Ο Λοράν Καντέ, Γάλλος σκηνοθέτης της ταινίας «Ανάμεσα στους τοίχους» («Entre les mures») που το 2008 είχε αποσπάσει τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών και αργότερα διεκδίκησε το Οσκαρ διεθνούς ταινίας, άφησε την τελευταία πνοή του σε ηλικία 63 ετών.
Δεν δόθηκε σαφής αιτία θανάτου πέρα από το ότι ο Καντέ έπασχε από «μια ασθένεια» όπως δήλωσε ο ατζέντης του.
Τεράστια καλλιτεχνική επιτυχία στην εποχή της, όχι μόνο στην Γαλλία αλλά σε όλον τον κόσμο, η ταινία «Ανάμεσα στους τοίχους» εκτυλίσσεται σε ένα πολυεθνικό σχολείο του σύγχρονου Παρισιού και εστιάζει στις δυσκολίες που προκύπτουν στην σχέση ενός δασκάλου με τους μαθητές του. Ταινία που κάθε εκπαιδευτικός οφείλει να έχει υπόψη του, είναι βασισμένη στις εμπειρίες του δασκάλου Φιλίπ Μπιγκοντό, ο οποίος έγραψε το σενάριο και κρατά ο ίδιος τον ρόλο του καθηγητή στην ταινία.
Σκηνή από την ταινία «Ανάμεσα στους τοίχους»
Εμπνευσμένη από ένα τραγικό περιστατικό που είχε συγκλονίσει την γαλλική κοινή γνώμη, η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Λ. Καντέ «Ελεύθερος ωραρίου» (L’emploi du temps, 2001), που γυρίστηκε δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο του στην μεγάλου μήκους, «Ανθρώπινο δυναμικό» (Ressources humaines, 1999) είναι εκείνη που τον έκανε για πρώτη φορά γνωστό. Πρόκειται για το εξονυχιστικό, αξιοπερίεργο αλλά και σε σημεία εξουθενωτικό ψυχογράφημα, μιας διττής προσωπικότητας: ενός άνδρα σαράντα περίπου χρονών (Ορελιέν Ρεγκουέν), ο οποίος ενώ ελκύεται από το ρίσκο της αβεβαιότητας που κρύβεται πίσω από την «μόνιμη αναζήτηση», την ίδια ώρα, δεν θέλει να διαταράξει τις συναισθηματικές «ανέσεις» που του προσφέρουν τα οικεία πρόσωπα του. Ένα εύλογο ερώτημα που προκύπτει βέβαια είναι για ποιόν λόγο τα κάνει όλα αυτά; Η ταινία δεν θέλει να το απαντήσει, απλώς εξετάζει την περίπτωσή του ακολουθώντας τον ενώ βαδίζει πάνω στο τεντωμένο σχοινί που ο ίδιος έφτιαξε.
Στην «Επιστροφή στην Ιθάκη» (Return to Ithaca, 2014) ο Καντέ αφήνει να ξεδιπλωθεί το παρελθόν πέντε Κουβανών (ανάμεσα στα 50 με 60) ενώ συζητούν σε μια ταράτσα της Αβάνας. Την αφορμή της συνάντησης έχει δώσει η επιστροφής ενός μετά από 16 χρόνια εξορίας του στη Μαδρίτη. Μέχρι την αυγή, ο Αμαντέο, ο Άλντο, η Τάνια, ο Ράφα και ο Έντι συζητούν, χορεύουν, πίνουν, καπνίζουν, παρηγορούν ο ένας τον άλλον, θυμώνουν, τραγουδούν και πάνω απ’ όλα μοιράζονται… όνειρα, μνήμες, συναισθήματα και ιστορίες της ισχυρής τους φιλίας. Ο βασικός λόγος δημιουργίας αυτής της ταινίας λέγεται Λεονάρντο Παδούρα. Ο Καντέ γνώρισε τον διάσημο συγγραφέα στην Κούβα ενώ δούλευε πάνω στην σπονδυλωτή ταινία «Επτά μέρες στην Αβάνα».
Το 2017 παίχτηκε στην χώρα μας η προτελευταία ταινία του Λοράν Καντέ, Το ατελιέ (L’atelier). Με φόντο ένα θερινό εργαστήρι δημιουργικής γραφής κάπου στην Νότια Γαλλία και με τον Ρομπέν Καμπιγιό στο σενάριο («120 χτύποι το λεπτό»), ο Καντέ κοιτάζει εδώ με ουσία τη νεολαία της Γαλλίας της εποχής της ταινίας, μιλώντας για την δυσκολία των εφήβων να βρουν τον δρόμο που πραγματικά θέλουν να χαράξουν στην ζωή τους.
Τελευταία ταινία του Λ. Καντέ είναι ο «Αρθούρος Ράμπο» (2021). H ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αλλά δεν βρήκε εμπορική διανομή στις ελληνικές αίθουσες.
