Chris Zantioti: Πολύ πάνω από το μέσο όρο

Ο Έλληνας δημιουργός παρουσιάζει την πρώτη του προσωπική κυκλοφορία «Fighting The Average», την Πέμπτη 18 Απριλίου στο Piraeus Club Academy – Ο ήχος της Νέας Υόρκης στο Γκάζι

Τίτλος: «Fighting the Average». Δημιουργός: Chris Zantioti. Περιέχομενο: εννέα συνθέσεις άρτιες, ήχος νέο σόουλ – τζαζ, hip hop, προσωπικό ύφος και ήθος.

Ο κιθαρίστας, συνθέτης, παραγωγός και μηχανικός ήχου, μετά είκοσι χρόνια, πορείας στη μουσική, έκρινε ότι έφθασε η στιγμή να παρουσιάσει τον πρώτου του προσωπικού δίσκου με original συνθέσεις και παραγωγή του ιδίου.

Το «Fighting The Average» είναι μια αυτοβιογραφική αφήγηση της προσπάθειας του ανθρώπου να υπερνικήσει τις δυσκολίες, πολεμώντας τη μετριότητα των συνθηκών που μας κάνουν να παρεκκλίνουμε τόσο ψυχολογικά, όσο και πρακτικά από τους στόχους μας.

Neo Soul συνθέσεις, ερεθιστικές μπασογραμμές, Hip Hop attitude και Jazz φινέτσα τυλιγμένη σε έναν ακραία μελετημένο ήχο. Laid back grooves, ευρηματικές αρμονίες, ειλικρινείς και εύστοχοι αγγλικοί στίχοι. Παρόντες σε αυτήν την πρώτη ζωντανή εκτέλεση καλεσμένοι – φωτιά: Idra Kayne, MC Yinka, Anduze (Parov Stelar), Αλεξάνδρα Σιετή, Ερασμία Μαρκίδη.

Ιντριγκαδόρικος ο τίτλος του άλμπουμ. Είμαστε, η κοινωνία του μέσου όρου; Κι αν ναι πώς μπορούμε να την (το) αντιμετωπίσουμε;

«Ο τίτλος του album “Fighting the Average” κατά κύριο λόγο άπτεται της προσωπικότητας αλλά και της προσωπικής προσπάθειας υπερνίκησης του “μέσου όρου” του υποφαινόμενου.

Ωστόσο μέσω του λυρικού περιεχομένου θα μπορούσε ίσως κανείς να διακρίνει ότι υπάρχει και μια παραπομπή στο γενικότερο μέσο όρο κάποιων συνθηκών που επιφέρουν μία μετριότητα στον τρόπο που ζούμε, ενεργούμε και σκεφτόμαστε. Συνεπώς ο τίτλος φέρει κατά κάποιο τρόπο διπλή εφαρμογή.

Η προσωπική μου εκτίμηση του “μετρίου” αρχικά είναι πνευματικής φύσεως και έχει να κάνει με το ατομικό αλλά και κοινωνικό μας mentality. Η αντιμετώπιση κατ’ εμέ επέρχεται με την ίδια ακριβώς σειρά, ήτοι με την προσπάθεια του να “αλλάξουμε” (μεγάλη κουβέντα) εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και μετά σε συλλογικό επίπεδο.

Το album είναι γραμμένο και δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε ο ακροατής να μπορεί να συσχετιστεί με το ποιόν του εκάστοτε τραγουδιού, βλέποντάς στο από την δική του οπτική γωνία. Ο βασικός σκοπός του Album, πέραν από την προσωπική μου καλλιτεχνική έκφραση, είναι το γεγονός του να μπορέσει να εμπνεύσει έστω και λίγους ανθρώπους στον δικό τους πνευματικό αγώνα σε αυτή την ζωή.»

Τι αφηγούνται τα τραγούδια/συνθέσεις σας;

«Το κάθε τραγούδι/σύνθεση είναι ένα κομμάτι μιας μεγαλύτερης εικόνας και η θέση του στον δίσκο δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Αυτό γιατί ο δίσκος διηγείται ένα “πέρασμα” από το σκοτάδι στο φως, από την απαισιοδοξία στην ελπίδα, από την αδυναμία στην προσπάθεια και πολλές άλλες παραβολές.

