Το διεθνές συνέδριο για τους ωκεανούς που φιλοξένησε η χώρα μας συνοδεύτηκε από την εξαγγελία δυο θαλάσσιων πάρκων. Η δημιουργία του ενός, στο Ιόνιο Πέλαγος, είναι πιθανό να οδηγήσει στη ματαίωση των ερευνών για υδρογονάνθρακες στην περιοχή. Σε αυτό και μόνο το γεγονός αποτυπώνεται ξεκάθαρα ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας του εγχειρήματος.
Χαρακτήρα που δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται η Αγκυρα, η οποία αντιδρά μάλλον αταβιστικά στη δημιουργία του θαλάσσιου πάρκου στο Αιγαίο και πέριξ του νησιωτικού συμπλέγματος των Κυκλάδων.
Η αμφισβήτηση της Αγκυρα σε μια θάλασσα, η οποία έχει δίχως αμφιβολία εθνικά σύνορα, είναι η μία η διάσταση της τουρκικής υπεραντίδρασης.
Η άλλη είναι η σύνδεση της προστασίας του περιβάλλοντος με πάσης φύσεως γεωπολιτικές στοχεύσεις. Πρόκειται για τη χειρότερη δυνατή υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει κανείς σε μια περίοδο κατά την οποία οι περιβαλλοντικές απειλές και οι επιπτώσεις από την κλιματική κρίση είναι κάτι περισσότερο από ορατές.
Βιώνονται καθημερινά με δραματικά πολλές φορές αποτελέσματα αλλά και κάθε φορά με υψηλό κόστος.
Ο τουρκικός καβγάς για το θαλλάσιο πάρκο συνιστά κατά συνέπεια ένα λάθος. Ενα λάθος, που όπως θυμίζει η περίφημη γαλλική ρήση, μπορεί να αποδειχθεί χειρότερο και από το σύνηθες έγκλημα ακόμη μίας αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στις θάλασσές της.
