«Αλλάξτε τα όλα για να μη βουλιάξετε», είναι το κεντρικό μότο του μηνύματος, με αποδέκτη τις Βρυξέλλες, που εκπέμπει ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων (ΣΕΒ).
Στη χθεσινή εκδήλωση του Συνδέσμου (ενόψει ευρωεκλογών), οι Δημήτρης Παπαλεξόπουλος και Ευάγγελος Μυτιληναίος προέτρεψαν, με ιδιαίτερα αιχμηρές διατυπώσεις, σε εκ βάθρων δομική μεταρρύθμιση και επανεκκίνηση του τρόπου λειτουργίας των θεσμών που συγκροτούν την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ο κ. Μυτιληναίος μάλιστα ζήτησε να «ξεδιπλωθεί» ένας νέος Καταστατικός Χάρτης από την Κομισιόν με τον κ. Παπαλεξόπουλο να δίνει το σύνθημα για «συνολική επανεκκίνηση της Ευρώπης».
Οι δύο ισχυροί άντρες της βιομηχανίας καλούν την ευρωπαϊκή ηγεσία να ξυπνήσει από τον λήθαργο καθώς Κίνα και ΗΠΑ τρέχουν στηρίζοντας με κάθε τρόπο τις επιχειρήσεις τους, τη στιγμή που η Ευρώπη να προσπαθεί να ακολουθήσει ασθμαίνοντας.
Η ανάκτηση της οικονομικής ισχύος της ΕΕ, έναντι άλλων διεθνών οικονομιών μπαίνει σε πρώτο πλάνο.
Τα επόμενα χρόνια θα ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις ως προς την κατεύθυνση ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της κοινωνικής ευημερίας της Ευρώπης, σε μια περίοδο με έντονες γεωπολιτικές, αναπτυξιακές, κοινωνικές και κλιματικές προκλήσεις.
Σε αυτή την κατεύθυνση, χρειάζεται μια ευρωπαϊκή επανεκκίνηση ώστε σημαντικές αλλαγές σε θέματα ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας, βιομηχανικής πολιτικής, δεξιοτήτων, επενδύσεων σε τεχνολογίες αιχμής και βιωσιμότητας, καθώς και επένδυση στην κοινωνική Ευρώπη, να αποτελέσουν τις βάσεις για την Ευρώπη του 2030.
Τόνωση της ανταγωνιστικότητας με 5 βήματα
Ο ΣΕΒ διακρίνει πέντε κύριους πυλώνες για την ενίσχυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος:
• Μια καλύτερη και αποτελεσματικότερη Ενιαία Αγορά,
• Ένα σοκ ρυθμιστικής απλοποίησης και δομικά λιγότερης γραφειοκρατίας,
• Μια ισχυρή βιομηχανία που δείχνει τον δρόμο για ανθεκτικότητα, θέσεις εργασίας και διεθνές εμπόριο,
• Την ενδυνάμωση της αγοράς εργασίας με σύγχρονες γνώσεις, ευελιξία και προσαρμοστικότητα στις αλλαγές στα επαγγέλματα και
• Την επιταχυνόμενη και επιτυχημένη μετάβαση στη βιώσιμη επιχειρηματικότητα, ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Ο Σύνδεσμος επί της ουσίας ζητά ένα φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον το οποίο θα «χτιστεί» εφόσον… γκρεμιστούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια για να είναι σε θέση οι επιχειρήσεις (ειδικά οι ΜμΕ) να μπορούν να λειτουργούν και να επενδύουν σε ένα εύκρατο επιχειρηματικό κλίμα, στο πλαίσιο ενίσχυσης της επανα-βιομηχάνισης, για περισσότερη ανθεκτικότητα, θέσεις εργασίας σε κέντρα και περιφέρειες και παραγωγή καινοτόμων προϊόντων.
Η γραφειοκρατία, η υπερ-ρύθμιση της οικονομίας, η έλλειψη συνεκτικής βιομηχανικής πολιτικής συνιστούν βαρίδια σπρώχνουν προς τα κάτω την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης, εξασθενίζοντας το γεωστρατηγικό της αποτύπωμα.
