Παρότι η φετινή διοργάνωση του Φεστιβάλ Καννών δεν μπορεί μέχρι στιγμής να συγκριθεί με το μεγαλείο και την ποιότητα της περσινής, όπου είχαν παιχτεί ταινίες όπως οι «Ανατομία μιας πτώσης», «Ζώνη ενδιαφέροντος» και «Πεσμένα φύλλα», δεν παύει να έχει αφήσει όμορφες εντυπώσεις ενώ το θερμόμετρο αναμένεται να ανεβεί ακόμα ψηλότερα την εβδομάδα που ξεκινά.

Σήμερα προβάλλονται οι ταινίες «The shrouds» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ με τον Βενσάν Κασέλ και την Νταϊάν Κρούγκερ και «The apprentice» του Αλί Αμπάσι με θέμα τα πρώτα χρόνια του Ντόναλντ Τραμπ στον χώρο των επιχειρήσεων, τον οποίο υποδύεται ο Σεμπάστιαν Σταν.

«Ιστορίες Καλοσύνης»

Μια από τις ταινίες που σε γενικές γραμμές έχουν αρέσει είναι η «Ιστορίες καλοσύνης» του Γιώργου Λάνθιμου. «Η ταινία κινείται σε έναν εσωτερικό ρυθμό που είναι αρκετά μπερδεμένος ώστε να δίνει την αίσθηση ότι δομικά είναι απρόβλεπτη, παρόλο που μια δομή τριών πράξεων δύσκολα θα μπορούσε να είναι πιο κλασική» ανέφερε το Screen International επισημαίνοντας επίσης, τη δουλειά στη φωτογραφία του Ρόμπι Ράιαν: «οπτικά και τεχνικά η ταινία του κ. Λάνθιμου είναι απολαυστική.»

Οσο για τον ίδιο τον δημιουργό, στη συνέντευξη Τύπου της ταινίας, ήταν όπως πάντα συγκρατημένος και γενναιόδωρος μιλώντας για την καλή συνεργασία με τους ανθρώπους γύρω του. Ο κ. Λάνθιμος υποστηρίζει ότι δουλεύει «κυρίως με το ένστικτο», ότι όλες οι ταινίες του είναι διαφορετικές μεταξύ τους και ότι είναι ο «χειρότερος άνθρωπος από τον οποίο κάποιος θα πρέπει να περιμένει απαντήσεις» για τις ταινίες του. Μάλιστα, αποκάλεσε τη γνώμη των άλλων για τα έργα του, «το ωραιότερο δώρο».

Επάγγελμα ριζοσπάστης

Μετά τις «Ιστορίες καλοσύνης» σειρά είχε ο Πολ Σρέιντερ, ένας δημιουργός με ποικιλόμορφη καριέρα τόσο ως σεναριογράφος («Ταξιτζής», «Οργισμένο είδωλο») όσο και ως σκηνοθέτης.(«Επάγγελμα ζιγκολό», «Νυχτερινές επισκέψεις», «Οδύνη» κ.α.) Με την τελευταία ταινία του, «Oh Canada!» όπου πρωταγωνιστεί ο Ρίτσαρντ Γκιρ, ο Σρέιντερ ακολουθεί το γνωστό μοτίβο όλων σχεδόν των ταινιών του: ο μοναχικός ήρωας που αντιστέκεται στο «σύστημα» αδιαφορώντας για το αν θα κερδίσει ή όχι τη μάχη.

Ο Γκιρ, ένας ηθοποιός ο οποίος οφείλει πολλά στον Σρέιντερ (πρωταγωνιστής στο «Επάγγελμα ζιγκολό»), υποδύεται έναν διάσημο ντοκιμαντερίστα, ο οποίος λίγο πριν αφήσει την τελευταία πνοή του (πάσχει από καρκίνο), αποφασίζει να μιλήσει για τη ζωή του μπροστά στην κάμερα ενός άλλου ντοκιμαντερίστα αλλά και παρουσία της γυναίκας του (Ούμα Θέρμαν)

Με αυτή την αφορμή η ταινία μας ταξιδεύει στο παρελθόν, στο 1968, όταν κάτω από αντίξοες συνθήκες ο ήρωας του Γκιρ αποφάσισε να εγκαταλείψει τις Ηνωμένες Πολιτείες και να διαφύγει στον Καναδά για να αποφύγει την εμπλοκή του στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο χαρακτήρας έχει πολύ ενδιαφέρον και ο Γκιρ τον υποδύεται έξοχα «τσαλακώνοντας» τα γοητευτικά χαρακτηριστικά του, όμως το σενάριο της ταινίας παρά τον σαφή πολιτικό προσανατολισμό του, δεν καταλήγει σε κάτι πολύ μεγάλο όπως καθ’ όλη τη διάρκειά της σε προετοιμάζει.