Οσο εμείς εδώ ασχολούμαστε με τα ακροδεξιά χαστούκια, τους σταρ υποψήφιους ευρωβουλευτές, και βαυκαλιζόμαστε για ευρωπαϊκά αξιώματα, ο υπόλοιπος κόσμος αλλάζει. Δεν ξέρουμε ούτε τι συσχετισμοί δυνάμεων θα διαμορφωθούν στο επόμενο Ευρωκοινοβούλιο, με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων, ούτε πόσο ισχυρή θα είναι η επόμενη Κομισιόν για να παίξει ρόλο στην παγκόσμια σκηνή.
Αυτή την περίοδο ότι αφορά την Ευρώπη και την Αμερική βρίσκεται σε μια πολύμηνη εκκρεμότητα που θα λήξει μετά τις ευρωπαϊκές και μετά τις αμερικανικές εκλογές, τον Νοέμβριο. Ό,τι και να βγει από τις ευρωπαϊκές κάλπες δεν πρόκειται να αλλάξει την ευρωατλαντική συμμαχία. Δεν ισχύει το ίδιο για τις αμερικανικές, καθώς μια ενδεχόμενη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να μεταβάλλει τις ισορροπίες στη σχέση των δυο συμμαχικών μπλοκ και στο ΝΑΤΟ.
Με δύο πολέμους στη γειτονιά και τη σκιά του Πούτιν να πέφτει βαριά πάνω από τις Βαλτικές χώρες, συνεχώς αυξάνονται οι ευρωπαϊκές φωνές που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της Ευρώπης. Ο Εμανουέλ Μακρόν το είπε πιο ηχηρά από όλους, η Ευρώπη πρέπει να πάψει να είναι υποτελής στις ΗΠΑ.
Για να γίνει αυτό χρειάζονται σημαντικές επενδύσεις στην άμυνα και προετοιμασία της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, η οποία πάλι, μετά τις διαδοχικές κρίσεις, κάτι από τα κεκτημένα της θα στερηθεί. Η Ελλάδα ανήκει στις χώρες που υποστηρίζουν την έκδοση ευρωομολόγου για την άμυνα. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό η κυβέρνηση εκπέμπει αντιφατικά μηνύματα. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας προαναγγέλει έναν ελληνικότατο αντιαεπορικό και anti-drone θόλο, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται καθησυχαστικός και για τη σχέση με την Τουρκία, την οποία θα επισκεφθεί στις 13 Μαΐου, και για την οικονομία και για την ελληνική ακροδεξιά.
Η εξήγηση του είναι ότι η κυβέρνηση περιόρισε τις μεταναστευτικές ροές και φύλαξε τα σύνορα. Στο εσωτερικό, όμως, το κόμμα του κλείνει το μάτι στους ακροδεξιούς ψηφοφόρους θολώνοντας το δημοκρατικό σύνορο και ο ίδιος εθνικοποίησε τις ευρωεκλογές. Και έτσι βαδίζουμε προς τις κάλπες χωρίς μεγάλα διακυβεύματα, χωρίς συζήτηση για την Ευρώπη και τις προκλήσεις της επόμενης ημέρας, χωρίς στρατηγική.
