Πριν από περίπου ένα χρόνο η χώρα συγκλονίστηκε από την είδηση ότι μια γυναίκα 63 ετών άφησε την τελευταία της πνοή πάνω στην καρότσα αγροτικού, που την μετέφερε στο νοσοκομείο της Κω.

Σε μια από τις βιτρίνες της τουριστικής βιομηχανίας μας, που φιλοξενεί χιλιάδες τουρίστες κατά την τουριστική περίοδο (που ήδη έχει αρχίσει). υπήρχε διαθέσιμο μόνο ένα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, το οποίο έτυχε τότε να βρίσκεται σε άλλο περιστατικό.

Τότε η επίσης συγκλονισμένη ηγεσία του υπουργείου υγείας είχε διαβεβαιώσει με τρόπο κατηγορηματικό ότι θα έδινε οριστική λύση στο πρόβλημα.

Τι έγινε τελικά;

Η απάντηση δίνεται από ένα ακόμα περιστατικό (δεν είναι το μοναδικό) το οποίο συνέβη προχθές το πρωί, 100 βήματα από το νοσοκομείο και το περιγράφει μια κάτοικος. Διαβάστε.

«Το πρωί έξω από το μαγαζί μου έγινε ένα περιστατικό με έναν τουρίστα.

Ο άνθρωπος (λογικά) έπαθε επιληψία, έπεσε κάτω, έβγαζε αφρούς και αίμα από το στόμα και τα αυτιά του.

Αμέσως καλέσαμε στα επείγοντα του νοσοκομείου και μας το έκλειναν. Επί 15 – 20 λεπτά ο άνθρωπος ήταν πεσμένος στο πεζοδρόμιο στην κατάσταση που προανέφερα και απλά ο κόσμος έτρεχε προς το νοσοκομείο και ζητούσε να έρθει κάποιος να τον πάρει με ένα φορείο γιατί μας ενημέρωσαν ότι το ασθενοφόρο ήταν σε άλλο περιστατικό.

Στο τέλος καλέσαμε κάποιον γνωστό μας του νοσοκομείου και ήρθαν και τον πήραν με ένα φορείο. Ντρέπομαι που ζω σε αυτό το νησί».

Για την ιστορία επιστρατεύτηκε ο σεκιούριτι του νοσοκομείου μαζί με μία νοσηλεύτρια και πήραν το φορείο ώστε να μεταφέρουν τον ασθενή στο νοσοκομείο.

Με λίγα λόγια έχουμε ως αποτέλεσμα ένα μηδέν εις το πηλίκον.

Πριν από μερικές μέρες η κυρία Αγαπηδάκη με μια ανάρτηση της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τόνιζε ότι υπάρχει τέτοια αναβάθμιση των υποδομών στην υγεία που όμοια της δεν ξανάγινε από το 1982.

Από κάτω υπήρχε ένα σχόλιο του υπεύθυνου για τις δομές υγείας στο νότιο συγκρότημα της Δωδεκανήσου που έδινε συγχαρητήρια στην υπουργό (και στον εαυτό του) για τη δουλειά που γίνεται.

Καλά είναι τα συχαρίκια μεταξύ των κυβερνητικών αξιωματούχων αλλά περιστατικά όπως το παραπάνω δείχνουν ότι καμία δουλειά δεν έχει γίνει. Ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να σου τύχει κάτι και να μην υπάρχει ασθενοφόρο.

Στο νησί υπάρχει οργή και αγανάκτηση και είναι απολύτως δικαιολογημένη.

Έχει κάτι να πει η ηγεσία του υπουργείου Υγείας για το περιστατικό; Λένε υπερβολές οι κάτοικοι; Πώς κι ένα χρόνο μετά την «τραγωδία της καρότσας» η κατάσταση παραμένει ίδια και απαράλλαχτη; Πόσα ασθενοφόρα υπάρχουν τελικά ικανά να επιχειρούν; Πάλι ένα έμεινε;

Κάθε εξήγηση δεκτή. Για να ξέρουν και οι κάτοικοι που έχουν χορτάσει από λόγια αν θα υπάρξουν και πράξεις.

«Ντρέπομαι που ζω σε αυτό το νησί» κατέληξε στην αφήγηση της η κάτοικος που περιέγραψε το περιστατικό. Αλλά δεν νομίζω ότι αυτοί που πρέπει να ντρέπονται είναι οι κάτοικοι του νησιού.