Καλά πήγε. Ήρθε αρκετός κόσμος. Θετικά τα μηνύματα. Σε φράσεις σαν κι αυτές που ειπώθηκαν σε συζητήσεις μεταξύ «συνδαιτημόνων» αμέσως μετά την παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου, την περασμένη Πέμπτη στο Πάρκο Ελευθερίας, για τη μάχη της 9ης Ιουνίου συνοψίζεται εν πολλοίς το κλίμα στη Νέα Αριστερά 40 ημέρες πριν από την προσφυγή στις κάλπες.
Μια εβδομάδα προτού συμπληρωθούν μόλις πέντε μήνες από τη σύστασή του με μορφή ενιαίου πολιτικού φορέα το κόμμα που προέκυψε από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ πολύ χρόνο δεν έχει διαθέσιμο για να παγιωθεί στην κεντρική σκηνή. Το γεγονός πως ο κυτταρικός ιστός του αποτελείται από έμπειρα και ήδη προβεβλημένα στελέχη που κατέχουν μάλιστα βουλευτικές έδρες τού επιτρέπει να κερδίζει τον «τηλεοπτικό αέρα» και να προβάλλεται αρκετά στα Μέσα.
Από την άλλη όμως επωμίζεται το βάρος ν’ αποδείξει σε πολύ σύντομο διάστημα πως όντως διαθέτει την ισχύ προκειμένου να εδραιωθεί ως μια ακμάζουσα οντότητα που θα διαδραματίσει ρόλο στην επόμενη ημέρα του προοδευτικού τόξου, απαγκιστρωμένη από το παρελθόν της. Ότι δεν είναι πυροτέχνημα που θα σβήσει πολύ γρήγορα.
Επιμένοντας στο ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι», όπως ο Αλέξης Χαρίτσης υπογράμμισε στην ομιλία της Πέμπτης, η Νέα Αριστερά τρέχει πίσω απ’ αυτό το πολυπόθητο 3% που στην καλύτερη περίπτωση θα της εξασφαλίσει μια έδρα και τη δυνατότητα να αρθρώσει «φωνή» στο Ευρωκοινοβούλιο.
Στην πρόθεση ψήφου εμφανίζεται πότε πάνω και πότε κάτω από τον εν λόγω πήχη. Εκτιμάται πάντως ότι ευκολότερα ή πιο οριακά θα καταφέρει να εκπληρώσει τον θεμελιώδη στόχο της σε αυτό το πρώτο τεστ αξιολόγησης της δυναμικής της. Αν μάλιστα συνδυαστεί με την έκτη ή την έβδομη θέση στη σειρά κατάταξης, τα credits θ’ αυξηθούν δικαιολογημένα.
Ποντάρει πολλά στα πρόσωπα
Εξ ανάγκης σε αυτό το πρώιμο στάδιο της ύπαρξής της είναι λογικό να στηριχθεί σε πρόσωπα με πολιτικό παρελθόν, αναγνωρισιμότητα και δημοφιλία. Το ψηφοδέλτιο που δημιουργήθηκε χαρακτηρίστηκε από την ηγεσία της παράταξης ως «ανανεωτικό και ριζοσπαστικό», μακριά από «υποψηφιότητες πατριδοκαπηλίας» ή «μεταγραφές με ποδοσφαιρικούς όρους».
Αλήθεια είναι πως σε αυτό συναντά κανείς σε αυτό εκπροσώπους από διαφορετικούς τομείς, πολλές (νέες) γυναίκες, συνδικαλιστές και εργαζόμενους, πανεπιστημιακούς και ανθρώπους του πνεύματος. Το πιο έντονο και παρατεταμένο χειροκρότημα στην εκδήλωση της Πέμπτης, μπροστά από τα κτήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, αφορούσε τη συγγραφέα Μάρω Δούκα (που τιμητικά ανέβηκε τελευταία στην εξέδρα) και τον Λατίφ Νταρουίς (εκπρόσωπο της παλαιστινιακής παροικίας).
Μόνο που, σε αυτήν την περίπλοκη και άκρως απαιτητική συνθήκη, τα πολιτικά πρόσωπα εκτιμάται ότι θα παίξουν τον πιο καθοριστικό ρόλο στην (νικηφόρα ή μη) έκβαση της μάχης και γι’ αυτό επελέγησαν να βγουν μπροστά τώρα κι άνευ καθυστέρησης.
