Οι συναυλίες χρόνο με τον χρόνο πάνε καλά ή τουλάχιστον πολύ καλύτερα σε σχέση με τις περασμένες δεκαετίες. Τότε στα ‘80ς που κάναμε σαν τρελλοί όταν μαθαίναμε για τον ερχομό κάποιοι καλλιτέχνη ή συγκροτήματος από το εξωτερικό. Ονειρευόμασταν να μεγαλώσουμε, να μην «έχουμε σχολείο», το μόνο που μας απασχολούσε τότε και να ξημεροβραδιαζόμαστε σε συναυλίες. Τα χρόνια, οι δεκαετίες πέρασαν, εν πολλοίς κάτι κάναμε από αυτά που ονειρευόμασταν αλλά ένα θέμα που λύθηκε ούτε πολύ περισσότερο μετά είναι το οικονομικό. Το κόστος της συναυλίας. Εισιτήρια, κόστος μετακίνησης, τι θα φάμε τι θα πιούμε κοκ. Και όσο περνούν τα χρόνια, γίνεται όλο και το δυσβάσταχτο. Για όλους; Προφανώς ποτέ και σε καμιά εποχή, περίοδο κ.ο.κ. δεν ήταν το (οικονομικό) κόστος δυσβάσταχτο για όλους.
Το θέμα δεν είναι να μετρήσουμε ποιοι μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά το κόστος των συναυλιών και ότι αυτό συνεπάγεται αλλά ούτε και να πυροβολήσουμε τις εταιρείες μετακλήσεων καλλιτεχνών. Σε ελεύθερη οικονομικά αγορά ζούμε και όλα καθορίζονται από την προσφορά και την ζήτηση όπως επίσης κάθε δημιουργός «πουλάει» την καλλιτεχνική εργατική δύναμη όπως κρίνει αυτός. Και κανείς ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από τους παραπάνω δεν ασκούν κοινωνική πολιτική. Κάτι τέτοιο θα ήταν εκτός πραγματικότητας, στις παρούσες οικονομικές/κοινωνικές συνθήκες. Απλώς διοργανωτές και γκρουπ/καλλιτέχνες οφείλουν να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Στις περισσότερες των περιπτώσεων το κάνουν.
Το θέμα είναι ότι αντικειμενικά για μερίδα κόσμου, τα εισιτήρια είναι ακριβά. Ή για να το πούμε πιο κομψά, πρέπει να έχουν δημιουργήσει έναν κουμπαρά που θα αποταμιεύουν όλο τον χρόνο το ποσόν που επιθυμούν να ξοδέψουν στα μουσικά δρώμενα.
Η ξεχωριστή περίπτωση των Coldplay
Για τις συναυλίες των Coldplay στις 8 και 9 Ιουνίου, τα «μαγικά χαρτάκια» εξαφανίστηκαν εν ριπή οφθαλμού. Sold out με τιμές που ξεκινούσαν από τα 52,80 για να φθάσουν στα 995 ευρώ. Τα τελευταία αφορούν όπως είναι κατανοητό για λίγους και χρησιμοποιούνται να δείξουν το εύρος των τιμών. Αν πάρουμε για παράδειγμα ένα μέσον όρο στα 120 ευρώ, δύο άτομα που έχουν κοινό οικονομικό προγραμματισμό θέλουν προφανώς 240. Σε αυτά προσθέτονται αυτοδικαίως μεταφορικά, ταξί, κόστος βενζίνης IX ή μότο, φαγητό, ποτό, αναψυκτικό κάποια αναμνηστικά κοκ και το συνολικό κόστος ξεπερνά τα 300 ευρώ, πολύ εύκολα. Pas mal, pas mal και συνεχίζουμε. Oπως και να έχει περίπτωση των Coldplay είναι μοναδική για τα ελληνικά χρονικά και αποτελεί ένα στοίχημα το οποίο θα δούμε πότε και πώς και με ποιο γκρουπ ή καλλιτέχνη θα ξεπεραστεί.
4 ξένες συναυλίες στα 350 ευρώ
Στο βαθμό που οι συναυλίες του καλοκαιριού απευθύνονται σε αυτό που ονομάζουμε νεολαία – με ακαθόριστο ηλικιακό αριθμό – έχει ενδιαφέρον να δούμε όταν κάποιοι για παράδειγμα αποφασίσουν να επιλέξουν τρεις ή τέσσερις συναυλίες. Πρώτη συναυλία Rammstein 30 Μαΐου στο ΟΑΚΑ, περί τα 150 ευρώ. Να μην δει και τους Queens of the Strone Age (27/7, Release) με τιμές 80 με 130 ευρώ και τους Kasabian (2/ 7 OAKA) με τιμή 60 ευρώ (early bird);. Και τέλος για να … χαλαρώσει λίγο να μην δει και τον Charles Lloyd με την Μαρία Φαραντούρη και τον Σωκράτη Σινόπουλο στο Ηρώδειο στις 18 Ιουλίου. Τιμές τα φθηνότερα 15 και 20 ευρώ. Αν προσθέσουμε τις χαμηλότερες φθάνουμε στα 305 ευρώ. Τα συμπαρομαρτούντα να μην άλλα 10 ευρώ την ημέρα (και δεόντως συντηρητικά) χωρίς να υπολογιστεί κόστος ταξί, άρα 40. Σύνολο 350 ευρώ και με τρόπο.
