Με την τελευταία ταινία της, «Club Zero», η Αυστριακή σκηνοθέτης, Τζέσικα Χάουσνερ χρησιμοποιεί την ιδέα της αφαγίας, για να μιλήσει για θέματα εξουσίας, χειραγώγησης και πλύσης εγκεφάλου. Σε μια γενικώς φτωχή εβδομάδα από νέες ταινίες, αυτή είναι η μόνη που κινεί πραγματικά το ενδιαφέρον.
Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
Club Zero
Παραγωγή: Διεθνής συμπαραγωγή με βάση την Αγγλία και την Αυστρία, 2023
Σκηνοθεσία: Τζέσικα Χάουσνερ
Παίζουν: Μία Γουασικόφσκα, Σίντσε Μπάμπετ Κνούντσεν κ.α.
Με δραματουργικό χώρο κάποιο πανάκριβο, ιδιωτικό σχολείο της Αγγλίας (ο χρόνος δεν ορίζεται με ακρίβεια αλλά θα μπορούσε να είναι και το σήμερα), η σωστή διατροφή αποτελεί πλέον κανονικό μάθημα στις τάξεις και ένα ταλέντο στην διδαχή αυτού του μαθήματος είναι η κυρία Νόβακ (Μία Γουασικόφσκα). Το καταλαβαίνουμε από την αρχή κιόλας της ταινίας, όταν την βλέπουμε να προσλαμβάνεται στο σχολείο μετά από ένα εξονυχιστικό interview της διευθύντριας (Σίντσε Μπάμπετ Κνούντσεν).
Η κυρία Νόβακ είναι πραγματικά αφοσιωμένη στα καθήκοντά της και η σκηνοθέτης Τζέσικα Χάουσνερ εμμένει στις σκηνές διδασκαλίας που διακρίνονται από ένα πολύ περίεργο χιούμορ που σε κάνει να αισθάνεσαι αμήχανα. Αντιλαμβάνεσαι ότι η επιμονή της καθηγήτρια στην σωστή διατροφή ωθείται από ένα «ύποπτο» πάθος και η άποψή της ότι όσο το λιγότερο τρώει κάποιος, τόσο περισσότερα χρόνια κερδίζει στην ζωή του (προστατεύοντας συγχρόνως το περιβάλλον) μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Αρχικώς προκαλεί αντιδράσεις στους μαθητές, εν συνεχεία όμως τους παρασύρει σε μια εντελώς «άρρωστη» κατάσταση, πολύ κοντά στην παράνοια.
Η Χάουσνερ που το 2019 είχε παρουσιάσει στις Κάννες την εξίσου ιδιαίτερη ταινία «Το λουλούδι της ευτυχίας» (Little Joe) πάνω στην επικίνδυνη σχέση μιας γυναίκας με τα άνθη (η Εμιλι Μπίτσαμ είχε κερδίσει το βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ Καννών), έχει στα χέρια της ένα ζήτημα που στις μέρες μας, σίγουρα, απασχολεί πάρα πολύ κόσμο. Γιατί όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά την μανία πολλών ανθρώπων με την δίαιτα όπως επίσης τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η υπερβολή στην δίαιτα, διαστρεβλώνοντας τη σκέψη.
Ωστόσο, παρότι η Χάουσνερ μέσω της Νόβακ αναλύει όλες τις βλαβερές συνέπειες της κακής διατροφής, κατά κάποιο τρόπο, αυτό το θέμα είναι το πρόσχημα στην ιστορία. Γιατί η ουσία της ταινίας βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο χειραγωγούνται οι μαθητές από την κυρία Νόβακ, στην ανικανότητα των γονέων να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους και στην αδυναμία του σχολείου να χειριστεί αυτή την περίεργη κατάσταση στην οποία όλοι κάνουν λάθη ενώ όλοι προσπαθούν να κάνουν το σωστό.
Αυστηρή σκηνοθεσία, ζυγισμένα πλάνα των οποίων η γεωμετρία φέρνει στο νου το «Κουρδιστό πορτοκάλι» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, κοστούμια που «βγάζουν» μάτι (ιδίως οι στολές των μαθητών όπου το κίτρινο, το μωβ και το μπεζ είναι χρώματα που κυριαρχούν), ντεκόρ που ταλαντεύονται ανάμεσα στην ποπ αρτ και τον φουτουρισμό, σκηνές που μπορούν να σοκάρουν όπως αυτή όπου βλέπουμε ένα κορίτσι να τρώει τον ίδιο της τον εμετό προκειμένου να αποδείξει στους γονείς της ότι μπορεί να ζήσει ακόμα και από αυτόν. Η ταινία πέρασε απαρατήρητη από το περσινό φεστιβάλ των Καννών όπου έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της, όμως αξίζει την προσοχή όσων ενδιαφέρονται για το εντελώς ασυνήθιστο αλλά συγχρόνως επίκαιρο.
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΥ
***
Το βασίλειο στον Πλανήτη των πιθήκων (Kingdom of the Planet of the Apes)
Παραγωγή: ΗΠΑ 2024
Σκηνοθεσία: Γουές Μπολ
Ηθοποιοί: Κέβιν Ντουράντ, Πίτερ Μέικον, Φρέγια Αλεν κ.α.