Πρόκειται για:
- τον εν ενεργεία ευρωβουλευτή Στέλιο Κούλογλου των σχεδόν 200.000 σταυρών το 2019, που -αν μη τι άλλο- διαθέτει το know how από ανάλογες καμπάνιες
- τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη που επέστρεψε στην ενεργό πολιτική ύστερα από επτά χρόνια κι ανέλαβε υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού. Στις εκλογές του 2015 ήταν τρίτος σε σταυρούς στην Α’ Αθήνας με σχεδόν 40.000.
- τον Γιώργο Σταθάκη, πρώην υπουργό Οικονομίας, ο οποίος στα Χανιά έχει ισχυρό ρεύμα (πάνω από 5.000 σταυρούς) κι ας «ηττήθηκε εσωκομματικά» από τον Π. Πολάκη.
- τον Νίκο Φίλη, πρώην υπουργό, με τους σχεδόν 12.000 σταυρούς στην Α’ Αθήνας κατά τις εκλογές του Μαΐου.
- τον Πέτρο Φιλίππου, επί σειρά ετών δήμαρχο Σαρωνικού και πρώην αντιπεριφερειάρχη επί Ρένας Δούρου στα ηνία και
- τον Κωστή Καρπόζηλο, του οποίου το έργο ως εκπροσώπου Τύπου κατά το πρώτο αυτό πεντάμηνο της Νέας Αριστεράς κρίθηκε παραπάνω από ικανοποιητικό.
Δεν θα πάψουν φυσικά να λειτουργούν διαδραστικά ο πρόεδρος της ΚΟ, Αλέξης Χαρίτσης, η Έφη Αχτσιόγλου, ο Νάσος Ηλιόπουλος (ως νέος εκπρόσωπος Τύπου), το «βαρύ πυροβολικό» δηλαδή, μέσα κι έξω από τη Βουλή.
Κυνηγώντας την ψήφο της αποχής
Γενικώς το κόμμα – βρέφος βασίζεται στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου συγκεντρώνεται κυρίως το ρεύμα αντίδρασης της κοινωνίας. Ευελπιστεί πως -έστω και την ύστατη ώρα- θα κινητοποιήσει τον προοδευτικό κόσμο, ο οποίος σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς το πολιτικό σύστημα, γυρνά την πλάτη και δεν συμμετέχει στη διαδικασία ανεβάζοντας αναπόφευκτα το ποσοστό αποχής κι ευνοώντας τα κόμματα εξουσίας.
Αποτυπώθηκε στην εκδήλωση της Πέμπτης όλο αυτό, καθώς (πέραν των κοινοβουλευτικών της Νέας Αριστεράς) είτε έβλεπες παραδοσιακούς Αριστερούς, από την παλιά φρουρά, είτε νέο κόσμο. Έλειπε το γκρουπ των 30-45. Ίσως να ήταν η μέρα.
«Τουλάχιστον το 3.5% είναι εφικτό»
«Θεωρώ ότι τουλάχιστον το 3.5% είναι εφικτό, αυτό καταλαβαίνουμε» υποστήριζε μιλώντας στο Βήμα κορυφαίο στέλεχος, χωρίς να υπολογίζει απαραίτητα στην απήχηση μιας και μόνο εκδήλωσης για να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Μας εξηγούσε πως κενό πεδίο δράσης υπάρχει αρκετό ακόμη κι αυτό θα κοιτάξει να καλύψει η Νέα Αριστερά τόσο σε αυτές τις εβδομάδες ως τις Ευρωεκλογές όσο και αμέσως μετά ως εκ των κερδισμένων της διαδικασίας.
Αυτό που σίγουρα δεν θα επιδιώξει η Νέα Αριστερά είναι να αλιεύσει ψήφους από τη δεξαμενή των «έκπτωτων» Σπαρτιατών, οι οποίες δεν είναι, σε καμία περίπτωση, «ευπρόσδεκτες». Ήταν μεν εκ των κομμάτων που απευθύνθηκαν στον Άρειο Πάγο μέσω του σχετικού υπομνήματος με στόχο να εμποδιστεί η συμμετοχή τους στη μάχη, αλλά σ’ αυτά τα θολά νερά δεν ρίχνουν τα δίχτυα τους, όπως εξηγήθηκε προς πάσα κατεύθυνση.
