Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε στο πολιτικό στερέωμα ως αυτοεξόριστο θύμα του παραδικαστικού κυκλώματος.

Σήμερα, και ως εκ των πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής του τόπου, δηλώνει πρώην ιδιοκτήτης αστακοκάραβων και μιας εταιρίας που στο μεταξύ δάνεισε το κόμμα του.

Το κυριότερο όμως είναι ότι δηλώνει άγνοια του νόμου που το ίδιο το κόμμα του ψήφισε όταν ήταν στην κυβέρνηση και εκστράτευε κατά κάποιων υποτιθέμενων οff shore των πολιτικών του αντιπάλων.

Ασφαλώς η χώρα έχει σοβαρότερα πράγματα για να ασχοληθεί από τους αστακούς της άλλης πλευράς του Ατλαντικού.

Ωστόσο, και η υπόθεση αυτή εντάσσεται στο αφήγημα ενός «ηθικού πλεονεκτήματος», το οποίο διαφημίζει κατ’ εξακολούθηση ο ΣΥΡΙΖΑ από συστάσεώς του μέχρι να πιαστεί με τη γίδα ή τον αστακό στην πλάτη.

Τηρουμένων των αναλογιών, δεν διαφέρει και πολύ από την αλησμόνητη ατάκα «πνεύμα και ηθική» που είχε σκαρφιστεί ο πρωταγωνιστής της «Ωραίας των Αθηνών» με μοναδικό σκοπό να κληρονομήσει κάποιον πλούσιο συγγενή του.

Μόνο που τα κόμματα, όπως αποδείχθηκε περίτρανα από μια σειρά εκλογικών αναμετρήσεων, δεν κρίνονται στο πεδίο της ηθογραφίας αλλά σε εκείνο της αξιοπιστίας.

Εκεί κρίνεται και το πνεύμα τους. Υπό την προϋπόθεση πως δεν κάνουν ακορντεόν την ηθική τους.

Δεν νοείται, με άλλα λόγια, «καθαρός ουρανός που δεν φοβάται», ενώ στο μεταξύ βρέχει… αστακούς.