Λίγες ώρες πριν τον πρώτο ημιτελικό της Eurovision στη Malmö Arena, κάνουμε μια αναδρομή στις ελληνικές συμμετοχές που πήγαν αλλά δεν κατάφεραν να πλασαριστούν στις πρώτες θέσεις του πίνακα κατάταξης. Σε εκείνες τις ελληνικές συμμετοχές που δεν εκτιμήθηκαν όσο θα έπρεπε, κάτι που με βεβαιότητα δεν θα συμβεί με τη Μαρίνα Σάττι και το «Ζάρι» της.
Η Μαρίνα Σάττι θα εμφανιστεί στην 3η θέση του δεύτερου ημιτελικού της Eurovision στις 9 Μαΐου. Στη σκηνή μαζί της θα βρεθούν οι χορευτές: Huseyin Cetintas, Yasin Ametoglou, Βασίλης Καραγιάννης και Ειρήνη Δαμιανίδου, καθώς και η Ερασμία Μαρκίδη, που τη συνοδεύει στα φωνητικά.
Ήδη από την πρώτη τεχνική πρόβα, η Μαρίνα Σάττι και η ομάδα της, εντυπωσίασαν. Τα στοιχήματα για τον νικητή της Eurovision συνεχίζουν να δείχνουν την ελληνική συμμετοχή σταθερά εντός δεκάδας με τάσεις αναδικές.
Ας επιστρέψουμε για λίγο στα δικά μας τα του παρελθόντος, πριν πούμε «Καλή Επιτυχία Ελλάδα. Καλή Επιτυχία Μαρίνα».
1993: «Ελλάδα, Χώρα του Φωτός» Καίτη Γαρμπή
9η θέση
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision του 1993 ήταν η 38η διοργάνωση και πραγματοποιήθηκε στο Green Glens Arena στο Μίλστριτ, της Κομητείας Κορκ της Ιρλανδίας. Η Ελλάδα στέλνει την Καίτη Γαρμπή με το «Ελλάδα, χώρα του φωτός» και τη δημιουργία της Σήλιας Κριθαριώτη που έχει αφήσει ιστορία.
Η Καίτη εμφανίζεται στη σκηνή και κατακτά την 9η θέση, ενώ έχει προηγηθεί μια δεκαετία με πολύ χαμηλές πτήσεις για τις ελληνικές συμμετοχές. Εξαίρεση η Κλεοπάτρα με το «Όλου του Κόσμου η Ελπίδα» και την 5η θέση στη Eurovision του 1992.
Καλή η 9η θέση αλλά όταν η Καίτη Γαρμπή κατέχει μέχρι σήμερα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ για το πιο «ακούνητο πλάνο» στην ιστορία του θεσμού, τότε η 9η θέση φαντάζει πολύ λίγη. Η σκηνοθέτιδα δεν πήρε το πλάνο από το πρόσωπό της για 43 δευτερόλεπτα. Δεν της άξιζε είσοδος στην 5άδα; Βγάλε το ερωτηματικό, κάνε κατάφαση. Της άξιζε.
Στην κάμερα του «Χαμογέλα και Πάλι» η Καίτη Γαρμπή είχε μιλήσει για εκείνη τη συμμετοχή αλλά και για τον λόγο που δεν πήγε ξανά στη Eurovision, αν και της είχε προταθεί επανειλημμένα.
«Κάθε φορά που ακούω το τραγούδι που είχα πει στη Eurovision συγκινούμαι. Κοιτάζω συνεχώς το πλάνο για να καταλάβω τι έβλεπε τότε σε ‘μένα η σκηνοθέτιδα της Eurovision και κόλλησε η κάμερα επάνω μου για 43 δευτερόλεπτα.
Θαύμασα το θάρρος μου που είχα συμμετάσχει στον διαγωνισμό τότε. Όταν μου ζήτησε η ΕΡΤ να πάω στον διαγωνισμό της Eurovision δεν είχα καταλάβει το μέγεθος αυτού που θα αντιμετώπιζα πριν και μετά τον διαγωνισμό.
