Σε κακόφωνη αρένα συντηρητισμού, προκλήσεων και αντιφάσεων έχει μετατραπεί η Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ που διεξάγεται αυτές τις μέρες. Την ώρα που βασικός άξονας της φετινής διοργάνωσης είναι το αφιέρωμα στην διαφορετικότητα και την σεξουαλική ταυτότητα Citizen Queer (περιλαμβάνει περισσότερες από 30 ταινίες) επεισόδιο βίαιης ομοφοβικής επίθεσης εναντίον δύο εκπροσώπων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας από δειλούς (καθότι ήταν πολύ περισσότεροι από δύο) σημειώθηκε το βράδυ του Σαββάτου έξω από την ίδια την καρδιά του Φεστιβάλ, το Ολύμπιον της πλατείας Αριστοτέλους.
Λίγες μέρες αργότερα, ως και το αμερικανικό κινηματογραφικό έντυπο Variety αναφέρθηκε στην κινητοποίηση της αστυνομίας εν μέσω φόβων ότι θρησκευτικές ομάδες θα προσπαθήσουν να διακόψουν την πρεμιέρα της ταινίας «Αδέσποτα κορμιά» της Ελίνας Ψύκου την Τρίτη 12 Μαρτίου, επίσης στο Ολύμπιον.
Πέτρα του σκανδάλου η αφίσα της ταινίας που από κάποιους έχει χαρακτηριστεί «βλάσφημη». Η προβολή της ταινίας, ευτυχώς, έγινε «αναίμακτα». Μάλιστα, όταν η κυρία Ψύκου εμφανίστηκε μπροστά στο κοινό της γεμάτης αίθουσας του Ολύμπιον πριν από την πρεμιέρα, χάρηκε μιας άκρως συγκινητικής υποδοχής με συνεχόμενα χειροκροτήματα.
Αλλά το κακό είχε ήδη γίνει και η ελληνική κοινωνία και πάλι στιγματιστεί διεθνώς.
Φυσικά, ουδείς που κατηγόρησε την ταινία «Αδέσποτα κορμιά» για την αφίσα της, δεν την είχε τουλάχιστον …δει. Η ταινία αναφέρεται σε γυναίκες οι οποίες καθότι δεν έχουν πρόσβαση σε έκτρωση, εξωσωματική γονιμοποίηση και ευθανασία στις χώρες τους, είναι αναγκασμένες να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης για τις διαδικασίες που απαιτούνται.
Η απόφαση της παραγωγής να κοσμήσει την αφίσα της ταινίας με μια γυμνόστηθη Παναγία προκάλεσε το μένος των συντηρητικών θρησκόληπτων αλλά και την αντίδραση του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλόθεου που έστειλε επιστολή στην γενική διευθύντρια του φεστιβάλ κυρία Ελίζ Ζαλαντό επισημαίνοντας ότι «τείνει, δυστυχῶς, νὰ καταστεῖ συνήθεια, τὰ τελευταῖα χρόνια, ἡ ἐκ μέρους διαφόρων «καλλιτεχνῶν» χρησιμοποίηση τῶν ἱερῶν Προσώπων τῆς Πίστης, ὄχι γιὰ νὰ ἀποδώσουν τὸν ἁρμόζοντα σεβασμὸ καὶ νὰ ἐκφράσουν τὴν πρέπουσα εὐλάβεια πρὸς Αὐτά, ἀλλὰ γιὰ νὰ «διαφημίσουν» έκδηλώσεις καὶ δημιουργήματα τέχνης.»
Στην απάντησή της, η κυρία Ζαλαντό, εκτός άλλων αναφέρει ότι στις μέρες μας «αυξάνονται τα απολυταρχικά καθεστώτα που περιορίζουν την ελευθερία, καταπατούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και αμφισβητούν την έννοια της Δημοκρατίας». Και σε ότι αφορά την αφίσα, πολύ σωστά λέει ότι ως καλλιτεχνικό έργο μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους και να προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις.
Αυτονόητα πράγματα δηλαδή.
«Χωρίς να έχουμε καμία σχέση με τη δημιουργία της, έχουμε ακούσει στο Φεστιβάλ πολλές διαφορετικές απόψεις: από θετικές και εγκωμιαστικές, έως προσβλητικές και απειλητικές. Όμως ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος επίσημος φορέας μπορεί να την απαγορεύσει από τη στιγμή που δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους» λέει επίσης η κυρία Ζαλαντό.
Και επισημαίνει το σημαντικότερο: ότι οι πράξεις απαγόρευσης ή λογοκρισίας είναι αντίθετες στους νόμους του κράτους μας.
Και όλα αυτά έγιναν εν μέσω των δαφνών της ταινίας «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου στα Οσκαρ όπου κέρδισε σε τέσσερις κατηγορίες. Η ταινία είναι ξένη παραγωγή και γυρίστηκε στην Αγγλία και την Τσεχία. Ως γνωστόν ο Γ. Λάνθιμος, εδώ και χρόνια ζει και εργάζεται στο εξωτερικό.
Κρίνοντας από τα όσα συμβαίνουν εδώ, δεν πρέπει να μας προκαλεί καμία εντύπωση που αποφάσισε να βρει τον δρόμο του εκτός Ελλάδας.