«Βασιλεύει» η γραφειοκρατία στις Βρυξέλλες
Σήμερα τα διοικητικά βάρη για τις επιχειρήσεις στην ΕΕ είναι το 4% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, ο μέσος χρόνος για τη διερεύνηση παραβάσεων την εξέταση της παράβασης από το ευρωπαϊκό δικαστήριο και την εφαρμογή των αποφάσεων από τα κράτη-μέλη είναι… 100 μήνες, απαιτούνται 1 έως 6 χρόνια για ολοκλήρωση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης ενώ επείγει η επαναβιομηχάνιση καθώς η βιομηχανία ήταν 25% του ΑΕΠ της ΕΕ το 2000 έναντι 16,3% το 2020 την ώρα που το 75% των επιχειρήσεων της ΕΕ αναφέρει το κόστος ενέργειας ως τη μεγαλύτερη πρόκληση.
Ταμείο επενδύσεων
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι βιομήχανοι κρίνουν αναγκαία τη θέσπιση ευρωπαϊκού ταμείου επενδύσεων με πόρους τουλάχιστον το 10% του προϋπολογισμού της ΕΕ, ως εργαλείο στήριξης της ενεργειακής μετάβασης, της εγχώριας παραγωγής και της καινοτομίας και τη δραστική απλοποίηση των κανόνων κρατικών ενισχύσεων. Επαυξημένα όρια ενισχύσεων σε σημαντικούς κλάδους για την αυτονομία της ΕΕ και αύξηση του ορίου de minimis στις 900.000 ευρώ ανά τριετία.
Επιπλέον ο Σύνδεσμος ζητά διπλασιασμό των συγχρηματοδοτούμενων πόρων σε επενδύσεις έρευνας και καινοτομίας που έχουν προτεραιότητες συνδεδεμένες με τη βιομηχανία και με κρίσιμους στρατηγικούς τομείς της ΕΕ.
Να μην εφησυχάζει η Ελλάδα
Μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας, η ελληνική βιομηχανία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πλήθος σημαντικών προκλήσεων, όπως επισημαίνεται σε πρόσφατη μελέτη ΣΕΒ και ΕΥ. Τις διαταραχές στις εφοδιαστικές αλυσίδες που προκάλεσε η πανδημία, ακολούθησαν οι επιτακτικές ελλείψεις πρώτων υλών και εξαρτημάτων, και η εκτίναξη του κόστους ενέργειας. Οι γεωπολιτικές αναταραχές, οδηγούν σε αυξήσεις των ναύλων και περιπλέκουν περαιτέρω την παγκόσμια εμπορική δυναμική.
Οι κίνδυνοι
Στην χθεσινή εκδήλωση Μυτιληναίος και Παπαλεξόπουλος εμφανίστηκαν συγκρατημένα αισιόδοξοι για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, κρούοντας όμως… προκαταβολικά καμπανάκια εγρήγορσης καθώς ναι μεν «μαζευτήκαμε» δημοσιονομικά αλλά οι παγίδες καραδοκούν με τον κ. Παπαλεξόπουλο να «βλέπει» κινδύνους στο τέλος του Ταμείου Ανάκαμψης το 2026 και το «ξεπάγωμα» της καταβολής τόκων για το δημόσιο χρέος μετά το 2032.
Από την πλευρά του, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, προειδοποίησε πως η ευφορία που υπάρχει σήμερα στην ελληνική οικονομία περισσότερο τροφοδοτείται από το χρηματιστήριο παρά από την πραγματική οικονομία.
Σε κάθε περίπτωση, και οι δύο διακρίνουν ευκαιρίες για την ανάπτυξη της ελληνικής βιομηχανίας, ακόμα και αν οι συνθήκες είναι αντίξοες, με την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας μας να αποτελεί ισχυρό πλεονέκτημα.
Πηγή: ot.gr