Έκανα πολύ καλά που πήγα. Επί σειρά ετών είχα προτάσεις να ξαναπάω, αυτά όμως γίνονται μία φορά. Δεν ξαναπήγα γιατί δεν βρέθηκε μία τραγουδάρα και το θεώρησα υπερβολή να το ξανακάνω».
1994: «Το Τρεχαντήρι (Ντίρι-Ντίρι)» Κώστας Μπίγαλης & The Sea Lovers
14η θέση
14η θέση και 44 βαθμοί για την ελληνική συμμετοχή στη Eurovision του 1994. Ο Κώστας Μπίγαλης & The Sea Lovers τραγούδησαν «Το Τρεχαντήρι (Ντίρι-Ντίρι)», πολλά χρόνια πριν το «bucka-mhm-buckbuckbuck-mhm boy, bucka-mhm-buckbuckbuck» της Netta Barzilai η οποία γύρισε στο Ισραήλ με το τρόπαιο, αλλά και το «Qele Qele» της Sirusho με την 4η θέση για την Αρμενία.
Φολκλόρ στιλ γιατί γλυκαθήκαμε από το ελληνικό περιεχόμενο του «Ελλάδα, χώρα του φωτός» και πήγαμε από την Ακρόπολη στα greek islands. Για την ιστορία πάντως, ο Κώστας Μπίγαλης δεν ήθελε να πάει με το «Το Τρεχαντήρι» στη Eurovision αλλά με το τραγούδι «Του πολέμου το παιδί».
2002: «S.A.G.A.P.O.» Μιχάλης Ρακιντζής
17η θέση
Δηλαδή οι Lordi που ήρθαν στην Αθήνα και σάρωσαν, τι παραπάνω είχαν από τον Μιχάλη Ρακιντζή και το «S.A.G.A.P.O.» που πήγε στο Ταλίν και βρέθηκε στη 17η θέση; Να μην θυμηθούμε τι είχε γίνει στον ελληνικό τελικό με την Πέγκυ Ζήνα, το «Love is a wonderfull thing» και τα περί «στημένης διαδικασίας» γιατί κατά πάσα πιθανότητα θέλει και η ίδια να το ξεχάσουμε.
Ο Μιχάλης Ρακιντζής ήταν πολύ πιο μπροστά από την εποχή του και η διαχρονικότητα του τραγουδιού το επιβεβαιώνει. Τα τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισε τότε στο Ταλίν επί σκηνής με το κλείσιμο ματιού και το μήνυμα «σκηνοθέτη, έχω καταλάβει τι πας να κάνεις», έχουν περάσει στην ιστορία.
«Στον διαγωνισμό τον ήχο τον είχαν οι Σουηδοί, την εικόνα οι Σουηδοί. Ανεβαίνουμε να τραγουδήσουμε και στα ακουστικά ακούει ο ένας τον άλλο. Εγώ δεν άκουγα τον εαυτό μου. Και γίνεται ένας πανικό. Πετάω το ακουστικό μήπως μπορέσω να ακούσω τον ήχο από το βάθος της αίθουσας», είχε πει στο «Στούντιο 4» ο Μιχάλης Ρακιντζής.
Ενώ σε άλλη συνέντευξή του στην εκπομπή «Αυτός και ο άλλος» είχε παραδεχθεί «ότι το S.A.G.A.P.O. ήταν ένα τραγούδι τρολ για τον διαγωνισμό, κάτι που δεν κατάφερε να περάσει όμως στο κοινό».
«Ήθελα να πάω. Ήταν κάτι που δεν είχα κάνει. Ήμουν έξω από το φανάρι της ΕΡΤ, μπήκα, ήταν βράδυ, πήρα την αίτηση συμμετοχής, το ίδιο βράδυ έγραψα το τραγούδι, το μίξαρα, το πήγα… Ο κόσμος με ψήφισε με πολλές χιλιάδες διαφορά στα τηλέφωνα. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες θεωρούσαν ότι θα έπρεπε να είναι αυτοί οι εκπρόσωποι. Πιστεύω ότι όποιος και να έβγαινε οι υπόλοιποι θα φώναζαν.
