Η φόρα του Μαρκ Ρούτε προς την ηγεσία του ΝΑΤΟ έχει ανακοπεί και προς το παρόν ο Ολλανδός πρωθυπουργός παραμένει σε στάση αναμονής ακόμη κι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήθελαν το θέμα της διαδοχή του Γενς Στόλτενμπεργκ να είχε λήξει ακόμη κι από τον Ιανουάριο.
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός, Βίκτορ Όρμπαν φαίνεται να ακολουθεί στην τακτική τον δάσκαλο των παζαριών Ταγίπ Ερντογάν και να κρατά τα χαρτιά του κλειστά. Όπως άλλωστε έκανε και με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ που παρά τις συνεχείς υποσχέσεις ότι η Βουδαπέστη δε θα έμενε τελευταία, άπαντες περίμεναν την πλευρά Όρμπαν να ολοκληρώσει τις διαδικασίες. Εκτιμάται ότι σύντομα να υποστηρίξει ανοιχτά τον Ρουμάνο, Κλάους Ιοάννις. Άλλωστε οι σχέσεις του με τον Μαρκ Ρούττε, δεν είναι και οι θερμότερες, τουναντίον ψυχρότατες θα τις χαρακτήριζε κανείς.
Τα παζάρια Ερντογάν-Όρμπαν
O Τούρκος πρόεδρος από την άλλη, ακόμη και αν ανέμενε να ολοκληρωθούν οι δημοτικές εκλογές στη χώρα του πλέον δεν έχει δικαιολογία κι ας μην ήταν τα αποτελέσματα αυτά που επιθυμούσε. H επιλογή της Άγκυρας για τον νέο Γενικού Γραμματέα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, θα γίνει «στο πλαίσιο της στρατηγικής σοφίας και της δικαιοσύνης» αναφέρει η τουρκική προεδρία με ανάρτησή της στην πλατφόρμα Χ μετά την επικοινωνία που είχε ο Ταγίπ Ερντογάν με τον Μαρκ Ρούτε.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι προτάσσει (και πάλι) τους Συμμάχους του ΝΑΤΟ που δεν ανήκουν όμως στην ΕΕ, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά ότι «ο πρόεδρος Ερντογάν τόνισε ότι ο επόμενος Γενικός Γραμματέας πρέπει να υπηρετεί την ασφάλεια και τα συμφέροντα των χωρών μελών με τον καλύτερο τρόπο όσον αφορά την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και άλλων προκλήσεων, να ενισχύσει την ενότητα της Συμμαχίας και να δώσει προτεραιότητα στον κύριο ρόλο του ΝΑΤΟ, να αναλάβει πειστικές δεσμεύσεις όσον αφορά τα θεμελιώδη τις αξίες της Συμμαχίας και την τήρηση των καθιερωμένων πρακτικών της και να λαμβάνει υπόψη τις ευαισθησίες των συμμάχων εκτός ΕΕ».
Ουσιαστικά η Άγκυρα, θα μπορούσε να ζητήσει να αντανακλώνται περισσότερο οι θέσεις της στο κομμάτι που αφορά τις σχέσεις ΕΕ-ΝΑΤΟ με το βλέμμα στραμμένο προς την PESCO (Μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας) και ειδικά προς το πρόγραμμα Στρατιωτικής Κινητικότητας (Military Mobility). Τον συντονισμό στο εν λόγω πρόγραμμα έχει η Ολλανδία( από τις χώρες που επιδεικνύουν ήδη ιδιαίτερη μέριμνα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ για την ικανοποίηση των «ευαισθησιών» της Τουρκίας), ενώ συμμετέχουν επίσης η Νορβηγία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και ο Καναδάς.
Βέβαια, υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας από την σύσταση της PESCO. Βασική προϋπόθεση για να συμμετάσχει μία χώρα σε πρόγραμμα είναι τόσο το να μην αντιστρατεύεται τα συμφέροντα των κρατών-μελών της ΕΕ και να σέβεται τις αρχές και τις αξίες της ΕΕ όσο και να έχει συμφωνία ασφαλείας με την ΕΕ για ανταλλαγή διαβαθμισμένων πληροφοριών.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν ήδη αναβαθμισμένη συνεργασία σε σχέση με το παρελθόν. Μάλιστα, στην κοινή δήλωση ΝΑΤΟ-ΕΕ, του Ιανουαρίου 2023, τονίζεται «η προώθηση της στενής διαβούλευσης και συνεργασίας με όλους τους Συμμάχους του ΝΑΤΟ και τα κράτη μέλη της ΕΕ», αλλά και η ενθάρρυνση της όσο το δυνατόν πληρέστερης συμμετοχής των Συμμάχων του ΝΑΤΟ που δεν είναι μέλη της ΕΕ στις πρωτοβουλίες της.
Ο στόχος των «29» και το έσχατο σενάριο
Αναμονή και από την πλευρά της Σουηδίας, η οποία μόλις προσχώρησε στη Συμμαχία. Στόχος του Μαρκ Ρούτε είναι να διασφαλίσει ότι έχει την στήριξη των 29 από τους 32 Συμμάχους προσπαθώντας να «εκτοπίσει» το εμπόδιο που λέγεται «Κλάους Ιοάννις» αφενός και ότι Ουγγαρία και Τουρκία πρέπει να στηρίξουν εκείνον αφετέρου. Σε ένα έσχατο σενάριο δεν θα απέκλειε κανείς να ζητηθεί μια τρίτη υποψηφιότητα που θα συγκεντρώσει την ομοφωνία.
Ο χρόνος όμως κυλά κι αντί στην επερχόμενη υπουργική στις 3 και 4 Απριλίου να ανακοινώνεται ο νέος Γενικός Γραμματέας, υπάρχουν εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες ο Βίκτορ Όρμπαν ενδέχεται να παρατείνει την «αναποφασιστικότητα» μέχρι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου διεκδικώντας και κάτι από την πλευρά της ΕΕ και μπλέκοντας ουσιαστικά τα νατοϊκά με τα ευρωπαϊκά. Βέβαια και πάλι είναι αργά, αφού η Σύνοδος των ηγετών του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον είναι τον Ιούλιο και το μήνυμα που εκπέμπουν οι συνεχείς αναβολές λειτουργεί μόνο προς τέρψη και όφελος των υπονομευτών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
