Η τελευταία ταινία του Μάικλ Κίτον «Το χρέος του εκτελεστή» (σε σκηνοθεσία του ιδίου), το μεταφυσικού περιεχομένου αυστραλέζικο «Νέο αγόρι» σε παραγωγή Κέιτ Μπλάνσετ που επίσης πρωταγωνιστεί και μια ταινία από την Χιλή, οι «Αποικοι» που αφορά την εξολόθρευση των αυτοχθόνων της Λατινικής Αμερικής ξεχωρίζουν ανάμεσα στις ταινίες της εβδομάδας.
Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
Το χρέος του εκτελεστή (Knox goes away)
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2023
Σκηνοθεσία: Μάικλ Κίτον.
Ηθοποιοί: Μάικλ Κίτον, Σούζι Νακαμούρα, Αλ Πατσίνο, Τζοάνα Κούλιγκ, Τζέιμς Μαρντσεν.
Δέκα πέντε ολόκληρα χρόνια μετά τον «Σιωπηλό εκτελεστή» όπου και πάλι ένας πληρωμένος φονιάς είναι ένα από τα βασικά πρόσωπα, ο ηθοποιός Μάικλ Κίτον επανήλθε πέρσι για δεύτερη φορά στην κινηματογραφική σκηνοθεσία με αυτήν την ταινία στην οποία υποδύεται ο ίδιο τον κεντρικό ρόλο. Είναι ο Τζον Νοξ ένας πληρωμένος δολοφόνος που θα δει την ζωή του να οδηγείται προς το τέλος όταν μαθαίνει ότι πάσχει από τη νόσο «Κρόιτσφελντ – Γιάκομπ», που μοιάζει με του Ατλτσχάιμερ όμως εξελίσσεται με πολύ πιο ραγδαίο τρόπο και έχει το εξής σύμπτωμα: όταν ο ασθενής βρίσκεται σε μια συναισθηματική κατάσταση, χαρά ,λύπη ή οτιδήποτε, δεν ξέρει γιατί νιώθει έτσι.
To χρέος που αναφέρεται στον ελληνικό τίτλο σχετίζεται με τις εκκρεμότητες τις οποίες ο Νοξ θα πρέπει σύντομα να κλείσει γιατί του μένουν λίγες εβδομάδες ζωής, οπότε το φιλμ, ενώ αρχικά σου δίνει την εντύπωση του θρίλερ, μετατρέπεται με έναν οργανικό και καθόλου επιτηδευμένο τρόπο σε μείγμα οικογενειακού δράματος – ντετέκτιβ στορι. Κυρίως επειδή ο γιός του Νοξ (Τζέιμς Μαρντσεν), που γνωρίζει την ιδιότητα του πατέρα του, θα βρεθεί σε δύσκολη θέση διαπράτοντας ο ιδιος έναν φόνο και θα ζητήσει από τον πρώτο βοήθεια.
Ο σκηνοθέτης Κίτον εστιάζει προσεκτικά στην δυνατή ιστορία οικογενειακών δεσμών που έχει στα χέρια του αλλά την ίδια ώρα ο ηθοποιός Κίτον επεξεργάζεται με θαυμαστή σχολαστικότητα τον ήρωά του που είναι, αναμφισβήτητα ένας από τους πιο δύσκολους – αν όχι ο δυσκολότερος – της κινηματογραφικής καριέρας του. Με έναν περίεργο τρόπο συμπάσχουμε με τον Νοξ, τον κατανοούμε και τον καταλαβαίνουμε. Πολύ ήσυχα, χωρίς εκρήξεις και χωρίς υπερβολές ο Κίτον δείχνει πως ένας άνθρωπος που ενώ χάνει σταδιακά την μνήμη του και οδεύει προς τον θάνατο, μπορεί να μην χάσει την αυτοπεποίθησή του και να αξιοποιήσει σωστά την ελάχιστης διάρκειας ζωή που έχει μπροστά του.
Στα 114’, ο χρόνος της ταινίας δείχνει κάπως περισσότερος από όσο να χρειάζεται, όμως ο Κίτον τον μοιράζει με ισορροπία και σε αυτό συμβάλλουν οι ενδιαφέροντες Β’ ρόλοι όπως του παλιού φίλο του Νοξ που τον έβαλε στο «επάγγελμα» και τώρα τον βοηθά (Αλ Πατσίνο), της φεμινίστριας ντετέκτιβ (Σούζι Νακαμούρα) που προσπαθεί να τον συλλάβει τον Νοξ και της πόρνης που τον συντροφεύει μια φορά την εβδομάδα (Τζοάνα Κούλιγκ).
