Ο αστυνόμος Κουράκος από την πολύ αγαπημένη σειρά του MEGA, «Η γη της ελιάς», έχει γίνει πια κομμάτι του και αναπόφευκτα ανακαλύπτει σε αυτόν τον ρόλο σημεία κοινά με τον δικό του χαρακτήρα.
Ο Αλέξανδρος Μαρτίδης μιλάει στο ΒΗΜΑ για τον ρόλο του, για τη συνεργασία του με τους συντελεστές της σειράς, για τις φαινομενικά «εύκολες» σκηνές και τις πολύ τρυφερές αντιδράσεις των τηλεθεατών.
Ανοίγεται και λίγο περισσότερο, αναφερόμενος στον ρόλο του πατέρα και τα λάθη που πρέπει να αφήνουμε να κάνουν τα παιδιά για να δημιουργήσουν τον δικό τους ξεχωριστό κόσμο. Ο Αλέξανδρος Μαρτίδης έχει τον τρόπο (του).
Πώς είναι η εμπειρία σε ένα καθημερινό σίριαλ, τέτοιων απαιτήσεων;
H «Γη της ελιάς» με κρατά σε εγρήγορση και δεν επαναπαύομαι ποτέ. Είναι ένα διαρκές ψάξιμο και αδιάκοπη μελέτη για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα που υποδύομαι και την εξέλιξή του μέσα στη σειρά, γεγονός που καθορίζεται τόσο από τον ίδιο, όσο και από την αλληλεπίδρασή του με τους άλλους ήρωες.
Σχεδόν τρία χρόνια μετά, έχεις καταλάβει τι άνθρωπος είναι ο αστυνόμος Κουράκος;
Πρωτίστως θα έλεγα ότι αποτελεί κομμάτι μου γιατί, θέλοντας και μη, μετά από σχεδόν τρία χρόνια τριβής αναπόφευκτα υπάρχουν κοινά στοιχεία.
Ο Κουράκος είναι τίμιος, δεν κρατάει κακία, αγαπάει τη δουλειά του, αλλά πάνω απ’ όλα είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησία και αδυναμίες σε ό,τι αφορά τις ερωτικές του σχέσεις.
Ο Κουράκος είναι ταγμένος στο καθήκον, όπως μας έχει δείξει. Θα άλλαζε όλη του τη ζωή για έναν μεγάλο έρωτα;
Μα φυσικά θα το έκανε, άλλωστε γι’ αυτό άφησε και την Ευτυχία να φύγει χωρίς να τη βάλει στη φυλακή. Στη συνέχεια και με τη Δήμητρα ήρθε πολύ κοντά στο να τα παίξει όλα για όλα σε ό,τι αφορούσε στο Σώμα, χωρίς να τον νοιάζει το ενδεχόμενο να χάσει τη δουλειά του. Η εργασιομανία τού Κουράκου πηγάζει από το κενό που έχει στην προσωπική του ζωή.
Πώς είναι η συνεργασία με τον Αντρέα Γεωργίου, τη Βάνα Δημητρίου και τον Κούλλη Νικολάου;
Ο καθένας είναι ξεχωριστός σε ό,τι κάνει, εμπνέοντας στους ηθοποιούς ασφάλεια με την καθοδήγησή τους, είτε σε επίπεδο σκηνοθεσίας, είτε σεναρίου. Το πιο δυνατό χαρτί στη δουλειά μας είναι να υπάρχει συνεννόηση και ομαδική συνεργασία, κάτι που συμβαίνει, οπότε αισθάνομαι πολύ τυχερός.
«Το πιο σημαντικό είναι να είσαι ο ίδιος υγιής και ευτυχισμένος, ώστε αυτό να μπορέσεις να το μεταδώσεις και στο παιδί σου».
Η σκηνή στη «Γη της ελιάς» που σε δυσκόλεψε περισσότερο;
Ακόμα και η –φαινομενικά- πιο απλή σκηνή μπορεί στην πράξη να είναι η πιο δύσκολη. Κάθε σκηνή είναι σημαντική και ξεχωριστή, αλλά σίγουρα εκείνες του αποχωρισμού, του θυμού ή που έχουν κατάθεση ψυχής παρουσιάζουν ιδιαίτερο βαθμό δυσκολίας.
