Τα τελευταία 200 χρόνια, η ομοιοπαθητική αγωνίστηκε να πάρει τη θέση που της αξίζει στους κύκλους της συμβατικής ιατρικής. Παρά τα πολλά επιτεύγματά της στην καταπολέμηση των χρόνιων ασθενειών και επιδημιών, η ομοιοπαθητική απέτυχε να γίνει ευρέως αποδεκτή από την ιατρική κοινότητα. Υπήρχαν πολλοί λόγοι για αυτό, αλλά ένας από τους κύριους λόγους ήταν η ασυμφωνία μεταξύ του συμβατικού και του ομοιοπαθητικού παραδείγματος, δηλαδή το ερώτημα πώς είναι δυνατόν ένα υπερ-αραιωμένο φάρμακο, πέρα από τον αριθμό Avogadro, με άλλα λόγια χωρίς κανένα μόριο, να προκαλέσει βιολογική δραστηριότητα, ώστε να θεραπεύσει τον ασθενή. Επειδή αυτό το ερώτημα δεν είχε απαντηθεί, είχε ως αποτέλεσμα, η ομοιοπαθητική να παραμείνει σε μεγάλο βαθμό στο περιθώριο της συμβατικής ιατρικής και να μην μπορεί να αναπτύξει αλλά και να εκθέσει πλήρως τις δυνατότητές της.
Η ερευνητική εργασία που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό peer reviewed περιοδικό “Journal of Molecular Liquids” (IF 6) εμφανώς αντικρούει τη θέση του επιστημονικού κατεστημένου, ότι τα δυναμοποιημένα φάρμακα, αραιωμένα πέρα από τον αριθμό Avogadro, δεν αφήνουν κανένα ανιχνεύσιμο στοιχείο , επομένως, κατά την γνώμη τους, δεν μπορεί να έχουν βιολογική δράση. Τα ευρήματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι υπάρχουν φυσικά φαινόμενα που οι τρέχουσες επιστημονικές μέθοδοι δεν μπορούσαν μέχρι τώρα να διερευνήσουν ή να εξηγήσουν πλήρως.
Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες οι επιστήμονες που εργάστηκαν ώστε να αποδείξουν τα κλινικά οφέλη της ομοιοπαθητικής, προσπάθησαν να σπάσουν αυτό το «μυστικό κώδικα» ώστε να αποκαλύψουν το «σήμα» που μεταδίδεται από το υπερ-αραιωμένο φάρμακο, το οποίο μετατρέπει το διάλυμα σε βιολογικά δραστήριο και κατά συνέπεια μπορεί να θεραπεύει έναν άρρωστο οργανισμό. Τα τελευταία οκτώ χρόνια, μια ερευνητική ομάδα, η οποία εργάστηκε υπό την καθοδήγηση του Καθηγητή Γεωργίου Βυθούλκα και την ενδελεχή εργασία της επικεφαλής της ομάδας, Dr Camelia Grosan, PhD, κατάφερε να παράσχει πειστικά στοιχεία που αντικρούουν τον μακροχρόνιο σκεπτικισμό σχετικά με τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό προηγμένων τεχνικών όπως το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο (TEM), τη φασματοσκοπία Raman και τους αλγόριθμους “βαθιάς μάθησης” (Deep Learning).
Η προαναφερόμενη έρευνα επικεντρώθηκε στην αξιολόγηση των μορφολογικών χαρακτηριστικών των πολύ αραιωμένων διαλυμάτων χρυσού (Aurum Met) που παρασκευάστηκαν τόσο σε αιθανόλη όσο και σε υδατικές βάσεις, σε τρία διαφορετικά επίπεδα δυναμοποίησης (6C, 30C και 200C). Τα ευρήματα που παρουσιάζονται σε αυτή την έρευνα θέτουν οριστικά τέλος στη συζήτηση, σχετικά με την δράση των υπερ-αραιωμένων δυναμοποιήσεων. Τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν υπόσχονται διάφορες πρακτικές εφαρμογές, εκτός από την δυνατότητα κατανόησης του μηχανισμού δράσης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Πέρα από τον θετικό αντίκτυπο που θα έχει αυτή η έρευνα στο επιστημονικό και ηθικό μέρος αυτού του φαινομένου, υπάρχουν και άλλα οφέλη. Οι συγγραφείς προτείνουν να χρησιμοποιηθεί αυτό το σύστημα με τα τρία διαφορετικά αναλυτικά εργαλεία για την αξιολόγηση των ομοιοπαθητικών παρασκευασμάτων. Αυτό θα αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο για τον ποιοτικό έλεγχο του ομοιοπαθητικού φαρμάκου, επιτρέποντας στους φαρμακοποιούς να επαληθεύσουν ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν προετοιμαστεί σωστά – κάτι που μέχρι πρότινος δεν ήταν δυνατό. Συνολικά, η έρευνα παρέχει πολύ σημαντικές γνώσεις σχετικά με τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων και δίνει μια νέα διάσταση στην αντιμετώπιση αυτής της θεραπευτικής από την επιστημονική κοινότητα.
Dr. Menachem Oberbaum, MD, FFHom (Lond.), ex Director, The Center for Integrative Complementary Medicine, Shaare Zedek Medical Center, Israel.
