Ο Τατουατζής του Άουσβιτς έγινε σειρά στη μικρή οθόνη

«Ο Λάλε Σοκολόφ είναι ο άνθρωπος που χαράζει τους μπλε αριθμούς στα μπράτσα των φυλακισμένων του Άουσβιτς. Είναι αναγκασμένος να το κάνει. Από την βολική θέση του δερματοστίκτη, βλέπει, ζει την ανθρώπινη κτηνωδία, την καταγράφει σε αριθμούς και σε θύματα. Την καταγράφει σε αντοχή και σε κουράγιο ψυχής. Την χαρτογραφεί στα συναισθήματά του. Την καταγράφει σε θάνατο και σε έρωτα. Κάνει τον δικό του μυστικό αγώνα κάτω από το παγωμένο, απάνθρωπο βλέμμα του Μέγκελε. Ελπίδα του μοναδική, η Γκίτα, το κορίτσι που θ’ αγαπήσει μέσα στην απόλυτη ανθρώπινη αθλιότητα..»

Ερωτας και τρόμος στο Άουσβιτς

Μια ιστορία ζωής και θανάτου, έρωτα και τρόμου, βγαλμένη από τον εφιάλτη του πιο διαβόητου στρατοπέδου εξόντωσης των Εβραίων από τους ναζί, όπως περιγράφεται στο βιβλίο «Ο δερματοστίκτης του Άουσβιτς» της Χέδερ Μόρις (Εκδόσεις Ωκεανός), αναβιώνει στη μικρή οθόνη ως τηλεοπτική σειρά με τον ομώνυμο αγγλικό τίτλο «The Tattooist of Auschwitz».

Πρόκειται για την ανατριχιαστική αληθινή μαρτυρία του Λάλε Σολοκόφ που μετέτρεπε σε παντοτινά τατουάζ τα νούμερα (αντί ονομάτων) στα χέρια των κρατούμενων του Άουσβιτς. Η ιστορία του παρέμεινε μυστική, ένα βίωμα που μοιράζονταν ο ίδιος και η σύζυγός του και ειπώθηκε μετά τον θάνατό της το 2003, όταν πλέον κι εκείνος ήταν πάνω από 80 ετών και πλησίαζε στο τέλος της ζωής του. Ο λόγος που δεν είχε μιλήσει ο Σοκολόφ νωρίτερα ήταν γιατί φοβόταν ότι θα τον αντιμετωπίσουν σαν συνεργάτη των ναζί.

Ο Λάλε Σοκολόφ και η Γκίτα Φουρμάνοβα σε ευτυχισμένη στιγμή της ζωής τους, μετά το τέλος του πολέμου.

Ο Λάλε Σοκολόφ παρέμεινε στο Άουσβιτς τρία χρόνια. Γεννημένος  το 1916 στη Σλοβακία από Eβραίους γονείς, με το όνομα Λούντβιχ «Λέιλ» Έισενμπεργκ, προσφέρθηκε να πάει στο κολαστήριο των ναζί όταν ήταν 26 έτων, νομίζοντας ότι θα είχε τη δύναμη να σώσει την οικογένειά του, τα αδέλφια του που ήταν παντρεμένα. Οδηγήθηκε στο μεγαλύτερο στρατόπεδο εξόντωσης του εβραϊκού πληθυσμού τον Απρίλιο του 1942. Εκεί ο αριθμός 32407 αντικατέστησε το όνομα του.

Ο Λάλε ξεκίνησε να κάνει οικοδομικές εργασίες στο Άουσβιτς, όμως κόλλησε τυφοειδή πυρετό. Σώθηκε χάρη στη φροντίδα ενός Γάλλου ακαδημαϊκού με το όνομα Πεπάν, που έκανε τατουάζ στο δέρμα του με τον περιβόητο αριθμό «καταχώρησης» στο στρατόπεδο. Από εκείνον ο Λέιλ έμαθε τη δουλειά του τατουατζή και μετά τον χαμό του, έγινε αυτός που μάρκαρε τους αριθμούς στα δέρματα των νεοφερμένων, μικρών και μεγάλων μελλοθάνατων, πιθανότατα γιατί μιλούσε σλοβακικά, γερμανικά, ρωσικά, γαλλικά, ουγγρικά και λίγα πολωνικά.

Ο Τατουατζής του Άουσβιτς.

Με τον εξοπλισμό δερματοστιξίας και ένα χάρτινο περβραχιόνιο με την ένδειξη «Πολιτικό τμήμα» που του είχε δοθεί, ο νεαρός Σλοβάκος εργαζόταν για τα SS. Ζούσε σε καλύτερες συνθήκες, κοιμόταν σε μονό δωμάτιο, έτρωγε στο κτίριο της διοίκησης καλύτερες μερίδες φαγητού από τους υπόλοιπους συγκρατούμενούς του και είχε μέχρι και ελεύθερο χρόνο.

