Το φωτογραφικό καρέ που έχει επιλέξει ο Γιάννης Παπαστεφανάκης ως profile picture στο facebook τον απεικονίζει παρέα με τον Γιάννη Κωνσταντέλια. Είναι ο (συνονόματος) ποδοσφαιριστής που θαυμάζει περισσότερο από κάθε άλλον – το καθρέφτισμά του. Είναι αυτός που έσπευσε ν’ αγκαλιάσει σφιχτά τον πιτσιρικά αφότου ανέβηκε στην εξέδρα για την απονομή του τροπαίου στον νέο πρωταθλητή ΠΑΟΚ.

Για μία ολόκληρη εβδομάδα η Θεσσαλονίκη ήταν χωρισμένη στα δύο. Κάθε γωνιά της πόλης παλλόταν και κόχλαζε όσο πλησίαζε η μεγάλη Κυριακή και το ντέρμπι των ντέρμπι στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Ο Άρης είχε αποκτήσει ρόλο ρυθμιστή πριν από την τελευταία αγωνιστική της Super League και μαζί τη δυνατότητα να στερήσει τον τίτλο από τον άσπονδο συμπολίτη του. Η επιθυμία μετατράπηκε σε απαίτηση από τον κόσμο που γέμισε το γήπεδο. Απ’ άκρη σε άκρη.

Στην πιο εχθρική έδρα που θα ευχόταν να αγωνιστεί σε μια τέτοια συγκυρία, ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν αποκλειστικά και μόνο τη νίκη. Τίποτα λιγότερο, δεδομένου πως η ΑΕΚ δεν θα έχανε βαθμούς με αντίπαλο τη Λαμία στη Νέα Φιλαδέλφεια (όπως κι έγινε) και θα τον προσπερνούσε ακριβώς στο νήμα αρπάζοντας την κούπα.

Ο Μπράντον Τόμας άνοιξε τον δρόμο κι ο Τάισον, με το υπέροχο γκολ του, έσβησε την ισοφάριση του Μορόν. Ο ΠΑΟΚ έγινε πρωταθλητής για τέταρτη φορά στην ιστορία του και δεύτερη κατά την τελευταία εξαετία – όταν άλλα τόσα πρωταθλήματα μετρούσε από το έτος ίδρυσής του έως το 2018.

Με την υπογραφή του Γιάννη Παπαστεφανάκη

Το επαργυρωμένο τρόπαιο της διοργάνωσης που, εν μέσω ξέφρενων πανηγυρισμών, παρέλαβε το κλαμπ της Θεσσαλονίκης για την πρωτιά στη σεζόν 2023-24 είχε χαραγμένες πάνω του διάφορες υπογραφές. Του Ραζβάν Λουτσέσκου, ως πρωτεργάτη, σε περίοπτη θέση. Του βετεράνου αρχηγού Βιεϊρίνια από κοντά. Του Κοτάρσκι, του Κουλιεράκη, του Μπάμπα, του Σβαμπ, του Ντεσπόντοφ, του Ζίβκοβιτς κάπου παραδίπλα.

Ανάμεσά σ’ αυτές και του Γιάννη Παπαστεφανάκη. Έφηβος πια ο μικρός φίλαθλος με τα λαμπερά μάτια, το πλατύ χαμόγελο και την τεράστια καρδιά, έχει δικαιωματικά αναχθεί σε σύμβολο μιας σύγχρονης ποδοσφαιρικής κουλτούρας. Ένα σύμβολο που δεν κατηγοριοποιεί, μηδέ διαιρεί ή αποκλείει ομάδες, άτομα και εξέδρες.

Είναι ΠΑΟΚ, κάτι για το οποίο ευθύνεται ο νονός του, και το βροντοφωνάζει ανερυθρίαστα. Λέει πως «ΠΑΟΚ δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι» και δεν κρύβεται από φόβο. Όπως  άλλα παιδιά της ηλικίας του. Το βράδυ της Κυριακής ήταν, μάλιστα, στο Χαριλάου μεταξύ χιλιάδων οπαδών του Άρη! Ο Χουλιάν Κουέστα τού χάρισε και μια φανέλα ως ενθύμιο για την παρουσία του εκεί.

Ο Γιάννης Παπαστεφανάκης έχει ταυτιστεί με ό,τι συνοδεύει την αγνή, παραδοσιακή αγάπη για την ομάδα. Χαίρεται και κλαίει, ενθουσιάζεται κι απογοητεύεται. Το ποδόσφαιρο, ως ζωτικό κύτταρο του αθλητισμού, γεννά κάθε είδους συναίσθημα. Μα μέσα του ο Γιάννης χωρά όλα τα χρώματα, αναγνωρίζει τον αντίπαλο, δεν μέμφεται ποτέ το διαφορετικό.

