Η πρώτη προσφυγή στη Δικαιοσύνη πολίτη κατά του ελληνικού δημοσίου για την υπόθεση της διαρροής προσωπικών δεδομένων από το υπουργείο Εσωτερικών υπενθυμίζει ότι οι παραβιάσεις των νόμων από κρατικούς αξιωματούχους και κομματικά στελέχη δεν μπορεί να εξαντλούνται στο πολιτικό σκέλος.
Δεν αρκεί, δηλαδή, η απόσυρση μιας υποψήφιας ευρωβουλευτού, της Αννας Μισέλ Ασημακοπούλου, από το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ, ή η παραίτηση/αποπομπή του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εσωτερικών, Μιχάλη Σταυριανουδάκη, και του γραμματέα αποδήμων της ΝΔ Νίκου Θεοδωρόπουλου για να κλείσει η υπόθεση.
Σε ένα κράτος Δικαίου, η αναζήτηση τυχόν ποινικών ευθυνών σε κάθε παράπτωμα είναι θεμελιώδης ως προς την ίση μεταχείριση των πολιτών, ανεξάρτητα από θέσεις, αξιώματα και ιδιότητες.
Ακόμη περισσότερο όταν, όπως στην περίπτωση του φερόμενου ως κομιστή των προσωπικών δεδομένων και εκ των πραγμάτων πρωταγωνιστή της υπόθεσης, θέσεις, αξιώματα, ιδιότητες και λοιπές δραστηριότητες φαίνεται να δημιουργούν ένα σύνθετο πλέγμα ή μάλλον ένα μπερδεμένο κουβάρι όπου το δημόσιο εμπλέκεται με το ιδιωτικό.
Ο κομιστής, όπως και οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση, φαίνεται ακόμη να λησμόνησαν πως το κράτος δεν είναι λάφυρο κανενός κόμματος. Δείχνουν επίσης να αγνοούν πως κάθε θέση και κάθε αξίωμα συνοδεύονται από διάφορα στρώματα λογοδοσίας- από τους πολίτες και τον λαό έως τη Δικαιοσύνη – και πως καμία «αριστεία» στην επικοινωνιακή πολιτική και καμία τεχνοκρατική λεοντή δεν συνιστά απαλλαγή από τις ευθύνες.
Στο κόμμα της ΝΔ περισσεύουν οι τεχνοκράτες, ενώ είναι εμφανείς η λειτουργία του με όρους ιδιωτικής επιχείρησης και η προσπάθεια δημιουργίας ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος με τη χρήση σύγχρονων εργαλείων επικοινωνίας.
Ωστόσο, η υπόθεση της διαρροής των προσωπικών δεδομένων δεν αγγίζει απλώς ένα κόμμα – επιχείρηση. Αλλά ένα κόμμα – επιχείρηση «κρατικοδίαιτης» λογικής, του οποίου οι τεχνοκράτες ελέγχονται πλέον ως λαφυραγωγοί.10:40
