«Ταξιδεύοντας σε γκρίζες θάλασσες στα λίγα φωτεινά διαλείμματα δροσιάς», έγραψαν ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας και είναι αυτός ο στίχος που μπορεί να περιγράψει ποιητικά το «Μουσικό Κουτί» της ΕΡΤ.
116 επεισόδια, 400 καλεσμένοι, 3.000 τραγούδια. Απολογισμός. «Καθίστε αναπαυτικά στον καναπέ σας. Ανοίγει και κλείνει το μουσικό κουτί», είπε το βράδυ της 14ης Απριλίου η Ρένα Μόρφη ανοίγοντάς μας για τελευταία φορά την πόρτα της μουσικής εκπομπής που αγαπήθηκε (δικαίως) πολύ.
Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη εκείνη εκπομπή εν μέσω πανδημίας, ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη άλλαξαν ρόλους. Κάθισαν στον δερμάτινο καφέ καναπέ ως καλεσμένοι του Μίλτου Πασχαλίδη και της Νατάσσας Μποφίλιου για να κάνουν μια μουσική ανασκόπηση στις δέκα πιο αγαπημένες εμφανίσεις από το «Μουσικό Κουτί», όπως οι τηλεθεατές τις ψήφισαν.
Μουσικό Κουτί, 117ο επεισόδιο, αυλαία
Για να πουν το δικό τους ξεχωριστό ευχαριστώ, για να δακρύσουν, για να χαμογελάσουν, για να βάλουν μια τελεία σε μια από τις ομορφότερες εκπομπές από καταβολής ελληνικής τηλεόρασης.
Το 117ο επεισόδιο ήταν το κλείσιμο μιας πορείας που τους έβγαλε εκτός «εργοστασιακών ρυθμίσεων» δίνοντας όμως σε όλους εμάς την ευκαιρία να απολαύσουμε κάποια από τα εκπληκτικότερα καλλιτεχνικά και μουσικά παντρέματα.
Ξεχωριστή μνεία στους μουσικούς του κουτιού γιατί όπως είπε και ο Νιόνιος «είχα χρόνια να απολαύσω τέτοιο μουσικό σύνολο, με τέτοια προσωπικότητα».
Photo credits: Μανώλης Μανούσης-ΜΑΕΜ
Πνευστά-πλήκτρα και Μουσική Διεύθυνση: Γιάννης Δίσκος. Βιολί-φωνητικά: Δημήτρης Καζάνης. Κιθάρες-φωνητικά: Λάμπης Κουντουρόγιαννης. Drums: Θανάσης Τσακιράκης. Μπάσο-μαντολίνο-φωνητικά: Βύρων Τσουράπης. Πιάνο-πλήκτρα: Στέλιος Φραγκούς.
«Έχω αφήσει έναν δίσκο στη μέση εδώ και τέσσερα χρόνια», από τον Νίκο Πορτοκάλογλου. «Να επαναφέρουμε τους εαυτούς μας στις πραγματικές τους ιδιότητες, από τη Ρένα Μόρφη.
Οι απαραίτητες εξηγήσεις στο διαρκές «γιατί να τελειώσει το Μουσικό Κουτί;». Η ίδια ανάγκη που τους ώθησε να το ανοίξουν προσομοιάζει με την ανάγκη να το κλείσουν, αφήνοντάς το ως μουσική παρακαταθήκη.
Η μουσική στο επίκεντρο
Το «Μουσικό Κουτί» δεν είχε τη μουσική ως πρόσχημα. Είχε τη μουσική στο επίκεντρο για αυτό και με την ίδια μαεστρία το γκόσπελ έδεσε με το δημοτικό και οι Led Zeppelin με τον Καζαντζίδη.
Απρόσμενες συναντήσεις που σκαλίζουν στα βαθιά της ψυχής και αφήνουν τις αναμνήσεις να ξυπνήσουν. Είναι μια λέξη; Ένας αμανές; Μια ανάσα; Μια μελωδία; Καθένας βρίσκει να πιαστεί. Να θυμηθεί τα λησμονημένα του και κλείνοντας τα μάτια να ανατρέξει σε ανθρώπους και καταστάσεις.
«Κάθε φορά που ακούω το ‘’House of the rising sun’’ θυμάμαι να το ακούω ένα ξημέρωμα ταξιδεύοντας με τρένο για την Αλεξανδρούπολη για την στρατιωτική μου θητεία. Έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια αλλά η ανάμνηση δεν σβήνει», έγραψε κάποιος.
Για εμένα στην τελευταία εκπομπή ήταν το «Τζιβαέρι» από την εκπληκτική φωνή της Σαββίνας Γιαννάτου. Γύρισα στιγμιαία στα ανέμελα καλοκαίρια της ζωής μου. Η φωνή της γιαγιάς μου αντηχούσε στο σπίτι. Στην καρδιά μου.
Συναντήσεις και μοιράσματα ιστοριών για μια μουσική χωρίς ταμπέλες. Άλλωστε ο Νίκος Πορτοκάλογλου, θέλησε από την πρώτη στιγμή να καταστήσει σαφές πως «η μουσική μας ενώνει». Κι αυτό θα κρατήσουμε.
Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Οδυσσέας Ιωάννου
«Πριν το τέλος»
Μάρθα Φριντζήλα – Μαρία Παπαγεωργίου
«Η μηλιά»
Μανώλης Μητσιάς
«Ας τον τρελό στην τρέλα του»
Μαρία Φαραντούρη – Αλκίνοος Ιωαννίδης
«Sometimes I feel like a motherless child» – Κυπριακό νανούρισμα
Σταμάτης Κραουνάκης – Μαρίζα Ρίζου
«Ανθρώπων έργα» – «I put a spell on you»
Ελένη Βιτάλη – Χάικ Γιαζιτζιάν
«Ξενιτιά» – «Bingeol»
Άλκηστις Πρωτοψάλτη – Χρήστος Μάστορας
«Τράβα σκανδάλη» – «Creep»
Σαββίνα Γιαννάτου – Δημήτρης Υφαντής – Σωκράτης Σινόπουλος
«Τζιβαέρι» – Στην αρχή του τραγουδιού»
Εισβολέας – Ιουλία Καραπατάκη
«Μπανιστηρτζού»
Eric Burdon – Σεμέλη Παπαβασιλείου – Θωμάς Κωνσταντίνου
«Η μάγισσα της αραπιάς» – «The house of the rising sun»
«Κάνω την προσπάθεια να φτιάξω μια εκπομπή που να μπορέσει να φιλοξενήσει τους τηλεοπτικά άστεγους καλλιτέχνες. Αυτούς που δεν χωράνε στο τηλεοπτικό τοπίο, όπως υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια.
Οι καλεσμένοι σε κάθε εκπομπή είναι δύο και θα κάνουν και μια επιλογή τραγουδιών, μέσα από ένα ταξίδι σε μνήμες και βιώματα στα παιδικά, εφηβικά και νεανικά τους χρόνια.
Οι επιρροές που τους σημάδεψαν. Εκτός από τα δικά τους τραγούδια θα ερμηνεύουν και τραγούδια, ελληνικά και ξένα, που συνδέονται με βιώματα και σημαντικές στιγμές της ζωής τους», έλεγε ο εμπνευστής του Μουσικού Κουτιού σε συνέντευξή του στον Τηλεθεατή λίγες ημέρες μετά την πρεμιέρα της 4η Νοεμβρίου του 2020.
Ένα σαλόνι με φίλους που δεν νοιάζονται για τις τηλεοπτικές κάμερες που στέκονται απέναντί τους. Θέλουν μονάχα να παίξουν και να τραγουδήσουν. Να μοιραστούν και να ανοίξουν ένα παράθυρο στο φως. Το κάνουν. Το πείραμα πέτυχε.
Η μουσική ενώνει
«Υποκλινόμαστε στο ταλέντο, τη δημιουργικότητα και τη σκληρή δουλειά όλων σας. Μπήκατε στα σπίτια μας με οδηγό τη μουσική, τις συνεργασίες και τη ευγένειά σας. Μια φωτογραφία σας θα μένει στο σαλονάκι μας, όπως αυτό που έβγαινε η εκπομπή, ως ανάμνηση. Καλή συνέχεια».
«Γράψατε ιστορία, ανεβάσατε τον πήχη πολύ ψηλά, ελπίζω να βρεθούν και άλλοι να συνεχίσουν το έργο σας. Ευχαριστούμε».
«Οι ιστορίες, οι καλεσμένοι, τα τραγούδια, η συντροφιά, τα μουσικά «πειράγματα» αυτής της καταπληκτικής μπάντας, οι εξερευνήσεις. Όλα αυτά και πολλά άλλα ήταν το Μουσικό Κουτί. Η εκπομπή που μας απέδειξε ότι η μουσική ενώνει και που έκανε τις Τετάρτες και τις Κυριακές μας διαφορετικές».
«Το Μουσικό Κουτί είναι το καλύτερο pass, που έχω πάρει αυτά τα χρόνια. Σούπερ εισιτήριο για τις καλύτερες μουσικές παραστάσεις από το σπίτι μου. Δεν θα μπορούσα ποτέ ούτε να τα δω όλα αυτά κάπου αλλού ούτε να τα πληρώσω».
«Η Νατάσσα άνοιξε και έκλεισε το Μουσικό Κουτί. Στο πρώτο επεισόδιο ένα βράδυ του Νοέμβρη στο 2020, την πιο περίεργη χρονιά που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, στο βράδυ του Απριλίου στο 2024».
Αυτά είναι μερικά από τα tweets που γράφτηκαν για τον κύκλο που έκλεισε τόσο όμορφα. Χαρές, λύπες, συγκινήσεις, ιδιαίτερες στιγμές, χώρεσαν όλα σε μια εκπομπή. Μας γνώρισε νέους καλλιτέχνες, τίμησε τους σπουδαίους του παρελθόντος κι έδωσε νέα πνοή με ήχους σημερινούς σε κομμάτια ετών.
Όπως πολύ γλυκά έχει πει ο Μίλτος Πασχαλίδης «Οι άνθρωποι γεννούν ανθρώπους και τα τραγούδια, τραγούδια».
Δανείζομαι τα λόγια του Μπόρχες από το δικό του «Μουσικό κουτί». «Σταλιά σταλιά πέφτουν από την κλεψύδρα οι νότες σαν μέλι αργοκίνητο ή αόρατο χρυσάφι στην πορεία του χρόνου επαναλαμβάνοντας ένα πλέγμα πεντακάθαρο, εύθραυστο κι αινιγματικό».
Οι νότες μένουν εκεί. Να πέφτουν σαν αόρατο χρυσάφι όποτε νιώθεις την ανάγκη να επιστρέψεις. Κι όπως τραγούδησε η Ρένα Μόρφη με μάτια βουρκωμένα, λίγο πριν το τελειωτικό αντίο «κι όλα αρχίζουν εδώ μέσα στο τέλος αυτό».
Τα λέμε τριγύρω.
