Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ανέλαβε το τιμόνι του Ολυμπιακού στις 11 Φεβρουαρίου και, με οδηγό το περσινό θαύμα της Σεβίλλης, έκανε -μέσα σε λίγες εβδομάδες- το ακατόρθωτο να μοιάζει εφικτό. Άλλαξε την ιστορία, έγραψε ιστορία.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης εμπιστεύτηκε μια δοκιμασμένη συνταγή και η θετική παράδοση των Ισπανών προπονητών στον Πειραιά τον επιβεβαίωσε. Ο ερχομός του Μεντιλίμπαρ έδωσε φρέσκο αέρα στο λιμάνι. Η στροφή αυτή αποδείχθηκε άλλη μια φορά πετυχημένη.
Ίσως αυτός τελικά να είναι ο νέος «Βαλβέρδε». Με τον «Τσινγκούρι», άλλωστε, είναι παλιοί συμπαίκτες και φίλοι. Από τα ίδια μέρη στην Μπισκάγια. Του ενώνει πια κι ο Πειραιάς.
Με τον νυν τεχνικό της Μπιλμπάο, που την Τετάρτη ήταν στην OPAP Arena καμαρώνοντας τόσο τον Ολυμπιακό όσο και τον φίλο του, μεγάλωσαν ποδοσφαιρικά στη Σεστάο στα μέσα της δεκαετίας του ’80 υπό τις οδηγίες του Χαβιέρ Ιρουρέτα. Πήραν πολλά από τη φιλοσοφία του και την εργατικότητά του.
Τα ξαναείπαν στις Ακαδημίες της Αθλέτικ. Ο «Μέντι» διαδέχθηκε τον «Τσίνγκου» στη μεγάλη ομάδα των Βάσκων το 2005 και από τον χειμώνα, έστω και μεγάλη απόσταση χρονικά, εμφανίστηκε για να αξιοποιήσει την κληρονομιά του στον Ολυμπιακό.
Από τον… υποβιβασμό στο Europa
Όλα έμοιαζαν ένα παιχνίδι της μοίρας. Τότε ήταν 21 Μαρτίου του 2023. Ο Βάσκος κόουτς πήγε για να σώσει τη Σεβίλλη που κινδύνευε να υποβιβαστεί, αλλά και να πάρει το Europa League.
Στο ευρωπαϊκό ντεμπούτο του (πλην Intertoto) τελικά κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο κόντρα στη Ρόμα του Ζοζέ Μουρίνιο. Έναν χρόνο αργότερα φόρεσε ξανά τη στολή Superman κι απογείωσε τον Ολυμπιακό. Όπως συνέβη στη Σεβίλλη (μετά τους Λοπετέγκι και Σαμπάολι), ο αποκαλούμενος από τους Ανδαλουσιανούς «Julio César Mendilibar» έφτασε στον Πειραιά ως ο τρίτος προπονητής της σεζόν μετά τους Μαρτίνεθ και Καρβαλιάλ.
Βαρύ παράσημο για την «αλεπού»
Για τους περισσότερους είναι ο «El Zorro de Zaldívar». Η «αλεπού του Θαλδίβαρ». Ένα μικρό χωριό τριών χιλιάδων ψυχών τον έχει καμάρι της και προσεύχεται για αυτόν στον Άγιο Ανδρέα.
Πάλεψε πολύ και έφτασε ψηλά. Η σκληρή νοοτροπία των Βάσκων δεν κόλλησε και τόσο με εκείνη των ανέμελων Ανδαλουσιανών στον ισπανικό Νότο. Η δουλειά όμως έγινε. Ήρθε ως κυπελλούχος Ευρώπης κι έμεινε τέτοιος, έστω και σε άλλη διοργάνωση. Παράσημο βαρύ για τον 63χρονο προπονητή.
Ήξερε κόσμο στον Ολυμπιακό. Στο πρώτο του τεστ εκτός Ισπανίας βρήκε στον Ρέντη τον Ντάρκο Κοβάτσεβιτς. Ο αθλητικός διευθυντής των «ερυθρολεύκων» πέρασε χρόνια κι αυτός στο «Μπεΐ οφ Μπίσκι» ως πρωταγωνιστής της Σοσιεδάδ. Ο προπονητής της δεύτερης ομάδας Αριέλ Ιμπαγάσα ήταν είδωλο στην Ισπανία, ενώ μαζί του είναι οι συμπατριώτες του Ναβάρο, Κίνι και Ιμπόρα.
Ο Βάσκος προπονητής έφτασε στον νέο του προορισμό έχοντας δίπλα του τον Τόνι Ρουίθ και τον Φραν Ρίκο, με τον οποίο ήταν στη Σεβίλλη – δεξί και αριστερό χέρι του οι δυο τους αντίστοιχα.