Η πρώτη εμφάνισή του Γιάννη Παπαστεφανάκη

Εδώ κι έναν χρόνο, από τον τελικό Κυπέλλου στον Βόλο τον Μάη του ’23, αυτός ο μικρός ήρωας που κινείται αναγκαστικά με αναπηρικό αμαξίδιο έχει ταυτιστεί με το ιδεώδες των γηπέδων. Με το μεγάλο, το ωραίο και το αληθινό που όσο δυναμώνει παγκοσμίως τόσο, παραδόξως, ξεφτίζει στην Ελλάδα.

Ο ΠΑΟΚ είχε χάσει 2-0 από την ΑΕΚ κι έφευγε ηττημένος από το (άδειο) Πανθεσσαλικό, αλλά ο Γιάννης Παπαστεφανάκης φωτογραφιζόταν με τον Ματίας Αλμέιδα και τους ποδοσφαιριστές της Ένωσης συμμετέχοντας με χαρά στα επινίκια. Ο άοκνος πατέρας του Κωστής Παπαστεφανάκης, που δεν του χαλά χατίρι, είχε φροντίσει έτσι ώστε ο γιος του να είναι παρών στην αναμέτρηση.

Στο απόλυτο κοντράστ των εικόνων, ο μικρός θα μετέφερε το μήνυμα της αμοιβαίας αποδοχής του άλλου δίχως αγκυλώσεις αλλά με φόντο τα κενά καθίσματα του θεσσαλικού σταδίου και την εντελώς παγωμένη ατμόσφαιρα.

Μεγαλώνοντας στην Άμφισσα της Φωκίδας, ο μικρός με την καταγωγή από την Κρήτη ζει μακριά από τα ποδοσφαιρικά κέντρα. Παρόλα αυτά η σφοδρή επιθυμία του να παρακολουθήσει δια ζώσης τον τελικό είχε παρακάμψει κάθε άλλο εμπόδιο.

Πρώτα απευθύνθηκε στον πρόεδρο της ΕΠΟ, Τάκη Μπαλτάκο, ζητώντας προσκλήσεις. Κατόπιν εξασφάλισε πρόσβαση στον αγωνιστικό χώρο προκειμένου να βρεθεί δίπλα στα ινδάλματά του. Ν’ ανταλλάξει δυο κουβέντες παρηγοριάς και να φωτογραφηθεί ακολούθως μαζί τους.

Η σκέψη του ήταν επίσης στον αδερφό του. Επειδή ο Ευθύμης είναι φαν της ΑΕΚ, ο μικρός Γιάννης ήθελε μια κιτρινόμαυρη φανέλα ως ενθύμιο για να του την κάνει δώρο. Όχι μόνο έφερε εις πέρας την αποστολή του, κατέληξε δε να γίνει το αδιαμφισβήτητο πρόσωπο της βραδιάς, της ημέρας, ολάκερης της ποδοσφαιρικής χρονιάς.

Άπαντες έκτοτε μιλούσαν για την καθαρότητα της ψυχής του, το νοιάξιμο για το ποδόσφαιρο που πήγαζε βαθιά από μέσα του.

Ο μικρός Γιάννης κέρδισε την αναγνώριση

Με το πάθος του για το αμόλυντο, το αυθεντικό, το διαυγές ποδόσφαιρο ο Γιάννης Παπαστεφανάκης γκρέμιζε κάθε στενό όριο κι ένωνε αντί να διχάζει. Η στάση του (θα) αποτελούσε πρότυπο παράδειγμα και (θα) χρωμάτιζε την πιο «γκρίζα» πλευρά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κι ας προτιμά ο ίδιος να φορά ασπρόμαυρα.

Η άμεση ένταξή του στο τμήμα στίβου του ΠΑΟΚ με επίσημο δελτίο ήταν το ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης του μεγαλείου του.

Τέλη Οκτωβρίου η ΑΕΚ τον προσκάλεσε στο ντέρμπι «δικεφάλων» και τον Νοέμβριο βρέθηκε στο γήπεδο της Τούμπας. Οργάνωσε το πέταλο στο ευρωπαϊκό ματς με την Αμπερντίν και συνόδευσε τον «κάπτεν» Στέφαν Σβαμπ κατά την είσοδό των ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ για τον αγώνα με τον Πανσερραϊκό. Ο Αυστριακός τον είχε στην αγκαλιά του κι αυτός έπλεε σε πελάγη ευτυχίας!

Να που -αν πιστεύεις- τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα.