Φεύγοντας από το ‘Rex’ οι υπόλοιποι σταμάτησαν και έδωσαν συνεντεύξεις. Τα έμαθα την επόμενη μέρα από μια τηλεοπτική εκπομπή. Σκέφτηκα να αφήσω κάποια από τα παιδιά αυτά να πάνε. Ήρθα στην ΕΡΤ και είπα να στείλουν κάποιον από αυτούς και μου είπαν ότι δε γίνεται αυτό. Δεν μπορεί να ξαναγίνει διαγωνισμός, ψήφισε ο κόσμος», είχε δηλώσει ο Μιχάλης Ρακιντζής στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο.
2003: «Never Let You Go» Μαντώ
17η θέση
Μία από τα ίδια και για τη Μαντώ και το «Never Let You Go» την επόμενη χρονιά στη Ρίγα. Είχε προηγηθεί ο ελληνικός τελικός με δέκα συμμετοχές από τις οποίες ξεχωρίσει η Σαμπρίνα με το «Camera» και ο Γιάννης Βαρδής με το «Μια στιγμή».
Σύμφωνα με όσα δημοσιεύθηκαν η κριτική επιτροπή επέλεξε πρώτη τη Μαντώ ενώ το κοινό αμφιταλαντεύτηκε ανάμεσα σε Γιάννη Βαρδή ο οποίος επικράτησε στην ψηφοφορία των γραπτών μηνυμάτων και στη Μαντώ η οποία θριάμβευσε στις τηλεφωνικές κλήσεις.
Και παίρνει τη νίκη επί ελληνικού εδάφους η Μαντώ και ταξιδεύει στη Λετονία. Φοράσει το leather φόρεμα (τι να μας πει η Ρουσλάνα) και με τη φωνάρα της ερμηνεύει το «Never Let You Go».
Νικήτρια χώρα η Τουρκία με το «Everyway That I Can» ερμηνευμένο από την Σερτάμπ Ερενέρ. Τα γνωστά όταν εμείς πάμε με μπαλάντα το κοινό θέλει χορευτικό και το ανάποδο.
2018: «Όνειρό Μου» Γιάννα Τερζή
Δεν προκρίθηκε
Μια διάχυτη αισιοδοξία υπήρχε όταν η Γιάννα Τερζή έφευγε από το Ελ. Βενιζέλος με προορισμό τη Λισαβόνα. Ελληνικός στίχος, ωραία φωνή, ελληνικό χρώμα στην παρουσία επί σκηνής.
Κι αυτή η αισιοδοξία είχε βάση αφού τα στοιχήματα ήθελαν το «Όνειρό μου» στην 6η θέση όσον αφορά στον ημιτελικό, τη στιγμή που η Ελένη Φουρέιρα με το «Fuego» βρισκόταν στην 11η. Στο σύνολο των χωρών η Ελλάδα βρισκόταν στην 11η θέση, ενώ η Κύπρος και στην 24η.
Η απόλυτη ανατροπή ήρθε μόλις η Γιάννα Τερζή ανέβηκε στη σκηνή του Altice Arena με τα τεχνικά προβλήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Λάθη από πλευράς διοργάνωσης έγιναν επίσης πολλά.
Η Ελλάδα βρέθηκε εκτός τελικού Eurovision για δεύτερη φορά στην ιστορία της στον μουσικό διαγωνισμό, από τότε που καθιερώθηκαν οι ημιτελικοί. Η πρώτη φορά ήταν μόλις πριν από δύο χρόνια, το 2016, όταν μας είχαν εκπροσωπήσει οι Argo με το «Utopian Land».
Η Γιάννα Τερζή και το «Όνειρό μου» είναι η πλέον αδικημένη ελληνική συμμετοχή. Ένα πολύ ωραίο τραγούδι που μπορεί να μην βρέθηκε στον τελικό της Eurovision, κάνει όμως (ακόμα) το δικό του ταξίδι.
