Οι εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο πλησιάζουν και η… πασαρέλα έχει στηθεί εδώ και μήνες. Γυναίκες άνδρες παρελαύνουν, γνωστοί άγνωστοι, πολιτικοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλητές, και η κοινωνία εκπροσωπείται πανταχόθεν! Καθώς τα ευρωψηφοδέλτια των κομμάτων μπορούν να περιλαμβάνουν εξωφρενικά μεγάλο αριθμό υποψηφίων, η όρεξη για μια θέση έχει ανοίξει επικίνδυνα. Κριτήρια επιλογής δεν υπάρχουν, αν εξαιρέσουμε την πρωτότυπη, ανάμεσα στις τόσες πρωτοτυπίες, επιλογή που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ, και έτσι, στην πασαρέλα συναγωνίζονται η ομορφιά, η δημοσιότητα, το ταλέντο, αλλά και η σκοπιμότητα των κομμάτων για την δική τους γενικά ενίσχυση. Οι υποψήφιοι εκφράζουν τις απόψεις τους επί παντός του επιστητού, και την επιθυμία τους να ασχοληθούν με την πολιτική. Στην καίρια όμως ερώτηση δημοσιογράφων για το τι θα προσφέρει στο Ευρωκοινοβούλιο η παρουσία τους, ελάχιστοι μπορούν να απαντήσουν. Η γνώση τους για την Ενωμένη Ευρώπη και την πολιτική της, συχνά περιορίζεται στην επίγνωση ότι είμαστε μέλη της. Στην πορεία μπορεί να τα διδαχθούν και προς το τέλος της θητείας τους θα είναι ίσως σε θέση να επιχειρήσουν μια ερώτηση – παρέμβαση στο Ευρωκοινοβούλιο. Η μηνιαία και οι έξτρα αποζημιώσεις, τα προνόμια και η πενταετής εξουσία των ευρωβουλευτών δελεάζει επικίνδυνα!
Θα ήταν άδικο να θεωρήσουμε ότι δεν υπάρχουν ικανές και αξιόλογες προσωπικότητες που θέτουν υποψηφιότητα στα διάφορα κόμματα, αυτές όμως, συγκριτικά, είναι πολύ λίγες. Συχνά, εξάλλου, παρουσιάζεται το φαινόμενο να θέλει ο πολίτης να ψηφίσει έναν από τους αξιόλογους υποψήφιους, αλλά η κομματική του ταυτότητα να το απαγορεύει. Και, δυστυχώς οι σπάνιοι αυτοί υποψήφιοι σε κάθε κόμμα δεν συμπληρώνουν τα δάκτυλα του ενός χεριού!
Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα πρέπει να ανατρέξουμε στην αρχαία ελληνική σοφία, στον Θουκυδίδη, και να δούμε τι πρεσβεύει σχετικά με την επιλογή προσώπων για εξουσία. Στον Επιτάφιο του Περικλή (Β, 37), διαβάζουμε: «Σχετικά με την προσωπική ανάδειξη στα δημόσια αξιώματα, καθένας προτιμάται ανάλογα με την εκτίμηση που έχει, με βάση όχι την κοινωνική τάξη αλλά την αξία του. Ούτε πάλι η φτώχεια με την ασημότητα που τη συνοδεύει έχει αποτελέσει εμπόδιο για κάποιον, ο οποίος μπορεί να πράξει κάτι καλό για την πόλη».
Με βάση τον βαθυστόχαστο και δίκαιο ορισμό του κορυφαίου ιστορικού συγγραφέα της αρχαιότητας σκέπτομαι, πόσο πιο δίκαια και αποδοτικά θα ψήφιζαν οι πολίτες στις ευρωεκλογές, αν υπήρχε τρόπος να επιλέξουν τους πλέον άξιους ανεξάρτητα προς την κομματική τους ταυτότητα, σε διακομματικό ψηφοδέλτιο.
Πιστεύω ότι και όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας, ανεξαρτήτως κόμματος, διαπιστώνουν ότι οι ευρωεκλογές έχουν καταντήσει μια… φθηνή πασαρέλα , που οδηγεί σε θέση πανάκριβη! Ας σκεφθούν, λοιπόν, σοβαρά οι εκάστοτε κυβερνώντες με ποιον τρόπο θα σταματήσει το… ρεζιλίκι, που βιώνουμε. Εφθασαν να παρατηρούνται ακόμη και εσωκομματικές ίντριγκες και αντιδράσεις για την επιλογή ορισμένων υποψηφίων και την πριμοδότηση άλλων. Τέτοια καραγκιοζιλίκια δεν πρόκειται να περιοριστούν μόνον στις εκλογές, αλλά θα επεκταθούν, και θα δηλητηριάσουν επιπλέον τον δημόσιο βίο της τραγικά ταλαίπωρης χώρας μας.
Μπροστά, όμως, στις αλλεπάλληλες προκλήσεις, ας μη λησμονήσουμε την ημέρα των εκλογών το μήνυμα του Ευρωκοινοβουλίου: «Αξιοποίησε την ψήφο σου. Για να μην αποφασίσουν άλλοι για σένα».
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγίας Παρασκευής.
