Δεν θα πρέπει να περιμένουμε συνταρακτικά πράγματα από την τριήμερη συζήτηση που ξεκινά στη Βουλή μετά την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας από την αντιπολίτευση μετά την πρωτοβουλία του Νίκου Ανδρουλάκη. Η αντιπαράθεση δεν θα γίνει μόνο για το έγκλημα των Τεμπών αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα λάβει χαρακτήρα γενικευμένης αντιπαράθεσης. Θα αποτελέσει η διαδικασία στη Βουλή το εναρκτήριο λάκτισμα για την εκλογική κούρσα των Ευρωεκλογών.
Η κυβέρνηση θα προσέλθει στη συζήτηση με την πολιτική της αυτοπεποίθηση να τελεί υπό δοκιμασία. Το Μέγαρο Μαξίμου δεν φαίνεται να έλαβε στα σοβαρά υπόψη του τα σημάδια των δημοσκοπήσεων του προηγούμενου διαστήματος. Καλυπτόταν από την πολιτική σιγουριά που έδινε η σαφής υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη σε σύγκριση με τους πολιτικούς του αντιπάλους. Αυτή η σιγουριά υπήρξε αιτία υποτίμησης των άλλων σημαδιών των δημοσκοπήσεων αλλά και η πηγή μιας συμπεριφοράς που εξέπεμπε και αλαζονεία και συμπυκνωνόταν σε ένα εντελώς παράλογο πλαίσιο που πήγε να επιβληθεί στο δημόσιο διάλογο. Σύμφωνα με το πλαίσιο αυτό, η ΝΔ κρατούσε το Άγιο Δισκοπότηρο των μεταρρυθμίσεων και γενικώς όλων των πολιτικών του 21ου αιώνα. Οι υποσημειώσεις για τις πολιτικές της, είτε αφορούν την επιστολική ψήφο, είτε τα μη κρατικά ΑΕΙ ανήκουν στον περασμένο αιώνα. Όποιος ήθελε μπορούσε να ρωτήσει και το ….41%.
Πέρα όμως από τους πίνακες που συγκρίνουν τον Πρωθυπουργό με τους πολιτικούς του αντιπάλους, υπάρχουν και αυτοί στους οποίους αναμετράται με τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει. Και δεν είναι το «αν τραβάει ο Ανδρουλάκης» ή «αν θα κάνει και άλλη παρέλαση ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης». Είναι όλα αυτά τα προβλήματα της καθημερινότητας, με κυρίαρχο, την ακρίβεια, με τα οποία η κυβέρνηση διεξάγει ένα πόλεμο, ανεπιτυχή. Οι επικοινωνιακοί πυροβολισμοί δεν έχουν τρομάζει τις τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Και οι πολίτες εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι η κυβέρνηση δεν έχει κάνει ότι περνά από το χέρι της για να βελτιώσει την καθημερινότητα τους. Ο βαθμός απογοήτευσης αυξάνεται, η πλειοψηφία θεωρεί ότι η χώρα οδεύει προς τη λάθος κατεύθυνση.
Η συζήτηση στη Βουλή έρχεται σε μια συγκυρία που η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει και άλλα ζητήματα που την φέρνουν σε θέση άμυνας, όπως αυτό της διαρροής των προσωπικών στοιχείων των αποδήμων. Αλλά τα Τέμπη αποδεικνύονται το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης. Γιατί, απλά, δεν κατάφερε να πείσει. Για την ακρίβεια, όχι μόνο δεν κατάφερε να πείσει ότι πράγματι ήθελε να βγει όλη η αλήθεια στο φως αλλά δημιούργησε την αίσθηση ότι επιχείρησε να συγκαλύψει κρίσιμα στοιχεία που θα την αποκάλυπταν. Η πολιτική και η επικοινωνιακή διαχείριση της τραγωδίας δέχεται, πλέον, δημόσια κριτική, εκ των έσω. Οι δηλώσεις βουλευτών της ΝΔ που κρατούν αποστάσεις από τον κ. Καραμανλή, λένε πολλά.
Έχει εισέλθει η κυβέρνηση σε ένα κύκλο φθοράς; Θα φανεί από το αποτέλεσμα της κάλπης του Ιουνίου. Αλλά στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Ο δείκτης πολιτικής σιγουριάς της κυβέρνησης έχει πέσει. Το ξέρει και ο … «Κανένας» που μετά από 5 χρόνια κατάφερε να ξαναπάρει πρωτιά στο ερώτημα «ποιος είναι καταλληλότερος για Πρωθυπουργός».
