Μια περίεργη μυστική αποστολή ισραηλινών κομάντος με «σακίδια γεμάτα κουνούπια», που έγινε πριν από πολλά χρόνια «στην κατεύθυνση της Ρόδου», αποκάλυψε ο ισραηλινός απόστρατος στρατηγός Dov Tamari, γεννώντας εύλογα ερωτηματικά για αυτή την επιχείρηση καθώς και για μια σειρά από άλλες, τις οποίες περιέγραψε ακροθιγώς στην εφημερίδα Haaretz και αρνήθηκε να δώσει λεπτομέρειες.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η μυστική αποστολή φαίνεται πως συνδεόταν με ένα «σχέδιο βιολογικού πολέμου» το οποίο παραμένει απόρρητο ενώ ο 88χρονος στρατηγός κάνει λόγο και για μια άλλη επιχείρηση που παρ΄ολίγο να εκτελεστεί το 1967 και αφορούσε πυρηνικά όπλα. Πιστεύεται ότι την ίδια χρονιά το Ισραήλ απέκτησε τα πρώτα πυρηνικά όπλα του, τα οποία όμως δεν χρησιμοποίησε κατά των Αράβων στον Πόλεμο των Έξι Ημερών.
Βετεράνος των πολέμων του 1956, του 1967, του 1973 καθώς και δεκάδων μυστικών επιχειρήσεων πίσω από τις εχθρικές γραμμές, ο στρατηγός Tamari υπηρέτησε στην επίλεκτη μονάδα των αλεξιπτωτιστών Sayeret Matkal μετά την ίδρυσή της, την περίοδο 1963-1967, πρώτα ως υποδιοικητής, κατόπιν ως διοικητής.
Σύμφωνα με την κεντροαριστερή ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, «την εποχή που διοικούσε τη Sayeret Matkal, ο Tamari έμαθε για κάποιες περίεργες ιδέες της ανώτερης στρατιωτικής ηγεσίας. Ορισμένες από αυτές αφορούσαν το πυρηνικό ζήτημα και τον πυρηνικό αντιδραστήρα στη Ντιμόνα.
Σε μια περίπτωση, καθώς καταλάμβανε πανικός το Ισραήλ την παραμονή του Πολέμου των Έξι Ημερών και υπήρχε φόβος ότι η χώρα θα καταστρεφόταν, ο Tamari διατάχθηκε να παρουσιαστεί στο αρχηγείο και να ετοιμάσει τους στρατιώτες του για μια μυστική επιχείρηση που θα προκαλούσε ένα άνευ προηγουμένου γεγονός μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ευτυχώς επανήλθε γρήγορα η λογική σε εκείνους που έπαιρναν τις αποφάσεις, και η επιχείρηση ακυρώθηκε.
Σε μια άλλη περίπτωση, υπήρχε ένα σχέδιο βιολογικού πολέμου. Ο Tamari και πολλοί από τους στρατιώτες του πέταξαν πάνω από τη Μεσόγειο στην κατεύθυνση του ελληνικού νησιού της Ρόδου με ένα γαλλικής κατασκευής στρατιωτικό μεταγωγικό αεροσκάφος Nord (Noratlas), εξοπλισμένοι με σακίδια που περιείχαν κουνούπια. Κατά την επιστροφή τους έπεσαν με αλεξίπτωτα στο Ισραήλ, περπάτησαν πολλά χιλιόμετρα και απίθωσαν τα σακίδια τους κοντά στους φράχτες της αεροπορικής βάσης Hatzor. Πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, που δεν γνώριζαν για τη μυστική επιχείρηση, δέχθηκαν τσιμπήματα. Ο Tamari αρνήθηκε κατηγορηματικά να πει ποιος ήταν ο σκοπός της επιχείρησης», σημειώνεται στο δημοσίευμα. (Η επιχείρηση αυτή προφανώς είναι διαφορετική από εκείνη με την κωδική ονομασία «Rhodes» την οποία εκτέλεσαν Ισραηλινοί κομάντος με ελικόπτερα σε αιγυπτιακό νησί στην είσοδο του κόλπου του Σουέζ, τον Ιανουάριο του 1970).
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο 88χρονος στρατηγός περιέγραψε πώς η μονάδα του τοποθετούσε συσκευές παρακολούθησης μέσα στη Συρία (στα Υψίπεδα του Γκολάν) και στην Αίγυπτο (στη Χερσόνησο του Σινά). Ανέφερε μάλιστα ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν πως εξαντλούνταν γρήγορα οι μπαταρίες, όμως και αυτό αντιμετωπίστηκε με τη βοήθεια ενός αμερικανοεβραίου επιστήμονα, ο οποίος εργαζόταν στην επεξεργασία ουρανίου και τους έστειλε «πυρηνικές μπαταρίες» με τον κίνδυνο να συλληφθεί και να περάσει χρόνια στις φυλακές των ΗΠΑ. Χάρις σε αυτούς τους «αισθητήρες», λέει, ο ισραηλινός στρατός έμαθε τις κινήσεις των εχθρών και κατάφερε να τους νικήσει το 1967, καταστρέφοντας μέσα σε μισή μέρα τη συριακή αεροπορία.
Για τον τωρινό πόλεμο στη Γάζα ο απόστρατος ισραηλινός στρατηγός λέει ότι η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων θα έπρεπε να πει στην πολιτική ηγεσία να μην εμπλέκεται στη διαχείρισή του. Όταν ο δημοσιογράφος Yossi Melman του επισημαίνει πως στις δημοκρατίες ο στρατός υπακούει στην εκλεγμένη πολιτική ηγεσία, ο Dov Tamari απαντά ότι αυτό είναι σωστό, όμως σημειώνει πως πριν από μερικά χρόνια οι επικεφαλής του στρατού και των υπηρεσιών ασφαλείας (IDF, Mossad και Sin Bet) έκοψαν τη φόρα του πρωθυπουργού Νετανιάχου που σχεδίαζε να επιτεθεί στο Ιράν, αξιώνοντας να τους δώσει γραπτώς τις εντολές, κάτι που εκείνος δεν έκανε και τελικά υπαναχώρησε.
Ο Dov Tamari έχει γράφει αρκετά βιβλία, το τελευταίο με τίτλο «Ζωή στον Πόλεμο» αποτελεί τη απόσταγμα των εμπειριών και των πεποιθήσεών του, γράφει η εφημερίδα. Το Ισραήλ είναι μια χώρα που πάντοτε νικά στο πεδίο της μάχης αλλά μετά το 1967 δεν έχει κερδίσει κανέναν πόλεμο, λέει. Για τον πόλεμο στη Γάζα ο στρατηγός εκτιμά πως το παλαιστινιακό/αραβικό/μουσουλμανικό αφήγημα κερδίζει έδαφος και είναι περισσότερο αποδεκτό στον κόσμο από εκείνο του Ισραήλ ενώ στο ερώτημα κατά πόσον θα παραμείνει ενωμένη η ισραηλινή κοινωνία απαντά ότι είναι «συγκρατημένα απαισιόδοξος».