Δεκατρία χρόνια μετά την αναβίωσή του, το γνωστό ape–franchise του «Πλανήτη των πιθήκων» συνεχίζεται με μια ακόμη ταινία, τοποθετημένη σε μια ακαθόριστη εποχή στο μέλλον, με τους πιθήκους κυρίαρχους και κάποιους ανθρώπους «αντάρτες», στην μειοψηφία. Βεβαίως, οι πίθηκοι αλληλοτρώγονται μεταξύ τους και επικρατεί ο ισχυρότερος, όπως ακριβώς συνέβαινε παλιά με τους ανθρώπους. Βασικό πρόσωπο εδώ είναι ο Νώε, ένας χαρισματικός νεαρός πίθηκος που θα δει την φυλή του να ξεκληρίζεται από τους ισχυρούς και θα προσπαθήσει να βρει όσους δικούς του απέμειναν από την σφαγή.
Το ταξίδι του Νώε, στο οποίο θα συμμετάσχει μια μυστηριώδης γυναίκα (Φρέγια Αλεν) είναι στην ουσία όλη η ταινία και οι «χορογραφίες» των πιθήκων στα δέντρα, στα βουνά, στα λιβάδια και στα ποτάμια όπως και οι εντυπωσιακά γυρισμένες σκηνές συγκρούσεων ανάμεσά τους, αποτελούν το ισχυρό «χαρτί» της. Τα οπτικοακουστικά εφέ έχουν μεγαλόπρεπα τον πρώτο λόγο, όπως φυσικά το περιμένεις ενώ κατά τα άλλα, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις και πολλά στο «Βασίλειο» αν το συγκρίνεις με τις υπόλοιπες ταινίες του franchise. Τελικά, όσο τα χρόνια περνούν και όσο οι ταινίες αυτές αυξάνονται τόσο νιώθεις όλο και πιο βαθιά μέσα σου ότι η ρίζα αυτού του μύθου, ο «Πλανήτης των Πιθήκων» του 1968, παραμένει και ότι το καλύτερο έχει γυριστεί επί του θέματος μέχρι σήμερα.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – OPTIONS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΝΑΝΑ – ΟΝΑΡ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΟDEON ΠΛΑΤΕΙΑ – VILLAGE – BAKOYPA
***
The big father
Παραγωγή: Ελλάδα, 2024
Σκηνοθεσία: Κώστας Στραγαλινός
Ηθοποιοί: Νίκος Παντελίδης, Έλενα Τυρέα, Νοεμή Βασιλειάδου κ.α.
Τοποθετημένη στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, η ταινία του Κώστα Στραγαλινού ακολουθεί την πορεία ενός σκηνοθέτη (Νίκος Παντελίδης), ο οποίος μπροστά στον κίνδυνο να χάσει το σπίτι του και ενώ βρίσκεται στην χειρότερη φάση με την γυναίκα και τα τρία παιδιά τους, μετατρέπει την οικογενειακή ζωή του σε ένα είδος reality show προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της «Ενωσης», ενός ομίλου επιχειρήσεων που τον χρησιμοποιεί για την προβολή των προϊόντων της. Στην πραγματικότητα, ο σκηνοθέτης μετατρέπει σε οικογενειακή υπόθεση την κεντρική ιδέα της ίδιας της ταινίας που θέλει να γυρίσει και δεν μπορεί, θέμα της οποίας μια οικογένεια σε «καταναλωτικό πείραμα».
Δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει μια ταινία στην οποία επί δύο ώρες παρακολουθούμε έναν αυτοκαταστροφικό και καθόλου συνεργάσιμο νάρκισσο να τρώγεται με τα ρούχα του, να τσακώνεται με τους πάντες, να παλεύει με το δημιουργικό του αδιέξοδο και να μην μπορεί να πείσει κανέναν πέρα από τον ίδιο τον εαυτό του, ότι είναι ένα τεράστιο ταλέντο που πάει χαμένο. Πάνω σε αυτή την ιδέα πάντως κινείται μονίμως αυτή η εξαιρετικά εκνευριστική ταινία, που συγχρόνως μέσα από τις σκηνές σύγκρουσης του κεντρικού ήρωα με το περιβάλλον του, αγωνιά να σχολιάσει και μάλιστα με αφελέστατο τρόπο, διάφορα τρωτά της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας – από το σύστημα κρατικής χρηματοδότησης του ελληνικού κινηματογράφου (ποιόν αλήθεια ενδιαφέρει πέρα από τους κινηματογραφιστές;), μέχρι την άδικη λειτουργία των τραπεζών, την απαρχαιωμένη νοοτροπία της ελληνικής αστυνομίας ή την πλύση εγκεφάλου στον οποίο στοχεύει η διαφήμιση (τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια δηλαδή).
