Εστω και αν δεν σχετίζεται άμεσα, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει το υπουργείο Εσωτερικών, είναι σαφές πως η διαρροή της λίστας με τα προσωπικά δεδομένα ψηφοφόρων, ρίχνει βαριά τη σκιά της στον θεσμό της επιστολικής ψήφου.
Κι αυτό επειδή, αντί να τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών να αποτελούν ένα από τα καλύτερα φυλαγμένα μυστικά του κράτους, αποδεικνύεται πως κρατικοί αξιωματούχοι δεν λειτουργούν ως φύλακες αλλά ως διακινητές.
Το αποτέλεσμα είναι οι πολίτες να αισθάνονται εκτεθειμένοι και να πλήττεται γενικότερα η εμπιστοσύνη τους απέναντι σε μια σειρά από ζωτικά συστήματα της κρατικής λειτουργίας.
Δημιουργείται έτσι ένα συνολικότερο πρόβλημα ασφαλιστικών δικλείδων που χθες αφορούσε τη λειτουργία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και τις υποκλοπές, σήμερα το υπουργείο Εσωτερικών και την επιστολική ψήφο και αύριο ποιος ξέρει τι.
Καθόλου τυχαία, η σκιά που έπεσε στην επιστολική ψήφο μετατρέπεται σε ένα «μαύρο», όπως φαίνεται από τον μάλλον μικρό ενθουσιασμό με τον οποίο συμμετέχουν οι πολίτες στη διαδικασία.
Κι αυτό ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο θεσμός θα πρέπει να επεκταθεί και στις εθνικές εκλογές και σε κάθε εκλογική διαδικασία.
Για να εγγυηθεί όμως το κράτος τη μυστικότητα της ψήφου, θα πρέπει στο μεταξύ να εγγυηθεί τη μυστικότητα των στοιχείων των ψηφοφόρων.
Αυτό ακριβώς που δεν έκανε στην υπόθεση «Ασημακοπούλου leaks».
