Το Πάσχα στην Κέρκυρα είναι μοναδικό συγκριτικά με άλλα. Ως μια μίξη παραδόσεων, κατά βάση ορθοδόξων και καθολικών, στον τρόπο εορτασμού αποπνέει μια κουλτούρα αμοιβαίας αποδοχής και συνύπαρξης του διαφορετικού.

Ο Στέφανος Κασσελάκης στο Νησί των Φαιάκων επέλεξε να βρεθεί αυτές τις ημέρες, βιώνοντας δια ζώσης την ξεχωριστή αυτή εμπειρία. Τέλειωσε την πολυσυζητημένη «κρουαζιέρα» στο Αιγαίο και «πέταξε» από χθες, Μεγάλη Πέμπτη, κιόλας για την «κόμισσα» του Ιουνίου.

Τη διάλεξε ίσως και για να φέρει πίσω στην Κουμουνδούρου ένα κομμάτι από σπασμένο μπότη. Εκείνα τα μεγάλα πήλινα κανάτια που ρίχνουν οι κάτοικοι από τα μπαλκόνια το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου για εύνοια και καλή τύχη, ξορκίζοντας το κακό. Θα είναι παρών ο ίδιος στο έθιμο αυτό.

Μόνος του κι όλοι τους

Την επιζητά αυτήν την αύρα, τη θετική ενέργεια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες 30-35 ημέρες πριν από τις Ευρωεκλογές. Η έκβαση της ευρείας μάχης που, σε πανελλαδικό επίπεδο, θα δώσει για πρώτη φορά ως αρχηγός της παράταξης είναι -σχεδόν- δεδομένο πια πως θα ορίσει τις εξελίξεις τόσο εσωκομματικά όσο και γενικότερα στον κεντροαριστερό χώρο.

Ο Στ. Κασσελάκης έχει διαλέξει έναν μοναχικό δρόμο, δίχως να λογαριάζει στο ελάχιστο το ρίσκο της επιλογής του. Όπως διαφαίνεται από τις κινήσεις του, δεν τον ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή κάτι άλλο από μια προσωπική νίκη του έναντι όλων των αντιπάλων του.

Περιτριγυρισμένος μόνο από ανθρώπους της απόλυτης εμπιστοσύνης του, σχεδιάζει και δρα με γνώμονα οτιδήποτε θεωρεί πως θα τον οδηγήσει με ασφάλεια και βεβαιότητα στον τελικό προορισμό του. Και τουλάχιστον ως την 9η Ιουνίου δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω, εμμένοντας με σθένος στην τακτική του.

Θέλει να ορίζει αυτός την επόμενη ημέρα

Με τη δεύτερη θέση στην ευρωκάλπη σχεδόν καπαρωμένη κατά τους αναλυτές των δημοσκοπήσεων, κυνηγά μανιωδώς τη μείωση της ψαλίδας από την πρώτη ΝΔ. Θαύματα νέα δεν γίνονται, αλλά τη μάχη αυτή δεν σκοπεύει να την εγκαταλείψει.

Αντιθέτως εντείνει τις προσπάθειές του, με φρέσκιες συμμαχίες σε όμορους ή μη χώρους, και θα συνεχίσει να κάνει ό,τι προστάζει η συνείδηση και το επικοινωνιακό επιτελείο του του έτσι ώστε να καλύψει -σε μεγάλο ποσοστό- την απόσταση που είχε γεννηθεί τον προηγούμενο χρόνο.

Γνωρίζει ούτως ή άλλως εκ των προτέρων ότι με όποιο ποσοστό πάνω από το 17.83% στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου καλοκαιριού θα είναι αδύνατον ν’ αμφισβητηθεί από τον οιονδήποτε το ψάξει. Άρα θα αποκτήσει το δικαίωμα να ορίσει αποκλειστικά την επόμενη ημέρα. Πόσο μάλλον αν αυτή η δυνητική αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ συνδυαστεί με την επιδιωκόμενη, ενδεχομένως μονοψήφια, διαφορά από την κορυφή.

Δεν έχει ξεχάσει το ερωτηματολόγιο

Όντας έκτοτε σε θέση ισχύος, θα έχει αναμφίβολα την ευελιξία να κινηθεί όπως πιστεύει ότι απαιτεί το επόμενο στάδιο μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν θα προκαλέσει έκπληξη αν, κατά πληροφορίες, βγάλει από το συρτάρι του γραφείου του και ξεσκονίσει το ερωτηματολόγιο που είχε ζητήσει ν’ απαντήσουν τα μέλη του κόμματος προκειμένου να διακρίνει τις επικρατούσες τάσεις. Ένα ερωτηματολόγιο ιδεολογικό, άκρως ταυτοτικό για το κόμμα.