Το πιο ωραίο σχόλιο που έχεις διαβάσει για τον ήρωά σου;
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποιο συγκεκριμένο σχόλιο. Δέχομαι πολλά και πραγματικά ευχαριστώ όλον τον κόσμο για την αγάπη του, ακόμα και για τα αρνητικά σχόλια, εφόσον είναι αληθινά και ειλικρινή.
Θυμάμαι όμως ένα περιστατικό με μία γλυκύτατη κυρία, η οποία μόλις με είδε συγκινήθηκε και με πήρε αγκαλιά.
Στη δουλειά αυτή μπορείς να κάνεις δυνατές φιλίες ή τελικά υπερισχύει ο ανταγωνισμός;
Ανέκαθεν δυσκολευόμουν να κάνω δυνατές φιλίες. Δεν ευθύνεται η δουλειά γι’ αυτό, αλλά οι επιλογές που κάνω και το δέσιμο που αποκτώ με έναν άνθρωπο. Ωστόσο, έχω καταφέρει να δημιουργήσω κάποιες καλές φιλικές σχέσεις. Ο ανταγωνισμός υπάρχει μόνο όταν το επιτρέπεις.
Ποιες είναι οι πρώτες λέξεις/σκέψεις που σου έρχονται όταν ακούς «Η γη της ελιάς»;
«Εγώ σου χάρισα το φως μου». Αυτό πιστεύω ότι έκανε ο καθένας από εμάς (σ.σ. οι συντελεστές της σειράς) σε αυτή την παραγωγή.
«Ξυπνάω να πάω στο γύρισμα είναι ευχής έργον», έχεις δηλώσει. Πόσο γρήγορα κατάλαβες ότι η υποκριτική είναι ο δρόμος που θέλεις να ακολουθήσεις;
Δυστυχώς ή ευτυχώς άργησα να το καταλάβω. Όταν όμως το αποφάσισα, έδωσα το 100% του εαυτού μου. Τα χρόνια των σπουδών μου ήταν υπέροχα. Διάβαζα ατελείωτες ώρες, αγαπούσα τη μοναξιά μου. Όποια δυσκολία συναντούσα στον δρόμο μου, την αντιμετώπιζα ως πρόκληση και ευκαιρία για εξέλιξη.
Πολλοί οι σημαντικοί ρόλοι. Αυτός του μπαμπά είναι όμως ο σημαντικότερος της δικής σου ζωής;
Μέχρι να γίνεις γονιός δεν ξέρεις πώς είναι, ειδικά όταν αυτό σου συμβαίνει σε πολύ νεαρή ηλικία. Είναι πραγματικά ένα θαύμα τα παιδιά μας, γιατί μέσα από αυτά γνωρίζουμε τον εαυτό και τις αντοχές μας.
Το πιο σημαντικό είναι να είσαι ο ίδιος υγιής και ευτυχισμένος, ώστε αυτό να μπορέσεις να το μεταδώσεις και στο παιδί σου.
«Όποια δυσκολία συναντούσα στον δρόμο μου, την αντιμετώπιζα ως πρόκληση και ευκαιρία για εξέλιξη».
Τι από όσα έκανε ο δικός σου πατέρας είπες ότι θα ακολουθήσεις κι εσύ με την κόρη σου και τι κάνεις τελείως διαφορετικά;
Προσπαθώ να γίνονται όλα με διαφορετικό τρόπο, γιατί κάθε γενιά εξελίσσεται. Τα παιδιά πρέπει να κάνουν λάθη και μέσα από αυτά να δημιουργήσουν τον δικό τους ξεχωριστό χαρακτήρα.
Μελλοντικά σχέδια;
Συνεχίζω στη «Γη της ελιάς» – θα βρίσκομαι και στον τέταρτο κύκλο- και παράλληλα κάνω πρόβες για τη θεατρική κωμωδία «Βάφ’ τα μαύρα» που θα κάνει περιοδεία σε όλη την Κύπρο.
Από Σεπτέμβριο θα ξεκινήσω πρόβες για ακόμα μία παράσταση, για την οποία δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα αυτή τη στιγμή.