Πόσο εύκολα πας πλέον σε συναυλία «για την παρέα»;
Δεύτερο παράδειγμα. To Eject Festival για τις 22 και 24 Ιουλίου (OAKA) όπου εμφανίζονται φέρνει αντιστοίχως τους Korn και Bring Me the Horizon. To «πακέτο» και για τις δύο ημέρες ξεκινάει από 115 ευρώ. Επειδή στη ζωή δεν ερχόμαστε μόνοι μας, η παρέα μας πιέζει να πάρουμε τα πόδια μας ναι να ανέβουμε για ένα γεια στον Σωκράτη Μάλαμα και την παρέα, στο Κατράκειο της Νίκαιας (2/7). Γενική είσοδος 17 ευρώ. Ανακουφιστήκαμε, για λίγο. Είναι και αυτός ο κολλητός από την Σχολή που είναι φανατικός του Διονύση Σαββοπούλου (8, 9 Ιουλίου Ηρώδειο) θέλει να είναι και σχετικά κοντά στη σκηνή. Ας του κάνουμε το χατήρι 55 ευρώ. Σύνολο 187 και άλλα 50 περί 240 ευρώ. Κάτι καταφέραμε εδώ.
Ωραίος χώρος ο Κήπος του Μεγάρου Αθηνών και μεταξύ των άλλων καλοκαιρινών εκδηλώσεών του, παρουσιάζει την Αλκηστις Πρωτοψάλτη στις 10 Ιουνίου με γενική είσοδο, 15 ευρώ. Τέσσερις ημέρες μετά εμφανίζονται οι Archive στον πιο μουσικό λόφο της Αθήνας, αυτόν του Λυκαβηττού με το εισιτήριο να τιμάται στα 53 ευρώ και επειδή η συγκεκριμένη παρέα βιάζεται να φύγει για διακοπές επιλέγει στις 14/7 την Τάνια Τσανακλίδου, στο Ηρώδειο. Και επιλέγει τα εισιτήρια των 25 ευρώ που προσφέρουν αξιοπρεπή θέαση στη σκηνή. Σύνολο 93 ευρώ. Ας το ρίξουμε λοιπόν έξω μετά το τέλος των event με 25 ευρώ τη βραδιά, σύνολο περί τα 170 ευρώ. Μήπως, το παρακάναμε;
Διακοπές ή Live;
O Αλκίνοος Ιωαννίδης, εμφανίζεται την 1η Ιουλίου στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού. Να πάμε θα περάσουμε και όμορφα. Είσοδος 15 ευρώ. Έλα όμως που η παρέα θέλει και Massive Attack και Duran Duran. Και γιατί να πούμε όχι. Στις 17 Ιουλίου οι πρώτοι στις 18 οι δεύτεροι και οι δυο στο Release. Πακέτο εισιτηρίου για το διήμερο 110 ευρώ, ενώ οι Duran μόνοι τους στα 75 ευρώ. Αξίζει. Να μην αποχαιρετήσουμε όμως και το πρώτο μέρος του ελληνικού συναυλιακού καλοκαιριού με την συναυλία του Lenny Kravitz στις 2 Αυγούστου, στο ΟΑΚΑ. Φυσικά και να το κάνουμε 86 ευρώ. Σύνολο περί τα 200 ευρώ. Από κει και πέρα ότι φάει και ότι πιει ο καθένας. Μας περιμένει το καράβι για Σχοινούσα.
Κανείς δεν αρνείται την αξία των παραπάνω καλλιτεχνών, την προσφορά και την ιστορία που έχει ο καθένας από αυτούς, αλλά σύμφωνα με τα παραπάνω ενδεικτικά παραδείγματα, οδηγούν στο «αυθαίρετο» συμπέρασμα ότι η παρακολούθηση τριών συναυλιών, ίσως να απαιτεί την βοήθεια του από μηχανής… θεού. H λογική των πακέτων/προσφορών που εφαρμόζεται για δύο η τρεις ημέρες, είναι μια καλή λύση εξισορρόπησης των τιμών. Και φυσικά οι τιμές των συναυλιών καλλιτεχνών της ημεδαπής δεν συγκρίνονται με τις αντίστοιχες των ομολόγων τους του εξωτερικού.
Το ζητούμενο είναι όσοι επιλέξουμε κάποιες από τις δεκάδες συναυλίες που θα πραγματοποιηθούν τους προσεχείς μήνες να περάσουμε καλά, οι διοργανωτές να έχουν βάλει τα δυνατά τους – που το κάνουν τις περισσότερες φορές – οι καλλιτέχνες να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό και να μην γκρινιάζουμε υπέρ το δέον. Λελογισμένα παράπονα και κρίσεις οδηγούν – συνήθως – στο μέλλον σε διορθώσεις.
Καλό συναυλιακό καλοκαίρι.
*Οι τιμές που αναφέρονται στο άρθρο, αφορούν σε αυτές που υπήρχαν κατά την συγγραφή του, ενώ δεν είναι ακριβώς ίδιες σε όλα τα site που πωλούν εισιτήρια. Προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε τις χαμηλότερες και με την επιφύλαξη της εξάντλησής τους, όταν το άρθρο θα έχει δημοσιευτεί. Σε πολλές περιπτώσεις απέμεναν ένα ή δύο εισιτήρια.