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE ΜΑΡΟΥΣΙ – VILLAGE PΕΝΤΗ – OPTIONS ESCAPE ΙΛΙΟΝ – OPTIONS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΕΛΛΩ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΟΝΑΡ – ΒΑΡΚΙΖΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS – ODEON – CINEMA ONE κ.α.
————————————————————-
Οι άποικοι (Los colonos)
Παραγωγή: Διεθνής συμπαραγωγή με βάση την Χιλή, 2023
Σκηνοθεσία: Φελίπε Γκάλβεζ Χαλμπέρλε
Ηθοποιοί: Καμίλο Αραντσίμπια ,Μαρκ Στάνλεϊ, Αλφρέντο Κάστρο
Η «ενσωμάτωση» των αυτόχθονων μιας χώρας στον «πολιτισμένο» κόσμο του κατακτητή είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο Χιλιανός σκηνοθέτης Φελίπε Γκάλβεζ Χαλμπέρλε δομεί αυτήν την πρώτη και πολύ ενδιαφέρουσα μεγάλου μήκους ταινία του. Την ώρα που η κάμερα του Γκάλβεζ Χαλμπέρλε δεν αφήνει ανεξιχνίαστο σημείο για σημείο της μαγευτικής ομορφιάς της Γης του Πυρός όπου οι «Απόγονοι» γυρίστηκαν, οι συνθήκες της ενσωμάτωσης διαμορφώνονται αποκλειστικά από τις απάνθρωπα βίαιες μεθόδους μέσω των οποίων ο πολιτισμένος επιβάλλεται στον «απολίτιστο».
Το 90 % αυτής της υπέροχης στην όψη αλλά φρικαλέας σε όσα λέει ταινίας, είναι το αιμόφυρτο ταξίδι τριών εντελώς διαφορετικών ανθρώπων (Μαρκ Στάνλεϊ, Μπέντζαμιν Γουέστφολ, Καμίλο Αραντσίμπια) που το 1901 και για λογαριασμό ενός Χιλιανού προύχοντα (Αλφρέντο Κάστρο) έχουν αναλάβει να εξολοθρεύσουν κάθε ζώσα ψυχή Ινδιάνου άποικου όχι μόνο στη χώρα του πρώτου αλλά και στην γειτονική Αργεντινή. Οι τρεις άντρες που συμπεριφέρονται, λες και κυνηγούν ζώα, είναι μια μικρογραφία της κατάστασης που επικρατούσε στη Νότιο Αμερική στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Και ένας από αυτούς ο αυτόχθονας ιθαγενής που είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει την αποστολή με το ζόρι λαμβάνοντας μέρος σε κάτι στο οποίο δεν πιστεύει, θα γίνει το βαρόμετρο της ιστορίας.
«Το χώμα αν δεν βαφτεί με αίμα χάνει την αξία του» ακούμε στην ταινία και πραγματικά, το αίμα που χυνεται εδώ είναι τόσο πολύ που θαρρείς ότι μουλιάζει στην οθόνη. Εν ψυχρώ δολοφονίες, εκτελέσεις με την σέσουλα, σοδομισμοί, νεκροφιλία, βιασμοί • οι «Απόγοινοι» είναι ένα όργιο φρικαλεοτήτων διαρκείας, ένα οδοιπορικό βαρβαρότητας που με αποστομωτικά ανατριχιαστικό (γι’ αυτό και πολύ ειλικρινή) τρόπο καταγράφει την ανθρώπινη κτηνωδία στο βωμό του πλούτου, αποκτώντας έτσι την εικόνα μιας ταινίας του παρελθόντος που απηχεί τις μέρες μας.
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΔΑΝΑΟΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΣΙΝΕΑΚ κ.α.
————————————————————-
Το νέο αγόρι (The new boy)
Παραγωγή: Αυστραλία, 2023
Σκηνοθεσία: Γουόρικ Θόρντον
Ηθοποιοί: Ασουάν Ρέιντ, Κέιτ Μπλάνσετ
Για κάποιο λόγο ο ανήλικος νεαρός Αβορίγινας, το «νέο αγόρι» (Ασουάν Ρέιντ) όπως τον αποκαλούν σε ένα μοναστήρι ορφανοτροφείο, κάπου στα βάθη της Αυστραλίας στην δεκαετία του 1930, προκαλείασε όλους αμηχανία. Στα υπόλοιπα ορφανά παιδιά του μοναστηριού, επίσης Αβορίγινες, στις καλόγριες που τα φροντίζουν όπως και στον επιστάτη. Γιατί συμβαίνει αυτό; Για ποιο λόγο το «νέο αγόρι» με την αμίλητη αλλά σίγουρη συμπεριφορά και στάση του απέναντι στα πράγματα, εκπέμπει έναν περίεργο «ηλεκτρισμό» που κάνει όλους να αισθάνονται άβολα;
Με την Κέιτ Μπλάνσετ στην παραγωγή αλλά και στον βασικό γυναικείο ρόλο της καλόγριας υπεύθυνης για την λειτουργία του μοναστηριού η ταινία, εντελώς αβίαστα και χωρίς να χρησιμοποιεί ως καταλύτη το στοιχείο του θρίλερ, κινείται στο μεταίχμιο πραγματικότητας / μεταφυσικού. Ο σκηνοθέτης Γουόρικ Θόρντον που έχει επίσης γυρίσει την «Γλυκιά πατρίδα» (2017) με τους Σαμ Νιλ, Μπράιαν Μπράουν (μια θαυμάσια ταινία πάνω στο δράμα των Αβορίγινων που καταπιέστηκαν από τους λευκούς της Αυστραλίας), πετυχαίνει έναν επιτυχημένο συνδυασμό της καταγραφής των σταδίων ενσωμάτωσης του παιδιού στον «νέο κόσμο» (το φαγητό, η προσευχή, η εργασία στην ύπαιθρο κλπ.) με την δική του «υπερφυσική» δύναμη που ωθεί τον νέο (για εκείνο) κόσμο να το αντιμετωπίζει με την επιφύλαξη που προκαλεί ο φόβος.
Εν τέλει, η ταινία μοιάζει περισσότερο σαν μια ασκητικά ήρεμη μελέτη πάνω στο ανορθόδοξο και το «διαφορετικό» σε συνάρτηση με την μυστικιστική επίδραση της φύσης που και αυτή παίζει εδώ σημαντικό ρόλο. Μια θαυμάσια κινηματογραφημένη και ήσυχα ειπωμένη ιστορία ενηλικίωσης στην οποία η μαγεία που κατά κάποιο τρόπο ταυτίζεται με την έννοια της ελευθερίας, αντιπαρατίθεται με την αυστηρότητα του καθολικισμού που μπορεί να εκληφθεί ως καταπίεση.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΝΙΡΒΑΝΑ (εκτός Τετάρτης) – ΕΛΛΗ – ΕΛΙΖΕ – ΑΘΗΝΑ – ΝΑΝΑ – ΣΙΝΕΡΑΜΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ (εκτός Τρίτης)
———————————————-
Ασπιλη (Immaculate)
Παραγωγή: HΠΑ/Ιταλία, 2024
Σκηνοθεσία: Μάικλ Μόχαν
Ηθοποιοί: Σίντνεϊ Σουίνι, Αλβαρο Μόρτε, Σιμόνα Ταμπάσκο
Καθαρόαιμο θρίλερ του οποίου η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα μοναστήρι στην Ιταλία, της Παναγίας της Θρηνωδούσας, κτισμένο όπως μαθαίνουμε το 1632, η «Ασπιλη» μας «ξεναγεί» στους σκοτεινούς κύκλους της Καθολικής Εκκλησίας αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από του «Νέου αγοριού». Στο μοναστήρι θα καταλήξει μια νεαρή αμερικανίδα καλόγρια (Σίντνεϊ Σουίνι) επειδή η μονή της στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ έκλεισε. Σύντομα αντιλαμβάνεται ότι στη νέα της κατοικία, ο θάνατος είναι καθημερινότητα και ότι το μότο της κοινότητας, «ο πόνος είναι αγάπη», συνδυάζεται με την υπακοή, την πείνα και την αγνότητα • τους τρείς πυλώνες – όρκους πάνω στους οποίους πρέπει να κινούνται οι καλόγριες αν θέλουν να μην ταλαιπωρηθούν.
Η ταινία είναι καλοφτιαγμένη και σε ορισμένες στιγμές θυμίζει nunsploitation (σεξοθρίλερ με καλόγριες, της μόδας στην Ευρώπη την δεκαετία του 1970 • ταινίες όπως το «Σεξ στο μοναστήρι» του Βαλέριαν Μποροβζίκ ή την «Ιστορία μιας γυναίκας» του Χεσούς Φράνκο). Όμως το πιο δυνατό κομμάτι της δεν παύει να είναι το πρώτο, η δημιουργία της ατμόσφαιρας του κόσμου στον οποίο θέλει να μας βάλει η «Ασπιλη». Στο δεύτερο μέρος όταν μπαίνουμε στο διά ταύτα, μπαίνουμε επίσης στην οργιαστική φαντασία των δημιουργών της ταινίας που καταλήγει σε κάτι εντελώς ανόητο σχετικό με το …DNA του Ιησού Χριστού που έχει βρεθεί σε ένα από τα καρφιά του Σταυρού του και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αναδημιουργία του μέσω της νέας καλόγριας και φυσικά της τεχνολογίας. Οπότε σηκώνεις τα χέρια ψηλά και απλώς περιμένεις το τέλος.