Βαθμολογία: 1 ½
ΑΘΗΝΑ: ΣΤΟΥΝΤΙΟ
***
Sobibor
Παραγωγή: Ρωσία, Γερμανία/ Λιθουανία, 2018)
Σκηνοθεσία: Κονσταντίν Καμπέσνκι
Ηθοποιοί: Κονσταντίν Καμπέσνκι, Κρίστοφερ Λαμπέρ κ.α.
Με ανεξήγητη καθυστέρηση …έξι ετών αυτή η διεθνής υπερπαραγωγή έρχεται σήμερα να δοκιμαστεί στην αίθουσα την ώρα που η τρομερή «Ζώνη ενδιαφέροντος» του Τζόναθαν Γκλέιζερ εξακολουθεί να είναι νωπή στη μνήμη αλλά και να προβάλλεται. Η αλήθεια είναι ότι παρά την εντυπωσιακή όψη της, αυτή η ταινία ελάχιστα προσθέτει σε ότι αφορά την κατανόησή μας για τη φύση της «τελικής λύσης» της εξολόθρευσης των Εβραίων από τους ναζιστές. Βεβαίως, το γεγονός ότι η ιστορία της τοποθετείται σε ένα από τα λιγότερο γνωστά στον κινηματογράφο στρατόπεδα συγκέντρωσης, του Sobibor στην πολωνική επικράτεια, οξύνει την περιέργεια. Και ακόμα περισσότερο το ότι το Sobibor υπήρξε ένας από τους ελάχιστους χώρους όπου οι Εβραίοι κρατούμενοι επαναστάτησαν κατά των διοικούντων. Όμως η σκιά ταινιών όπως οι «Η λίστα του Σίντλερ», «Η ζωή είναι ωραία», «Ο Γιός του Σαούλ» και κυρίως, η «Ζώνη ενδιαφέροντος» είναι τελικά τόσο βαριά που τελικά το «Sobibor» χάνει σε όλα τα σημεία. Είτε το δεις, είτε όχι δεν έχεις πλέον χάσει απολύτως τίποτα.
Βαθμολογία: 2 1/2
ΑΘΗΝΑ: ΣΤΟΥΝΤΙΟ
***
Επιστροφή στην εποχή των δεινοσαύρων (Timescape)
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2022
Σκηνοθεσία: Αριστομένης Τσίρμπας
Ηθοποιοί: Σόφιαν Ολενιούκ, Πατρίτσια Σάμερσετ
Αυτή η περιπέτεια φαντασίας δανείζεται ιδέες από το κλασικό μυθιστόρημα φαντασίας «Η μηχανή του χρόνου» του Χ. Τζ. Γουέλς (που έχει γυριστεί πολλάκις στο σινεμά) όπως και από το «Τζουράσικ Παρκ» του Στίβεν Σπίλμπεργκ για να περιγράψει το ταξίδι στον χρόνο που θα κάνουν μέσω ενός διαστημόπλοιου ένα αγόρι και ένα κορίτσι (Σόφιαν Ολενιούκ, Πατρίτσια Σάμερσετ) καταλήγοντας εκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν, ανάμεσα σε δεινόσαυρους. Η ταινία είναι φτιαγμένη με επαγγελματισμό και συνέπεια για αυτό που είναι και αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους μυθοπλασία με ηθοποιούς του Ελληνοκαναδού Αριστομένη Τσίρμπα που έχει εμπειρία 25 χρόνων στη σκηνοθεσία κινηματογραφικών ταινιών, μουσικών βίντεο και τηλεοπτικών σειρών και το 2007 είχε γυρίσει τα μεγάλου μήκους κινούμενα σχέδια «Terra». Ίσως να μπορούσε να αποκτήσει μια γοητευτική εικόνα ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες, όμως η ελληνική μεταγλώττιση στην οποία την είδαμε, δυστυχώς δεν τη βοηθά καθόλου παρότι οι λόγοι για τους οποίους έγινε είναι απολύτως κατανοητοί.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΑΙΓΛΗ Χαλάνδρι – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΑΝΟΙΞΙΣ – ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE MALL κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: OPTIONS – VILLAGE
***
Detective Conan: Το μαύρο υποβρύχιο
Σκηνοθεσία: Γιουζούρου Τατσικάβα
Στις αίθουσες προβάλλεται επίσης τα κινούμενα σχέδια «Detective Conan: Το μαύρο υποβρύχιο» (Detective Conan: Black Iron Submarine, Ιαπωνία, 2023), που στηρίζονται στο manga Detective Conan που έκανε το ντεμπούτο του το 1994 και μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει 104 τόμους με συνολικές πωλήσεις 270 εκ. αντιτύπων παγκοσμίως. Είναι μια από τις πιο πετυχημένες anime σειρές εκτός και εντός συνόρων της Ιαπωνίας και ακολουθεί τις περιπέτειες του ντετέκτιβ στον τίτλο ο οποίος βρίσκεται εγκλωβισμένος στο σώμα ενός έφηβου αγοριού. H σκηνοθεσία είναι του Γιουζούρου Τατσικάβα.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE THE MALL – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – OPTIONS ΙΛΙΟΝ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΘΗΝΑΙΟΝ – CINEMA ONE – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ κ.α.
