Υπό τις παρούσες συνθήκες, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, προξενείται μία απορία από την εμμονή στην προσπάθεια διαχείρισης πολιτικοκοινωνικών ζητημάτων με δικαστικά μέσα. Το κυριότερο από τα επίμαχα αυτά πολιτικά ζητήματα της εποχής, ειδικώς εν όψει ευρωεκλογών, είναι η άνοδος της ακροδεξιάς, σε όποια εκδοχή της αυτή και αν εκδηλώνεται στα κράτη μέλη της ΕΕ.
Το πείραμα έγινε για πρώτη φορά στις εθνικές εκλογές του 2023. Νομοθετικές διατάξεις καταρτίστηκαν και ψηφίστηκαν για τον αποκλεισμό από τις εκλογές της Χρυσής Αυγής, τελικά εφαρμόστηκαν, αλλά απέτυχαν, αφού η Χρυσή Αυγή μεταλλάχθηκε σε κάτι άλλο και κατόρθωσε να μπει στη Βουλή, με τον μανδύα των Σπαρτιατών. Κρίσιμη λεπτομέρεια, είτε αρέσει είτε όχι: Με τις ψήφους κάποιων.
Ακολούθησαν πολλά, λίγο πολύ κωμικοτραγικά, η κοινοβουλευτική παρουσία της νέας ακροδεξιάς μετάλλαξης φάνηκε τι ήταν, νομικές διαδικασίες άλλου τύπου ακολούθησαν και σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στο ίδιο νομικο-πολιτικό πείραμα: Να απαγορευτεί και η κάθοδος των Σπαρτιατών στις ευρωεκλογές, με την ίδια νομική επίκληση.
Πρόκειται για την επανάληψη του ίδιου νομικού πειράματος. Μόνο που στην νομική επιστήμη, η αποτυχία του πρώτου πειράματος, θα όφειλε να οδηγεί σε σοβαρές σκέψεις ως προς την σκοπιμότητα της νέας απόπειρας. Είναι απλό το γιατί: Ακόμη και αν εξαφανίσεις το κόμμα, δεν μπορείς να εξαφανίσεις τους ψηφοφόρους του. Και το χειρότερο είναι, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ότι όσο νομίζεις ότι θα τους εξαφανίσεις, δείχνεις να μην αντιλαμβάνεσαι για ποιο λόγο υπάρχουν. Νομίζεις ότι καταπολεμάς το πρόβλημα, ενώ στην ουσία ούτε καν το σύμπτωμα δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις. Και ταυτόχρονα, το πρόβλημα φουντώνει.
Εν προκειμένω, η κατάθεση υπομνημάτων από τα κόμματα περί της μη συμμετοχής των Σπαρτιατών στις ευρωεκλογές, γεννά και άλλου τύπου απορίες.
Αν υποθέσει κανείς ότι αυτό θα συμβεί, ποια θα είναι η πολιτική συνέπεια;
Στην καλύτερη περίπτωση, οι Σπαρτιάτες δεν θα εκλέξουν έναν ευρωβουλευτή – αν θεωρηθεί ότι είχαν πιθανότητες να τον εκλέξουν.
Όμως είναι προδιαγεγραμμένη εξέλιξη, ότι οι ψήφοι των αποκλεισμένων Σπαρτιατών θα κατευθυνθούν είτε, κατά μείζονα λόγο, προς την Ελληνική Λύση, είτε προς τη Νίκη.
Ως προς το ΠαΣοΚ, η απορία αφορά το γιατί αποφασίζει να πρωτοστατήσει σε αυτήν την προσπάθεια. Δεδομένου ότι ψήφους από αυτόν τον χώρο δεν πρόκειται να λάβει, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι δεν απασχολεί την ηγεσία του το αν θα ενισχυθεί η άκρα δεξιά, σε όποια μορφή της, αρκεί να πληγεί η κυβέρνηση.
Ως προς την κυβέρνηση, η απορία έχει άλλα χαρακτηριστικά.
Και επειδή δεν μπορεί να μην βλέπει ότι τα συγκοινωνούντα δοχεία της ακροδεξιάς θα οδηγήσουν σε εκλογικό όφελος της Ελληνικής Λύσης, το ερώτημα είναι μήπως τελικά δεν την ενδιαφέρει και τόσο αν αυτό τελικά συμβεί.
Παρά ταύτα, οι ψήφοι αυτές είναι εκεί και υπάρχουν για κάποιο λόγο. Κανείς δε ασχολείται με αυτόν και αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο.