Αν παρατηρήσει κανείς τους τίτλους των κομματιών στα άκρα έχουμε το “Losing faith” και το “Find a way” με το πρώτο να είναι στην “σκοτεινή πλευρά” του δίσκου ενώ το δεύτερο τείνει προς το φως (μπορείτε τώρα να κοιτάξετε ξανά το εξώφυλλο με το artwork του δίσκου…).

Ενδιάμεσα μεσολαβούν οι τίτλοι “Ode to pathetic” (ωδή στο αξιολύπητο), “Penumbra” (ημίφως – περιγράφοντας την ενδιάμεση κατάσταση), “Something that you want” (πιο θετικό και στοχοκεντρικό) και ερχόμαστε στο κομβικό σημείο του “Transition”… το τραγούδι αυτό μιλάει ξεκάθαρα για την προαναφερθείσα πνευματική μετάβαση ενώ παράλληλα κάνει την μετάβαση στο album (εξού και είναι περίπου στην μέση αυτού). Μάλιστα το ίδιο το track αποτελείται κατά μια έννοια από 2 ξεχωριστά τραγούδια ενισχύοντας κ άλλο όλο αυτό τον συμβολισμό.

Συνεχίζουμε με το “Fake it till you make it” ως σκληρή απάντηση στον εαυτό (νόμιζες ότι άλλαξες…? είσαι ακόμα ο ίδιος) και από εκεί στο “The Loop” (περιγράφοντας έναν φαύλο ψυχολογικό κύκλο). »

Πώς προέκυψε το άλμπουμ, οι συνεργασίες κοκ;

«Προέκυψε αρχικά από την δική μου ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση. Ανέκαθεν είχα μουσικές ιδέες και συνθέσεις οι οποίες όμως ήταν πάντα μισοτελειωμένες. Αυτό γιατί δεν έβρισκα ποτέ την διάθεση ή και τη δύναμη να τα ολοκληρώσω.

Κάποια στιγμή ένιωσα ότι για να μπορέσω να εκφραστώ πιο ολοκληρωμένα πρέπει να μπορώ να πω όσα σκέφτομαι και νιώθω. Έτσι προέκυψε η ανάγκη του να γράψω τους στίχους. Περνώντας δια πυρός και σιδήρου μέσα από δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις και εποχές (π.χ καραντίνα), η γραφή μου ολοένα και έτεινε προς τα θέματα που περιέγραψα νωρίτερα.

Παράλληλα υπήρχε η απορία του πως θα “εκφωνηθεί” όλο αυτό το δημιούργημα αφού προσωπικά δεν τραγουδάω για το καλό του κόσμου. Εκεί άρχισαν να προκύπτουν οι συνεργασίες.

Άρχισα να σκέφτομαι ποιος καλλιτέχνης στον τόπο αυτό θα ήταν ο πιο “κατάλληλος” για το εκάστοτε κομμάτι και άρχισα να δουλεύω τις μελωδικές γραμμές και τις ρίμες “πάνω τους”, με όσα ήξερα και είχα ακούσει από τον καθένα, μη γνωρίζοντας ωστόσο αν θα δεχτούν την πρόσκληση αυτή.

Λίγα χρόνια μετά είμαι στην πανευτυχή θέση να συμμετέχουν στο Album αγαπημένοι μου καλλιτέχνες του ευρύτερου “Soul” ύφους όπως οι Idra Kayne, Ερασμία Μαρκίδη, MC Yinka, Αλεξάνδρα Σιετή και Anduze (ο οποίος έγραψε και τους στίχους στο κομμάτι του).»

Ποιες οι μουσικές επιρροές σας; Πώς και γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη μουσική;

«Η ενασχόληση μου και σε επαγγελματικό επίπεδο με την μουσική και τον ήχο ήταν αναπόφευκτη. Καθώς τελείωνα το λύκειο η επαφή μου με το αντικείμενο είχε ήδη υπερνικήσει οποιοδήποτε από τα άλλα “θέλω”.

Έτσι ξεκίνησα να σπουδάζω ηχοληψία και μουσική τεχνολογία από όπου μου αποκαλύφθηκε ο μαγικός κόσμος του ήχου και της μουσικής παραγωγής. Στην ηλικία των 18-19 ετών ήξερα ήδη τι θέλω να κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου.