Πρεσβευτής Φιλίας

Κατόπιν ο Γιάννης Παπαστεφανάκης βραβεύτηκε από τον ΠΣΑΠΠ. Η αναμνηστική πλακέτα που του απονεμήθηκε από τον Σύνδεσμο ήταν απλώς μια μικρή αντανάκλαση της γενναιότητας να υπερασπίζεται την ομάδα που αγαπά χωρίς να προσβάλει, χωρίς να πετάει λάσπη και να λερώνει στον αντίπαλό του.

Μία απαίτηση έχει εκφράσει ο Γιάννης Παπαστεφανάκης: «να μην φοβούνται οι φίλαθλοι να πηγαίνουν στο γήπεδο με το χρώμα της δικής τους ομάδας». Έγινε εν τέλει πρεσβευτής Φιλίας του ΠΣΑΤ, διευρύνοντας μυαλά και συμπεριφορές χάρη στη δική του, συνολική, στάση ζωής απέναντι στα πράγματα.

Το δίμηνο των κλειστών γηπέδων, κατόπιν κυβερνητικής απόφασης μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του αστυνομικού Λυγγερίδη σε επεισόδια με οπαδούς, τον βρήκε σε αγανάκτηση. Το «εμένα γιατί με τιμώρησαν;» το συμμερίστηκε η πλειονότητα των φιλάθλων που αποκλείονταν από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Απογοητεύτηκε μεν, αλλά τουλάχιστον ο Γιάννης Παπαστεφανάκης δεν έχασε το κουράγιο του. Βρήκε διέξοδο σε άλλα αθλήματα, δεν επρόκειτο να του στερήσει μια στείρα εντολή αυτό που λάτρευε από τόσο δα μικρός – τον αθλητισμό. Μέχρι που οι θύρες άνοιξαν ξανά και γύρισε στον φυσικό χώρο του. Πήγε στο Αγρίνιο και στη Λαμία, επέστρεψε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Διαρκώς δίπλα στον ΠΑΟΚ.

Το πηγαίο και αυθόρμητο χειροκρότημα της εξέδρας έβγαινε αβίαστα.

Θα είναι παρών στον τελικό του Conference

Ο μικρός συνέχισε να φέρνει γούρι στον ΠΑΟΚ. Ήταν ο τυχερός λαχνός του. Η θετική αύρα του συνοδεύτηκε από νίκες όπως το εξ αναβολής 2-0 επί του Ολυμπιακού στα playoffs που διατήρησε τον «Δικέφαλο» σε τροχιά κορυφής, τρεις ημέρες πριν αφήσει πίσω του την ΑΕΚ και στο φινάλε πανηγυρίσει έναν τίτλο που αρχικά δεν έμοιαζε πιθανός.

Το βλέμμα του τη στιγμή της απονομής, με τον πατέρα του Κωστή να τον κοιτά περήφανα, αποτύπωνε τη ασυγκράτητη λαχτάρα του για τη γιορτή που θ’ ακολουθούσε. Μαζί με τον Κώστα Κουλιεράκη και τον «κολλητό μου» Μπράντον Τόμας σήκωσαν το τρόπαιο του πρωταθλητή.

«Είσαι το καλύτερο παιδί»

Είχαν προ μιας εβδομάδας προηγηθεί το συγκινητικό στιγμιότυπο του με τον Κωνσταντίνο Τζολάκη. Η ανταλλαγή φιλοφρονήσεων στ’ αποδυτήρια της Τούμπας μετά το τέλος του παιχνιδιού είχε ήδη επανεπιβεβαιώσει τον αδαμάντινο χαρακτήρα του Γιάννη.

Γέννησε δε την επιθυμία στον Βαγγέλη Μαρινάκη να τον προσκαλέσει στον τελικό του Conferene League με αντίπαλο τη Φιορεντίνα. Μια πρωτοβουλία που καλωσόρισαν άπαντες. Ο μικρός και η οικογένειά του αποδέχθηκαν με πολλή χαρά την πρόσκληση και στις 29 Μαΐου ένας οπαδός του ΠΑΟΚ θα βρίσκεται μεταξύ των χιλιάδων των Πειραιωτών.

Ο Γιάννης Παπαστεφανάκης έχει ήδη ευχηθεί ο Ολυμπιακός να κατακτήσει την ευρωπαϊκή κούπα και να περάσει στην ιστορία ως η πρώτη ελληνική ομάδα με μια τέτοια διεθνή διάκριση στο ενεργητικό της. Η ευχή του και η αύρα του θα συνοδεύουν τους «ερυθρόλευκους» σε αυτή τη μάχη. Διότι ο μικρός Γιάννης με την ανόθευτη οπαδική κουλτούρα του διαλύει καθένα από τα στεγανά.