Δεν πέρασαν λίγες μέρες απ’ τον Daniel, κι οι κοντοχωριανοί μας, οι κάτοικοι της Μεταμόρφωσης του Δήμου Παλαμά Καρδίτσας, άρχισαν να δηλώνουν κατηγορηματικά: «εμείς δεν γυρνάμε πίσω». Η πλημμύρα του ’94 ήταν νωπή στη μνήμη τους και κατάλαβαν πια ότι το χωριό τους είναι χτισμένο σε λάθος σημείο.
Τα ίδια σκεφτόμασταν κι εμείς. Το ’94 μπορεί να γλιτώσαμε παρά τρίχα αλλά μια ζωή ζούσαμε με την απειλή της πλημμύρας. Ακόμα κι ένας περαστικός απ’ τον Βλοχό μπορεί να καταλάβει πόσο λάθος είναι το σημείο όπου είναι χτισμένος.
Κι ενώ αρχίσαμε να κινούμαστε για να ενταχθούμε κι εμείς στο σχέδιο της μετεγκατάστασης, όπως και η Μεταμόρφωση, με απορία είδαμε μια μερίδα συγχωριανών μας να αντιδρά. Όχι απλά να μην επιθυμεί τη μετεγκατάσταση αλλά να την πολεμά κιόλας. Οι επικεφαλής τους μάλιστα προσάρμοζαν την επιχειρηματολογία τους στο εκάστοτε ακροατήριο. Σε συντηρητικούς χωριανούς λέγαν: «Θα μας διώξουν, θα το κάνουν δομή εδώ». Στα Μέσα Ενημέρωσης, πάλι, κινδυνολογούσαν αναλόγως: «Θα μας πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια και θα κάνουν φωτοβολταϊκά πάρκα».
Τον περασμένο Δεκέμβριο ο πρωθυπουργός επισκέφτηκε τη Μεταμόρφωση και δήλωσε ότι στηρίζει το σχέδιο μετεγκατάστασής της, καθώς και του Βλοχού, με την προϋπόθεση να υπάρξει ομοθυμία των κατοίκων του. Ομοθυμία όμως ήταν δύσκολο πια να υπάρξει, αφού τα τύμπανα του πολέμου από την άλλη μεριά είχαν ήδη αρχίσει να ηχούν.
Κι αρχίσαμε να μετράμε τους υπέρ και τους κατά. Όσοι είναι υπέρ της μετεγκατάστασης, 115 οικογένειες, κατέθεσαν σχετικές υπεύθυνες δηλώσεις στην Τοπική Κοινότητα. Οι άλλοι όμως, οι αρνητές, κάθε τόσο αυξάνονταν και πληθύνονταν. Δεν μας έφταναν οι μη μόνιμοι κάτοικοι, ανιχνεύονταν κάθε τόσο και οι ιδιοκτήτες παρατημένων σπιτιών που δήλωναν ότι δεν επιθυμούσαν την μετεγκατάσταση. Τηλεφωνήματα στους ξενιτεμένους: «Έλα! Θες σπίτι στον Παλαμά;» «Όχι, όχι.» Και φυσικά ασκήθηκε πολλή ψυχολογική πίεση σε ανθρώπους ευάλωτους για να μην καταθέσουν τη σχετική υπεύθυνη δήλωση, κόντρα στην πραγματική τους επιθυμία.
Τέλη Φλεβάρη, ο δήμαρχος Παλαμά προτείνει στην κυβέρνηση τη λύση της μερικής μετεγκατάστασης. Ο καιρός περνάει κι απάντηση δεν παίρνει. Μαζευόμαστε πέντε – δέκα άτομα, εμφανιζόμαστε στα Μέσα, δημοσιεύουμε κείμενα, απευθυνόμαστε σε κυβερνητικούς βουλευτές και κόμματα της αντιπολίτευσης, οργανώνουμε και διαδήλωση στο γεφύρι του χωριού. Εκτός απ` τη μετεγκατάσταση ζητάμε και την καταβολή του επιδόματος ενοικίου και φιλοξενίας, την καταβολή αποζημιώσεων κ.λπ.
Η άλλη πλευρά είναι εντελώς απούσα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που δε θέλουν νέο σπίτι, απλά δεν το χρειάζονται. Δεν ξεσπιτώθηκαν. Γι` αυτό και δε σκάνε για επιδόματα ενοικίου και φιλοξενίας. Έλαμψαν δια της απουσίας τους στη διαδήλωση της 26ης Μάρτη και φάνηκαν ποιοι είναι.
Οι περισσότερες από τις 91 οικογένειες που δεν επιθυμούν τη μετεγκατάσταση, είναι ήδη μετεγκαταστημένες αλλού εδώ και δεκαετίες και κάποιες απ` αυτές δεν επλήγησαν καν από την καταστροφή αφού κατοικούν στους πρόποδες του λόφου, όπου δεν έφτασε το νερό. Μάλιστα ένας από τους πιο δριμείς αρνητές, εγκατεστημένος σχεδόν μισόν αιώνα σε θεσσαλική πόλη, σε ερώτηση που του είχε απευθύνει προ καιρού δημοσιογράφος σχετικά με το πού μένει τώρα, απάντησε αμήχανα: «Σκορπιστήκαμε στους πέντε ανέμους».
115 οικογένειες βρίσκονται επτά μήνες σε ομηρεία. Οι λίγοι αρνητές της μετεγκατάστασης, με τις μεθοδεύσεις τους, έκαναν ώς τώρα τεράστια ζημιά στην τοπική κοινωνία. Ας μην την αποτελειώσει και η κυβέρνηση. Είναι ιστορική ευκαιρία να μετεγκατασταθεί ο Βλοχός. Να μην τον βουλιάξουμε κι άλλο.
Ο Χαρίλαος Τρουβάς είναι συγγραφέας και κατάγεται απ’ το Βλοχό.
