Στην περίοδο που ο Ντόναλντ Τραμπ προσπαθούσε να εισχωρήσει στον κόσμο των επιχειρήσεων και να εξαπλώσει την ήδη τεράστια ακίνητη περιουσία της οικογένειά του, στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, τοποθετείται η θαυμάσια ταινία του Αλι Αμπάσι «The apprentice» (Ο μαθητευόμενος) που προβλήθηκε την Δευτέρα στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ.
Πολλά χρόνια πριν από την παγκόσμια επιβολή του από την θέση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, όραμα του Ντόναλντ Τραμπ ήταν «να πάρω τη Νέα Υόρκη και να την κάνω καινούρια». Και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερε. Με έναν Σεμπάστιαν Σταν σε φόρμα, ο Ιρανός Αμπάσι που εδώ και χρόνια ζει και εργάζεται στην Δύση (η προηγούμενή του ταινία «Ιερή Αράχνη» είχε κερδίσει το βραβείο γυναικείας ερμηνείας – Αλις Ραχιμί – στο φεστιβάλ Καννών), αποπειράται μια καταγραφή στιγμών από τα στάδια από τα οποία ο Τραμπ χρειάστηκε να περάσει προκειμένου να κτίσει την αυτοκρατορία του.
Δύσκολα μπορείς να φανταστείς ότι αυτός ο αλαζονικός, άξεστος, αγενής υπερδύναμος που όλοι πλέον γνωρίζουμε, ξεκίνησε με το να χτυπάει πόρτες άθλιων διαμερισμάτων συγκροτήματος πολυκατοικιών που ανήκαν στην οικογένειά του για να εισπράξει το ενοίκιο. Πόσο μάλλον το ότι αντί για χρήματα δεχόταν ύβρεις, ροχάλες, σκουπίδια – με μια λέξη ταπείνωση.
Ο άνθρωπος πίσω από τον Ντόναλντ Τραμπ
Η ταινία λέει ότι ενώ από την αρχή, ο Τραμπ είχε μέσα του το μικρόβιο του εξουσιαστή χρειαζόταν τον κατάλληλο άνθρωπο που θα του έδινε την σωστή καθοδήγηση για να μπορέσει να το καλλιεργήσει. Και αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Ρόι Κον, ένας ιδιοφυής μεγαλοδικηγόρος τον οποίο που υποδύεται μαγνητικά ο Τζέρεμι Στρονγκ, σε μια ερμηνεία που αξίζει βράβευσης.
Με την ευστροφία, την διορατικότητα αλλά και τις κατάλληλες διασυνδέσεις, ο ομοφυλόφιλος Κον που από την μια πλευρά είχε το προφίλ του πιστού πατριώτη αλλά από την άλλη ο ίδιος προβλήματα με την εφορία, έβαλε λάδι στην μηχανή Ντόναλντ Τραμπ και τον βοήθησε να ανοίξει τους ορίζοντές του, κάνοντάς τον πιο ανοιχτόμυαλο.
Χρησιμοποιώντας τις επαφές του με τη μαφία και με την ικανότητα να έχει τους πολιτικούς στο τσεπάκι του εκβιάζοντάς τους, ο Κον δίδαξε τον Τραμπ ότι για να πετύχει κανείς πρέπει να γίνει «killer» και ότι αυτός, τελικά, είναι ο μόνος τρόπος για να κατακτήσεις το αμερικανικό όνειρο.
Το προφίλ του Τραμπ μέσα από την ταινία
Εκεί εστιάζει ο Αμπάσι και το κάνει καλά γιατί η μεταμόρφωση του Τραμπ γίνεται σχεδόν υπόγεια. Χωρίς καλά καλά να το καταλαβαίνουμε, βλέπουμε πως ο σχετικά ντροπαλός, συγκρατημένος αλλά πάντα φιλόδοξος Ντόναλντ Τραμπ, ξέφυγε από την σκιά του (επίσης σκληρού) πατέρα του και εξελίχθηκε στο αδίστακτο «τέρας» που όλοι γνωρίζουμε.
Και όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ο Τραμπ όταν κάθισε στον θρόνο του αυτοκράτορα «πλήρωσε» τον Κον με αυτά ακριβώς που ο δεύτερος τον είχε μάθει. Οι τρεις κανόνες για να φτάσεις στην κορυφή του Κον, έγιναν το μότο του Τραμπ: 1. Επίθεση, επίθεση, επίθεση. 2. Δεν παραδέχεσαι τίποτα και αρνείται τα πάντα. 3. Δεν αποδέχεσαι ποτέ την ήττα.
Το επίτευγμα αυτής της ταινίας, είναι ότι σε κάνει να ταυτίζεσαι με τον Τραμπ, έναν αντιπαθητικό άνθρωπο, χωρίς όμως ποτέ να τον ωραιοποιεί ή να τον ηρωοποιεί. Το αντίθετο μάλιστα. Τον γελοιοποιεί, κυρίως σε ότι αφορά τις εμμονές του με το πάχος που ήθελε να αφαιρέσει μέσω χειρουργικής επέμβασης, την αραιότητα των μαλλιών του που τον απασχολούσε συνέχεια και την σχέση με την γυναίκα του Ιβάνα Τραμπ, με την οποία σύντομα δεν μπορούσε να κάνει σεξ.