Ο Ολυμπιακός ήταν ήδη ένας σύλλογος με μεγάλη παράδοση Ισπανών προπονητών αυτόν τον αιώνα. Πρώτος ήταν ο Πεπ Σεγκούρα, ακολούθησε ο περίφημος Ερνέστο Βαλβέρδε και οι Βίκτορ Σάντσεθ, Μίτσελ, Οσκαρ Γκαρθία, Κάρλος Κορμπεράν και Ντιέγο Μαρτίνεθ.
Ο Μεντιλίμπαρ ήξερε πού ακριβώς έρχεται. Δεν φοβήθηκε ποτέ τη δουλειά. Ήθελε καιρό να δουλέψει μακριά από την Ιβηρική.
Παίζουν εκείνοι που ανεβάζουν την ομάδα
Ευθύς άνθρωπος, προπονητής παλιάς σχολής με πειθαρχία και συγκεκριμένα ζητούμενα στο παιχνίδι του. Θέλει πάντα κοντά τις γραμμές, η αμυντική λειτουργία να αρχίζει από ψηλά και να πιέζουν από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Αποδείχθηκαν όλα, ένα προς ένα, στο χορτάρι. Ακόμη και στον τελικό με τη Φιορεντίνα.
Οι στόπερ του πρέπει να κατεβάζουν την μπάλα και να παίζουν έξυπνα. Ρέτσος και Κάρμο τον επαλήθευσαν. Τα εξτρέμ έχουν βασικό ρόλο στην ανάπτυξη της επίθεσης. Παίζουν εκείνοι που ανεβάζουν την ομάδα και την εξελίσσουν. Ο Ποντένσε αναγεννήθηκε, ο Φορτούνης πήρε την ευθύνη.
Δεν θα τον δεις ποτέ με γραβάτες και με φανφάρες στα λόγια του. Όσα πιστεύει τα λέει στα ίσια. Είναι δίκαιος και απαιτεί από όλους δουλειά και αφοσίωση. Δεν είναι λογικής Γκουαρντιόλα, αλλά οι ομάδες του σε όποιο επίπεδο κι αν ήταν έπαιζαν είχαν αρχές στο παιχνίδι τους. Το παράδειγμα του Ολυμπιακού δεν διέφερε.
Το ματς με τη Φερεντσβάρος στο «Γ. Καραϊσκάκης» ήταν το πρώτο στον νέο πάγκο του. Μία εβδομάδα μετά επέστρεψε από τη Βουδαπέστη, όπου πριν από μερικούς μήνες είχε κατακτήσει το Europa, με την πρώτη πρόκριση στις αποσκευές του. Έκτοτε άρχισε μια τρελή κούρσα ως τον τελικό στην OPAP Arena και την κατάκτηση της κορυφής.
Σχεδόν τριάντα χρόνια στους πάγκους
Από την ερασιτεχνική Αράτια στα τοπικά των Βάσκων έχουν περάσει κοντά στα τριάντα χρόνια που κάθεται σε πάγκους και έχει αφήσει το δικό του στίγμα στο ισπανικό ποδόσφαιρο.
Το κοντέρ του γράφει περισσότερα από χίλια ματς πλέον. Η εμπειρία δεν του λείπει. Σπάνια θα τον δεις να χαμογελά. Γι’ αυτόν προέχει πάντα η δουλειά.
Στη Σεβίλλη, όταν κατέκτησαν το έβδομο ευρωπαϊκό τους, έγραφαν για τον προπονητή που στα νιάτα του αγωνιζόταν ως δεξιό εξτρέμ: «Είναι το θαύμα του Μεντιλίμπαρ, του Ιουλίου Καίσαρα της Σεβίλλης, που ήρθε, είδε και νίκησε». Όπως έχει ήδη πράξει στον Πειραιά.
«Με την ίδια φυσικότητα που απαντά σε ακανθώδεις ερωτήσεις σε δημοσιογράφους για την ηλικία του, τα επιτεύγματά του ή την ψεύτικη εικόνα του φθαρμένου από τους επικριτές του. Όποιος αμφιβάλλει ας ρωτήσει τους Έρικ Τεν Χαγκ, Μασιμιλιάνο Αλέγκρι και Ζοζέ Μουρίνιο. Όλοι τους θύματά του.
Ο «Μέντι» δεν φοβάται κανέναν. Είναι μια γριά αλεπού χωρίς περιστροφές. Aμεσος και ειλικρινής. Όπως το ποδόσφαιρό του».