Οι μουσικές μου επιρροές έρχονται από την ευρύτερη αφροαμερικάνικη μουσική κουλτούρα. Ως πιτσιρικάς και πριν καν ασχοληθώ με την κιθάρα ήμουν μέσα στην κουλτούρα της HipHop. Μεγαλώνοντας ξεκίνησε η τεράστια αγάπη μου στην Soul μουσική και στα συγγενικά της είδη Funk/R&B/Blues/Jazz.

Συνεχίζοντας αυτό που με ιντρίγκαρε ακόμα περισσότερο είναι το blend του HipHop vibe με τον μουσικό πλούτο της Jazz, εκεί όπου ακριβώς γεννήθηκε η Neo Soul μουσική.»

Γιατί έπρεπε να περιμένουμε 20 χρόνια για την πρώτη σας προσωπική εργασία;

«Από τη μία τα τελευταία χρόνια ήταν η περίοδος που κατέκτησα με σιγουριά κάποιες δεξιότητες, τεχνικές και πνευματικές, για να μπορέσω να εκφραστώ στο επίπεδο που ήθελα. Από την άλλη ο βιοπορισμός μέσα από την μουσική τη σήμερον ημέρα, σε αυτόν τον τόπο, με αυτές τις συνθήκες είναι πολύ δύσκολος.

Ειδικά όταν δεν συμβιβάζεται κανείς με τα δεδομένα και τον “μέσο όρο” της όλης κατάστασης. Βγάζω το καπέλο σε όσους μπορούν πάραυτα και είναι ακόμα δημιουργικοί. Θέλει γροθιά στο μαχαίρι αλλά υπάρχει τρόπος και είναι αυτός που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι.»

Υπάρχει ως επιθυμία ή ως σκέψη το εξωτερικό;

«Ναι ξεκάθαρα. Μάλιστα, υπήρχε ανέκαθεν και είναι από τους βασικούς μου στόχους, ειδικά όσον αφορά το να παίξουμε Live το project με την μπάντα μου. Επίσης στα σχέδια μου είναι να μπορώ να δουλέψω και ως μουσικός παραγωγός με το εξωτερικό και για την δική μου μουσική μιας και έπεται και συνέχεια, αλλά και επιλεκτικά με καλλιτέχνες και μουσικούς που εκτιμώ.»

«Το σκοτάδι έχει έναν τρόπο να με απορροφήσει» (σ.σ. στίχος) … Γιατί το σκοτάδι και όχι το φως; Και είναι το άλμπουμ σας τόσο φωτεινό;

«Στην μία πλευρά της εξίσωσης έχουμε τις αδιαμφισβήτητες δυσκολίες των εποχών που διανύουμε. Στην άλλη έχουμε την προώθηση ενός δήθεν lifestyle ένα “πρότυπο βιτρίνας”, όπου η μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων προάγει έναν εαυτό και ένα image που αν λίγο εμβαθύνει κανείς εύκολα καταλαβαίνει ότι δεν τους “ανήκει” πραγματικά.

Όλο αυτό από πίσω κρύβει μια ανάγκη για αποδοχή, αρχικά από τον εαυτό μας και κατ επέκταση από τον κοινωνικό περίγυρο.

Είναι πολύ εύκολο να “δείξεις” την σήμερον ημέρα αλλά δεν παύει να είναι ένα shortcut που αποσκοπεί σε πρόσκαιρο ενθουσιασμό.. Το να “είσαι” όμως πραγματικά, απαιτεί πολύ σκληρή δουλειά, δυνατή κριτική ικανότητα και ξεκάθαρους αγνούς στόχους.

Όλο αυτό που περιγράφω είναι ένα μόνο από τα “κεφάλαια” που με έριξαν και εμένα στο “σκοτάδι”. Το album περιγράφει μια πορεία από το σκοτάδι στο φως αλλά παράλληλα αφήνεται στην κρίση του εκάστοτε ακροατή να βγάλει το δικό του συμπέρασμα. Αν μιλήσω για μένα, μπορώ να πω ότι είμαι στην θέση που είναι το ανθρωπάκι στο εξώφυλλο του δίσκου…»

Ποια είναι η ανάγκη που σπρώχνει έναν μουσικό – ιδιαιτέρως στην Ελλάδα – να δημιουργεί, παρόλο που γνωρίζει εκ των προτέρων τις δυσκολίες; (αναφέρομαι φυσικά σε εργασίες ανάλογου ύφους και ήθους)

«Όλη μας η ζωή σε μία ερώτηση. Όταν η μουσική (ή οποιαδήποτε μορφή τέχνης) είναι αυτό που πραγματικά είμαστε και όχι αυτό που απλά κάνουμε, πάντα θα ψάχνει και θα βρίσκει τρόπο να δει το φως της ολοκλήρωσης. Εμείς απλά πρέπει να είμαστε εκεί και να “σπρώξουμε” λίγο παραπάνω ώστε να ολοκληρωθεί η γέννηση.