Ο τίτλος του τατουατζή, «tetovierer», του έδινε περισσότερες ημέρες ζωής, τον απομάκρυνε από τον θάνατο, ωστόσο η απειλή του τέλους δεν έφευγε ποτέ, ειδικά καθώς ο διαβόητος Γιόζεφ Μένγκελε επισκεπτόταν τον χώρο του για να διαλέξει τα νέα του πειραματόζωα, απειλώντας τον όπως μόνο εκείνος ήξερε. Όταν ο Λέιλ εξασφάλισε επιπλέον μερίδες φαγητού για κάποιους αιχμαλώτους, ανακρίθηκε και βασανίστηκε.

Οι ναζί εφάρμοσαν τη μέθοδο του τατουάζ των αριθμών μόνο στο Άουσβιτς και στα παραρτήματά του Μπίρκεναου και Μόνοβιτς, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της διπλής βελόνας. Μια μέθοδος που δημιουργούσε αποτροπιασμό στον Λέιλ όταν γινόταν σε κορίτσια και όχι σε άντρες. Σε ένα από αυτά τα καταδικασμένα σε γενοκτονία κορίτσια, ο τατουατζής του Άουσβιτς είδε τη μελλοντική γυναίκα του. Ήταν η Γκίτα Φουρμάνοβα από τη γυναικεία πτέρυγα του Μπιρκενάου. Με τη βοήθεια του προσωπικού του φύλακα από τα SS, ο ίδιος της έστελνε επιστολές μέχρι που οι δύο τους άρχισαν να βρίσκονται σε μυστικές συναντήσεις.

Ο Τατουατζής του Άουσβιτς με τους Άννα Πρόσνιακ και Τζόνα Χάουερ – Κινγκ

Απελευθέρωση και αυτοεξορία

Από τη στιγμή που απελευθερώθηκε το στρατόπεδο του Άουσβιτς από τον Κόκκινο Στρατό, οι δυο τους έχασαν επαφή για να ξαναβρεθούν στην Τσεχοσλοβακία το 1945. Πίσω στη Σλοβακία ο Λέιλ βρήκε μόνον την αδελφή του ζωντανή από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του και στη συνέχεια αποφάσισε να ταξιδέψει στη Μπρατισλάβα αγωνιώντας να βρει την Γκίτα, την οποία εντόπισε μετά από επίμονη αναζήτηση μέσω του Ερυθρού Σταυρού.

Στην Τσεχοσλοβακία το ζευγάρι παντρεύτηκε και άλλαξε το επίθετό του στο ρωσικό Σοκολόφ, αλλά οι περιπέτειες του συνεχίστηκαν λόγω της σιδηράς γροθιάς του σοβιετικού καθεστώτος που ανακάλυψε τη δράση του, καθώς συνεισέφερε στη χρηματοδότηση του κράτους του Ισραήλ στέλνοντας χρήματα εκτός Τσεχοσλοβακίας. Η δραπέτευση του ζεύγους στην Αυστραλία, σήμανε την παντοτινή αυτοεξορία του από την Ευρώπη, την οποία ο Λάλε Σοκολόφ δεν ξαναείδε ποτέ.

Ο Τατουατζής του Άουσβιτς.

Την ιστορία των Σοκoλόφ ανέδειξε η Χέδερ Μόρις στο βιβλίο της που κυκλοφόρησε το 2018 βασισμένο στις διηγήσεις του Λέιλ, και σκαρφάλωσε στην κορυφή των διεθνών μπεστ σέλερ των New York Times. Η σειρά αναδεικνύει αυτή ακριβώς την παράμετρο του Ολοκαυτώματος – το παρασκήνιο πίσω από τα περιβόητα νούμερα των κρατούμενων και ταυτόχρονα την πραγματική ιστορία του ανθρώπου που τα δημιουργούσε.

Στο «The Tattooist of Auschwitz» ο Χάρβεϊ Καϊτέλ εμφανίζεται στον ομώνυμο ρόλο και πλαισιώνεται από τους Άννα Πρόσνιακ, Μέλανι Λίνσκι και Τζόνα Χάουερ – Κινγκ. Ο διπλοβραβευμένος με Όσκαρ Χανς Ζίμερ υπογράφει το σάουντρακ με την Κάρα Τάλβι, ενώ η Μπάρμπρα Στρέιζαντ ερμηνεύει το κομμάτι «Love will survive».

Η σειρά σε σκηνοθεσία της Τάλι Σαλόμ-Εζέρ έκανε πρεμιέρα στην πλατφόρμα streaming του αμερικανικού Peacock και στο βρετανικό δίκτυο Sky Atlantic στις 2 Μαΐου 2024.