Ο θάνατος του Δήμου Μούτση, του ταξιδιώτη του Αγίου Φεβρουάριου που έσπασε τα Φράγματα της μουσικής, έγινε η αφορμή για να ξαναζητηθεί το έργο του. Σε αυτό το πλαίσιο, το BHMA ζήτησε από την ερμηνεύτρια Πετρή Σαλπέα, η οποία τραγούδησε μαζί τον Δημήτρη Μητροπάνο, τα τραγούδια του Αγίου Φεβρουαρίου να γράψει δύο λόγια από καρδιάς για τον Μούτση.

«Τώρα δεν έχεις καμία υποχρέωση. Έχω κάτι για σένα».

Η γνωριμία μου με τον Δήμο Μούτση έγινε το 1971, όταν είχε έρθει με τον ποιητή Δημήτρη Μητρόπουλο στην μπουάτ όπου τραγουδούσα με την Αρλέτα, τον Τάσο Καρακατσάνη στο πιάνο και τον Βασίλη Μενίδι στην κιθάρα.

Στο τέλος του προγράμματος ήρθε στο καμαρίνι. Μου έκανε πρόταση να συνεργαστούμε σε μια νέα δισκογραφική δουλειά.

«Μα εγώ είμαι εδώ τώρα. Δεν μπορώ να φύγω, κύριε Μούτση» του απάντησα.

Ύστερα από λίγο καιρό επέστρεψε,, άκουσε το πρόγραμμά μας και στο τέλος ήρθε και μου έκανε την ίδια πρόταση συνεργασίας.

Αρνήθηκα ξανά, γιατί δεν θεωρούσα σωστό να αφήσω στη μέση της σεζόν μία παράσταση που είχαμε φτιάξει με τους συνεργάτες μου.

Πως θα τους άφηνα στη μέση;

Ύστερα από λίγο καιρό, όταν ολοκληρώθηκαν οι εμφανίσεις, με πήρε τηλέφωνο.

«Τώρα δεν έχεις καμία υποχρέωση. Έλα στο Floca σε παρακαλώ. Έχω κάτι για σένα». 

Ήταν τα τραγούδια που μου είχε πει, τα τραγούδια που κράταγε για μένα, από τον σπουδαίο Άγιο Φεβρουάριο σε ποίηση του Μάνου Ελευθερίου.

Όταν πήγα στο σπίτι και τα άκουσα, ενθουσιάστηκα κι έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας.

Στις πρόβες ο Δήμος ήταν πολύ γλυκός και συνεργάσιμος.

Σε μια στροφή του «Κομοδίνου» εγώ έκανα ένα γύρισμα κάπως αλλιώς. Ο Μάνος Ελευθερίου που ήταν μαζί μας, πήγε να με διορθώσει. Ο Δήμος του είπε «Ασ’  την Μάνο, είναι πολύ ωραίο κι έτσι».

Όταν ο δίσκος κυκλοφόρησε, δεν πήγε καλά. Ήταν νέα μουσικά ακούσματα για το μεγάλο κοινό.

Όταν όμως έκανε το φονικό ο Κοεμτζής το 1973, ο Ψαθάς έγραψε από λάθος ότι το τραγούδι που ζήτησε παραγγελιά ο Κοεμτζής ήταν το «Ο Χάρος βγήκε παγανιά» από τον Άγιο Φεβρουάριο.

Τότε ο κόσμος έτρεξε να αγοράσει το δίσκο. Του άρεσε και άρχισε να τον ζητάει.

Αργότερα η συνεργασία μας με τον Δήμο Μούτση πήρε μια άσχημη τροπή.

Μου είχε γράψει μια σειρά τραγουδιών που τα τραγουδούσα στη θεατρική παράσταση «50 χρόνια δάκρυα, 50 χρόνια γέλια», σε στίχους Γιάννη Λογοθέτη.

Ήταν ωραία τραγούδια που, όπως έλεγαν οι ειδικοί θα γίνονταν σουξέ, όπως το «Άσπρα, Κόκκινα, Κίτρινα, Μπλε», ένα υπέροχο τραγούδι, «Η κορδέλα» κλπ.

Τα έλεγα στο θέατρο Καλουτά που παιζόταν το έργο και μετά απευθείας στο Ζουμ που τα παρουσιάζαμε με καλλιτεχνικό υπεύθυνο τον Μούτση.

Είχαμε μαζί μας και τον Αντώνη Καλογιάννη που είχε έρθει από το εξωτερικό.

Τα τραγούδια τα ηχογραφήσαμε για το θέατρο και για τον δίσκο.

Είχαμε κάνει δύο ηχογραφήσεις ήταν όλα έτοιμα, εξώφυλλα, φωτογραφίες, τα αυτόγραφα.

Την εβδομάδα που μας είπαν ότι θα βγει ο δίσκος στα δισκοπωλεία, ο Δήμος μού ανακοίνωσε πως η εταιρεία θα τα δώσει αλλού τα τραγούδια. Οι λόγοι ήταν εντελώς έξω- καλλιτεχνικοί.

Και έτσι έγινε. Μετά από αυτό βρέθηκα σε πάρα πολύ δύσκολη θέση και διέκοψα κάθε επικοινωνία μαζί του. Με το πέρασμα των χρόνων, αφού μου ζήτησε συγγνώμη, αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις μας.

Το επεδίωξε ο ίδιος και μέχρι τις τελευταίες στιγμές του επικοινωνούσαμε.

Ήταν σπουδαίος καλλιτέχνης. Έχαιρε μεγάλης αναγνώρισης και διέθετε μουσική παιδεία.

Ήταν ένας σπουδαίος μουσικός με μεγάλο ταλέντο.