Όλο το υπόλοιπο είναι μια διαρκής μάχη εξισορρόπησης που καλούμαστε να δώσουμε μεταξύ του να ζούμε αξιοπρεπώς και του να δημιουργούμε. Παίρνουμε από το ένα και τροφοδοτούμε το άλλο.

Αυτό προϋποθέτει πολλές φορές συμβιβασμό με κάτι (π.χ εργασιακό περιβάλλον) το οποίο δεν θα επιλέγαμε ίσως αν είχαμε την δυνατότητα. Εμπεριέχει και τον κίνδυνο όμως παράλληλα του να απορροφηθούμε σε αυτό το μοτίβο εσαεί, βάζοντας στην άκρη τα πραγματικά μας θέλω.

Έτσι όπως το βλέπω εγώ προσωπικά, πρέπει κάθε φορά να “κονταίνει το φυτίλι” προς την έκρηξη δημιουργικότητας και με γροθιά στο μαχαίρι όπως προανέφερα, αλλά και κάποια ρίσκα να πάμε την προσωπικότητα και το έργο μας μπροστά. »

Βάζετε στόχους στην δουλειά σας; Στην ζωή σας;

«Θέτω πάντα στόχους, ναι, και μάλιστα υψηλούς. Πάντα βάσει ρεαλισμού υπό την έννοια ότι πρέπει να γνωρίζω ότι είναι κάτι που μπορώ να επιτύχω όσον αφορά του ποιος είμαι και τι ικανότητες πιστεύω ότι έχω.

Από την άλλη τελικά έχει αποδειχθεί ότι η “δουλειά” μου είναι και η ζωή μου, οπότε από την μία επέρχεται μία ολοκλήρωση με την εκάστοτε επίτευξη, από την άλλη δεν παύει να είμαι κλεισμένος σε ένα studio “χάνοντας στιγμές” όπως μου λένε δικοί μου άνθρωποι. Σίγουρα έχουν δίκιο από την μία, από την άλλη φαίνεται όμως ότι είναι κάτι που με γεμίζει τελικά.»

Τα επόμενά σας σχέδια;

«Απόλυτη συγκέντρωση σε πιο δημιουργικά για εμένα δρώμενα, και φυσικά να παίξω live την μουσική μου όπου και όσο μπορώ να το φτάσω ξεκινώντας από την Live παρουσίαση του δίσκου μου την Πέμπτη 18 Απριλίου. »

«Fighting the Average» 

Οι πόρτες ανοίγουν: 20:30

Το show ξεκινά: 21:30

After show DJ Set by MC Yinka: 22:45 – 00:00

Follow Chris Zantioti

Bandcamp | Instagram | Youtube | Spotify

Κυκλοφορεί στις ψηφιακές πλατφόρμες

bandcamp | spotify

TheHood:

Alexandra Sieti: Vocals

Erasmia Markidi: Vocals

Billy Kalistridis: Drums

Yiannis Karygiannis: Keys

Theodore Stavrianos: Electric Bass

Chris Zantioti: Electric Guitar & Arrangements

Guest Singers & Vocalists:

Idra Kayne | MC Yinka | Anduze

Τιμή εισιτηρίου

Προπώληση | Ταμείο: 12 ευρώ

Σημεία Προπώλησης

Ηλεκτρονικά: more.com

Τηλεφωνικά: 211 7700 000

Σε όλα τα more spots

Nova | Public | Ευριπίδης | Viva Spot Τεχνόπολης

Φυσικά Σημεία προπώλησης

  • Music Corner

Πανεπιστημίου 56, Αθήνα Τηλ.: 210 33 04 000

Πειραιώς 105 & Βίτωνος, Αθήνα Τηλ.: 210 3458 898

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.