Η εικόνα της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι αποκαρδιωτική. Τη μια οι ευρωβουλευτές ακούν για υποκλοπές και συγκάλυψη. Την άλλη για εγκληματικά κενά στον κρατικό μηχανισμό που οδήγησαν στην τραγωδία των Τεμπών, και ξανά για συγκάλυψη. Την παρακάτω για σκάνδαλο διαρροής προσωπικών δεδομένων ψηφοφόρων από έναν κομματικό και πελατειακό μηχανισμό της κυβερνητικής παράταξης.
Τη Δευτέρα, στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου, συγκλονιστική δεν ήταν μόνο η τοποθέτηση της Μαρίας Καρυστιανού, ήταν και τα πρόσωπα των ευρωβουλευτών άλλων χωρών που τα έπιανε τυχαία ο φακός να παρακολουθούν με μια πετρωμένη απορία τους Έλληνες συναδέλφους τους να υποστηρίζουν το αίτημα των οικογενειών των θυμάτων. Να παραμείνει ανοιχτό το θέμα και να διερευνηθούν από τις Επιτροπές Δικαιοσύνης και Μεταφορών τρία θέματα: Το κράτος δικαίου, η προστασία της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας των πολιτών και η ασφάλεια των συγκοινωνιών. Για αυτά ζητήθηκε και η γραπτή γνώμη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Δεν είναι μόνο οι συγγενείς των θυμάτων που πιστεύουν ότι δεν θα λάμψει η αλήθεια, αλλά και η Ευρωπαία Εισαγγελέας η οποία θεωρεί ότι η ασυλία των πολιτικών, έτσι όπως είναι νομοθετημένη στην Ελλάδα, εμποδίζει την έρευνα των δικαστικών αρχών. Είναι και ο εκπρόσωπος του Επιτρόπου Δικαιοσύνης της ΕΕ Ντιντιέ Ρέιντερς, ο οποίος ναι μεν αναφέρθηκε στη στενή συνεργασία της Κομισιόν με την ελληνική κυβέρνηση, ωστόσο επισήμανε δύο θέματα που χρειάζονται βελτίωση, την ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης και τη μεγαλύτερη πρόοδο στη διερεύνηση υποθέσεων διαφθοράς.
Εύκολα φανταζόμαστε ότι αν υπήρχε «συννεφάκι» πάνω από τα κεφάλια των ξένων ευρωβουλευτών θα βλέπαμε να γράφει «τι στο καλό συμβαίνει στην Ελλάδα;». Η απορία είναι και δική μας. Τι να κάνει τις φανταχτερές μεταρρυθμίσεις ο πολίτης όταν έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στα βασικά; Ότι μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς, να μετακινηθεί με ασφάλεια και ότι αν του συμβεί κάτι η δικαιοσύνη θα ξεδιαλύνει με τη ρομφαία της τις ευθύνες;
