Ηταν αρχές του 1990 όταν η οικογένεια Λάτση αποφασίζει να δραστηριοποιηθεί στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και ιδρύει την Ευρωεπενδυτική Τράπεζα.

Σύμφωνα με το αρχικό σχεδιασμό του εγχειρήματος, στόχος της είναι η παροχή κυρίως υπηρεσιών επενδυτικής τραπεζικής και private banking.
Λίγα χρόνια αργότερα όμως η απελευθέρωση της λιανικής τραπεζικής στην Ελλάδα, οδηγεί σε αλλαγή του στρατηγικού της πλάνου.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, υπό τη διοίκηση του Νίκου Νανόπουλου ακολουθεί μια ανοδική πορεία μέσα από δυναμική οργανική ανάπτυξη, αλλά κυρίως με εξαγορές και συγχωνεύσεις, που την αναδεικνύουν σε συστημικό παίκτη όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης.

Ο τέως διευθύνων σύμβουλος της Eurobank Νίκος Νανόπουλος

Η πρώτη μεγάλη εξαγορά ολοκληρώνεται το 1996 με την απόκτηση της Interbank του Δημήτρη Κοντομηνά, για να ακολουθήσει έναν χρόνο μετά η απορρόφηση του δικτύου της Credit Lyonnais.

Είναι η εποχή που αποφασίζεται η μετονομασία της Ευρωεπενδυτικής σε EFG Eurobank.

Το 1999, μετά την εξαγορά της Τράπεζας Κρήτης και τη συγχώνευση με την Τράπεζα Αθηνών, ο όμιλος εισέρχεται στο Χρηματιστήριο.

Η απογείωση

Η απογείωση ωστόσο του ομίλου έρχεται λίγους μήνες αργότερα, με την απόκτηση της πολύφερνης νύφης της εποχής, λόγω του εξειδικευμένου προσωπικού της στις χρηματοδοτήσεις των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του μεγάλου πελατολογίου της. Της Τράπεζας Εργασίας.

Ακολουθεί η χρυσή περίοδος για τον τραπεζικό κλάδο, με τη Eurobank να ενισχύει τα μεγέθη της στην εγχώρια αγορά και να εφαρμόζει με επιτυχία το σχέδιό της για «κατάκτηση» των Βαλκανίων.

Στο πλαίσιο αυτό, το 2000 εισέρχεται στο μετοχικό κεφάλαιο της Banc Post Ρουμανίας, το 2002 στην Post Bank Βουλγαρίας, το 2003 στην Post Banka Σερβίας και το 2005 στην HC Istanbul Χρηματιστηριακή στην Τουρκία. Ακολουθεί το 2006 η είσοδος στην πολωνική αγορά, με το στήσιμο από το μηδέν, της Polbank EFG.

Το 2007 αποκτά το 70% της Tekfenbank Τουρκίας, το 99,3% της Universal Bank Ουκρανίας και το 100% της χρηματιστηριακής Prospera Securities στη Σερβία. Παράλληλα ξεκινά η οργανική ανάπτυξη στην Κύπρο.

Η αποχώρηση

Κανείς δεν μπορούσε τότε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε. Μετά τη χρεοκοπία του ελληνικού δημοσίου, τα πάντα ανατρέπονται.

Οι ανάγκες σε κεφάλαια για την αντιμετώπιση της κρίσης και τα υποχρεωτικά πλάνα μετασχηματισμού, που επιβάλλονται από την τρόικα λόγω της κρατικής βοήθειας που δέχεται την οδηγούν σε αποχώρηση από τις περισσότερες ξένες αγορές.

Στην πρώτη ανακεφαλαιοποίηση του 2013 και αφού εγκαταλείπεται το σχέδιο συγχώνευσης με την Εθνική Τράπεζα, η οικογένεια Λάτση αποχωρεί οριστικά από την τράπεζα.

Το σύνολο της αύξησης κεφαλαίου καλύπτεται από το δημόσιο και η Eurobank περνά στον πλήρη έλεγχο του ΤΧΣ. Δεν μένει όμως για μεγάλο διάστημα σε κρατικά χέρια.

Ο ινδοκαναδός επενδυτής Πρεμ Γουάτσα αποφασίζει να ποντάρει στο γύρισμα της χώρας μετά την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους και καθίσταται ο βασικός της μέτοχος.

Ο ινδοκαναδός επενδυτής Πρεμ Γουάτσα

Το μόνο που θυμίζει σήμερα τις παλιές εποχές είναι το περίφημο «λατσόσημο» που παραμένει στο λογότυπο του ομίλου.

Μετά την αποχώρηση από τη Eurobank ο Σπύρος Λάτσης συνεχίζει να δραστηριοποιείται στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, μέσω της ελβετικής EFG International.

Η τράπεζα βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, μετά από δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters ότι η πλευρά Λάτση βρισκόταν σε συζητήσεις με την επίσης ελβετική Julius Baer για την πώληση της συμμετοχής της.

Με βάση τις πληροφορίες που μεταδόθηκαν ωστόσο, οι συζητήσεις αυτές έχουν σταματήσει.

Πηγή: ΟΤ