«Έφυγαν τρία παιδιά έχουμε φτάσει ως εδώ και προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου για να στηρίξω το παιδί μου. Απλά υπάρχω». Με τα λόγια αυτά η μητέρα του Μάνου Δασκαλάκη περιέγραψε στη διάρκεια της δίκης της Ρούλας Πισπιρίγκου τα συναισθήματα της μετά την απώλεια των τριών εγγονών της.
Μέχρι και τη σύλληψή της κατηγορουμένης όπως είπε «δεν πίστευα ό,τι και να έλεγαν. Στην κατάθεση μου μού είπαν ότι έδωσε κεταμίνη. Τότε άρχισα να βασανίζω το μυαλό μου, αλλά με όσα έχω ακούσει εδώ, έχω άλλη εικόνα».
Πρόεδρος: Τι εικόνα έχετε δηλαδή;
Μάρτυρας: Πιστεύω ότι το έχει κάνει.
Η γιαγιά των παιδιών νωρίτερα είχε αναφερθεί σε στιγμές που είχε περάσει με τα παιδιά όταν τίποτα δεν προμήνυε όσα έγιναν.
«Μετά από καιρό έμεινε έγκυος στην Ίριδα. Δεν αντιλήφθηκα κανένα πρόβλημα. Ο γιος μου είναι κλειστός χαρακτήρας δεν μιλάει, ούτε η κατηγορούμενη είπε κάτι», προσέθεσε η μάρτυρας.
Ακολούθως αναφέρθηκε στον ερχομό της Ίριδας: «Γεννήθηκε και ξαφνικά ήταν σαν να ήταν εδώ η Μαλένα. Το μόνο που έχει γίνει είναι ότι για πρώτη φορά μου είπε ο γιος μου πως χωρίζουν. Ρώτησα τον λόγο και μου είπε δεν μπορώ να σου πω. Η κατηγορούμενη μου είπε ‘χωρίσαμε’ και ότι εκείνη πήγε με κάποιον άλλον. Έπεσα από τα σύννεφα. Δεν της είπα κάτι. Εκείνη μου είπε ότι έλειπε ο Μάνος από το πρωί ως το βράδυ κι ένιωθα μόνη μου’. Ο γιος μου δούλευε από το πρωί έως το βράδυ. Έτρεχε για τα παιδιά».
Για το θάνατο της Ίριδας η μητέρα του Δασκάλακη είπε: «Ήμουν με το Μάνο όταν τον πήρε η Δήμητρα. Του είπε ότι το παιδί δεν αναπνέει και να πάει στο Καραμανδάνειο».
Πρόεδρος: Από την ανακοίνωση θυμάστε κάτι;
Μάρτυρας: Ήμουν σε έναν άλλο κόσμο. Με ρώτησε η Δήμητρα να μου φέρει ένα χάπι. Είχε φύγει ένα δεύτερο παιδί. Ήμουν σε μια κατάσταση ζωντανή – νεκρή, έφυγε ένα δεύτερο εγγονάκι. Ήμουν σε μια κατάσταση… Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι, έχω προσπαθήσει, δεν υπάρχει κάτι που να είχα δει τότε και τώρα να πω να αυτό μου έκανε εντύπωση.
Ακόμα και σήμερα που σκέφτομαι μήπως υπήρχε κάτι κι δεν το είχα καταλάβει, όχι. Ειλικρινά σας λέω όχι. Έφυγαν τρία παιδιά, έχουμε φτάσει ως εδώ και προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου για να στηρίξω το παιδί μου. Απλά υπάρχω».
Αναφερόμενη στην κατηγορούμενη η μάρτυρας είπε ότι «αγωνιούσε για τα παιδιά της. Έδειχνε μια γυναίκα δυναμική και ισχυρός χαρακτήρας, τη θαύμαζα. Απέναντι στα παιδιά της ήταν πολύ καλή. Ήταν μια μάνα καλή, πρόσεχε τα παιδιά της κι αγχωτική πολλές φορές. Ήταν πάνω, κατά πάνω. Μια φυσιολογική μάνα, υπερπροστατευτική με τα παιδιά της. Όταν πέθαναν ήταν στεναχωρημένη, σε πολύ άσχημη κατάσταση».