Έχει μεν πει ο Στ. Κασσελάκης πως δεν πρόκειται να προχωρήσει σε αλλαγή ονόματος ή κατεύθυνσης, αλλά ας μην αποκλειστεί οτιδήποτε. Κάθε πράγμα βρίσκει τον χρόνο του κι εκείνη η πρωτοβουλία, που είχε γεννήσει σφοδρές αντιδράσεις εντός του κόμματος, δεν είχε γίνει μόνο για τις εντυπώσεις της στιγμής.

Το διαρκές άνοιγμα στα δεξιά του

Οι προσεγγίσεις του Στ. Κασσελάκη στον κεντρώο χώρο, αν όχι στις παρυφές της «λαϊκής δεξιάς», με πιο πρόσφατο βήμα τη φανερή συνεργασία με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, δεν έχουν συμβεί συμπτωματικά. Κάθε άλλο μάλιστα. Ορισμένα τέτοια ανοίγματα τα είχε τολμήσει κι ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά το παρελθόν του φρέναρε μεγαλύτερα ανοίγματα. Πήγε με ρέγουλα.

Για τον διάδοχό του, έναν αλλιώτικο πολιτικό με επιχειρηματικό background κι άλλες μεθόδους, είναι πολύ πιο βατό να συνομιλεί με ανθρώπους που προ δεκαετίας δεν θα έφταναν καν στην πόρτα της Κουμουνδούρου, όχι θα ανέβαιναν στον 7ο όροφο, αποτελώντας επισήμως συμβούλους χάραξης στρατηγικής και επικοινωνίας.

Επειδή η συσπείρωση της παραδοσιακής βάσης παραμένει χαμηλά – στα όρια του 60%, σε αντίθεση με τις διαρροές προς τη Νέα Αριστερά που έχουν κρυσταλλωθεί σε διψήφια τιμή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα ξέρει πως εφόσον επιτευχθεί η αύξηση των ποσοστών, αυτό θα οφείλεται: α) είτε σε όσους απέχουν συστηματικά από τη διαδικασία αλλά έχουν επιστρέψει β) είτε σε ψήφο διαμαρτυρίας από έτερες δεξαμενές.

Θα πρέπει οπότε όλους αυτούς τους ψηφοφόρους να τους πείσει να παραμείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργώντας μια νέα στέρεα βάση. Μια νέα βάση που, ούτως ή άλλως, επιδιώκει να φτιάξει σταδιακά από άτομα δίχως ιδιαίτερο πολιτικό υπόβαθρο και τα οποία μετακινούνται άνευ τύψεων από τον ένα χώρο στον άλλο.

Υπάρχει σενάριο νέας διάσπασης;

Κι αν οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του, που μετά το Συνέδριο του Φλεβάρη έχουν οπισθοχωρήσει τηρώντας στάση αναμονής και σιγή ιχθύος ως μια μορφή εκεχειρίας, προβάλλουν αντίσταση σε νέες προεδρικές πρωτοβουλίες, θεωρείται βέβαιο πως σ’ αυτούς πρώτα θ’ ανοίξει την πόρτα της εξόδου.

Όχι σε εκείνους που θα έχει υποδεχθεί προσφάτως μιλώντας μαζί τους την ίδια γλώσσα, κι ας προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Διότι σε πολλούς εξ αυτών θα έχει στηριχθεί για να φτάσει στο επιθυμητό γι’ αυτόν αποτέλεσμα: την ανατροπή του -για μια πενταετία ήδη- παγιωμένου σκηνικού στη χώρα και την ανέλιξή του στην εξουσία. Την έχει ζήσει μια διάσπαση, δεν τον τρομάζει μια νέα, μικρότερης εμβέλειας.

Κοινωνικό μέτωπο χωρίς Ανδρουλάκη – Νέα Αριστερά

Δεδομένα δε το «κοινωνικό μέτωπο» που οραματίζεται ο 36χρονος πολιτικός δεν αφορά το ΠαΣοΚ του Νίκου Ανδρουλάκη ή τη Νέα Αριστερά όσων πρώην συντρόφων τού κήρυξαν τον πόλεμο από την πρώτη δημόσια εμφάνισή του ως υποψηφίου για την προεδρία στον ΣΥΡΙΖΑ. Από αυτούς έχει πάρει αποστάσεις που δεν μαζεύονται τόσο αβίαστα – όπως ισχύει κι από την αντίθετη πλευρά φυσικά.

Σε έτερους «φίλους» θα απευθύνεται ένα δικό του ανοικτό προσκλητήριο και το ενδεχόμενο συνεργασιών.  Το έχει δείξει με κάθε τρόπο ως εδώ.

Με τον ίδιο πάντα σε κεντρικό ρόλο πρωταγωνιστή και ηγέτη. Ούτε που το διαπραγματεύεται τούτο. Υπό την προϋπόθεση πάντα ότι η εκλογική δύναμή του θα είναι τόσο ισχυρή που δεν θ’ αφήνει περιθώρια σε τρίτους να του βάλουν εμπόδια και τρικλοποδιές.