Βαθμολογία: 1 ½
ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – WEST CITY – ΑΡΤΕΜΙΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ – ΝΑΝΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΘΗΝΑΙΟΝ – CINEMA ONE – OPTIONS κ.α
———————————————-
Μινόρε
Παραγωγή: Ελλάδα, 2024
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας
Ηθοποιοί: Νταβίντε Τούτσι, Δάφνη Αλεξάντερ, Έφη Παπαθεοδώρου, Στέλιος Δημόπουλος, Μαρία-Νεφέλη Δούκα, Μελέτης Γεωργιάδης κ.α.
Δύσκολα αντιλαμβάνεσαι τι ακριβώς συμβαίνει στην τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα που πριν από 11 χρόνια είχε κάνει ένα αξιόλογο ντεμπούτο στην μεγάλου μήκους παραγωγή με το «Winter», μεταφυσικό θρίλερ τοποθετημένο στην ελληνική επαρχία. Το στοιχείο του μεταφυσικού υπάρχει και στο «Μινόρε» (αναφέρεται εξάλλου ο συγγραφέας Χ. Φ. Λάβκραφτ στις σημειώσεις της παραγωγής), όμως το όλο πράγμα πνίγεται μέσα στον ωκεανό του σεναριακού χάους μιας ταινίας που σου δίνει την εντύπωση ότι προτεραιότητα των δημιουργών της ήταν το design και η όψη, με ελάχιστη σημασία (αν όχι καθόλου), στο περιεχόμενο. Ανθρωποι που μεταμορφώνονται σε τέρατα.
Κάποιοι τραγουδούν ρεμπέτικα μέσα σε ένα κουτούκι. Ένας αμερικανός ναύτης στον Πειραιά που φλερτάρει με μια σερβιτόρα. Μια ηλικιωμένη κυρία που αποκεφάλιζε κόσμο στον εμφύλιο και κουβαλά ένα τέτοιο κεφάλι στην τσάντα της. Ο Γιάννης Ζουγανέλης σε ρόλο παπά. Πως συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους; Ε δεν συνδέονται ή και αν συνδέονται, το πως το γνωρίζει μόνον ο σκηνοθέτης. Κρίμα γιατί αν αυτό που το «Μινόρε» θέλει να πει (και δεν μπορεί) ήταν αντίστοιχο με τον σκηνικό του κόσμο που κατασκεύασε η Ελίζαμπεθ Σουχ, όπως και με την «βρώμικη» φωτογραφία του Δημήτρη Σταμπόλη, το αποτέλεσμα σίγουρα θα ήταν κατά πολύ ανώτερο.
Βαθμολογία: 1
ΑΘΗΝΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ – ΖΕΑ – ΣΤΟΥΝΤΙΟ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ
Προβάλλεται τέλος, μεταγλωτισμένη και υποτιτλισμένη η τέταρτη ταινία του γνωστού franchise κινουμένων σχεδίων «Κουνγκ Φου Πάντα»: στο «Κουνγκ Φου Πάντα 4» (Kung Fu Panda 4, ΗΠΑ, 2024) ο μετρ των πολεμικών τεχνών Πο (το πάντα του τίτλου) εκπαιδεύει έναν αντικαταστάτη του καθώς ο ίδιος έχει αναλάβει την ηγεσία της Κοιλάδας της Ειρήνης χωρίς να έχει ιδέα του τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Η σκηνοθεσία είναι των Μάικ Μίτσελ, Στέφανι Μα Στάιν και η σκηνοθετική επίβλεψη της προσαρμοσμένης στα ελληνικά εκδοχής είναι του Πέτρου Δαμουλή.
Ακούγονται oι φωνές των Τζακ Μπλακ, Ακουαφίνα, Βαϊόλα Ντέιβις, Ντάστιν Χόφμαν, Τζέιμς Χονγκ, Μπράιαν Κράνστον, Ίαν ΜακΣέιν, Κι Χούι Κουάν και στην ελληνική μεταγλώτιση των Χρήστου Θάνου, Κατερίνας Τσάβαλου, Μαριάνθης Σοντάκη, Μανώλη Γιούργου, Σπύρου Μπιμπίλα, Γιάννη Στεφόπουλου κ.α.
Σε περισσότερες από 100 αίθουσες της Ελλάδας
