκα. Με τον δυνάστη Χαράλαμπο να έχει πια εξαφανιστεί, η Μαρία αρχίζει σιγά σιγά να ζει τη ζωή πιο ξέγνοιαστα, να κάνει όσα μέχρι τώρα απαγορεύονταν. Πηγαίνει σε εγκαίνια, σε γιορτές, σέρνει τον χορό. Προσπαθεί, όπως λέει, να αντέξει.

Όμως, βρίσκεται κι εκείνη αντιμέτωπη με μία κοινωνία που έχει μάθει να κρίνει πολύ αυστηρά τις γυναίκες και να ευνοεί τη φιγούρα του πατέρα αφέντη. Η Μαρία προσπαθεί να τους αγνοεί. Όμως, σε ένα νησί τόσο μικρό, δεν είναι πάντα εύκολο. Εξομολογείται συχνά. Ορθός ή λάθος, είναι ο μόνος τρόπος που ξέρει εκείνη για να διαχειριστεί όλα αυτά τα τραύματα που κουβαλά, όλη αυτή την κακοποίηση που έχει ζήσει.

Εντωμεταξύ, ο γιος της Μαρίας, ο Σπύρος αρχίζει να δουλεύει για τον Φάνη, συνεχίζοντας τις βρωμοδουλειές που άφησε ανοιχτές ο Χαράλαμπος, ενώ η Μαρία ανακαλύπτει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό κρυμμένο στο σπίτι. Γρήγορα καταλαβαίνει ότι πρόκειται για τους «κόπους» του άφαντου άντρα της. Μην ξέροντας τι να κάνει, ζητά τη βοήθεια της Χάρις, η οποία ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί. Εν προκειμένω, η Χάρις, πολύ ψύχραιμα συμβουλεύει τη Μαρία να πάρει το χρόνο της, να μην βιαστεί να αποφασίσει τι θα κάνει με αυτά τα χρήματα και, κυρίως, να μην πει λέξη σε κανέναν.

Πίσω στην Αθήνα, ο Αντώνης συνεχίζει να εξερευνά τον κόσμο των dating apps ώσπου του κόβει τη φόρα απότομα μια πολύ τραυματική εμπειρία. Πέφτει θύμα μιας ομάδας ομοφοβικών που την στήνει σε γκέι άτομα. Τον ξυλοκοπούν άγρια. Η Κλέλια τρομάζει πολύ όταν μαθαίνει αυτό που συνέβη στον αδερφό της. Το γεγονός την ωθεί να του μιλήσει ανοιχτά. Του λέει πως δεν γίνεται να συνεχίσει έτσι. Και για πρώτη φορά, ο Αντώνης δείχνει να ακούει. Και τότε είναι που ανακαλύπτει ένα μέρος που επιτέλους αισθάνεται ότι μπορεί να είναι ο εαυτός του. Σαν τον Ορέστη, έτσι κι ο Αντώνης βρίσκει καταφύγιο στη μουσική και αρχίζει και πάλι να τραγουδά.

Η Σοφία και ο Μιχάλης βάζουν πλώρη για Αθήνα με πολλή προσοχή ώστε κανείς να μην συνδέσει την ταυτόχρονη απουσία τους από το νησί. Στην πρωτεύουσα τους φέρνει η ανάγκη της Σοφίας να δει τα παιδιά της που, μετά από μήνες σιωπής, αρχίζουν και πάλι να της μιλούν.

Το τρίτο επεισόδιο θα κλείσει όπως και τα προηγούμενα δύο: με τον αστυνόμο Κουβά, ο οποίος, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ανοίξει την έρευνα για την υπόθεση του Χαράλαμπου. Παραχωρεί φακέλους υποθέσεων που ο ίδιος κάλυπτε εδώ και χρόνια προκειμένου να του δοθεί ως αντάλλαγμα το απαραίτητο πράσινο φως να εξιχνιάσει το έγκλημα των Παξών. Και τελικά τα καταφέρνει.

Maestro Podcast Β’ Κύκλος – Επεισόδιο 3

Στο τρίτο επεισόδιο του επίσημου podcast της τηλεοπτικής σειράς Maestro, o Χριστόφορος Παπακαλιάτης και ο Digital Media Director του Mega Νίκος Πιτσιλαδής, συζητούν με την Στεφανία Γουλιώτη για τον ρόλο της και για τα παρασκήνια. Σε ποια σκηνή έχασε την φωνή της και σε ποια σκηνή σιχάθηκε τον εαυτό της όταν την έπαιζε.

Για να μην χάσεις κανένα από όσα θα ακολουθήσουν, ακολούθησε το podcast Maestro στο Spotify και τα Apple Podcasts.

Το επίσημο Maestro Podcast είναι μία παραγωγή της Alter Ego Media.