Πόσοι καλλιτέχνες χρειάζονται για να φτιάξουν ένα κομμάτι για τη Eurovision; Αν το «ZARI», το τραγούδι με το οποίο θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision η Μαρίνα Σάττι, ορίζει τον πήχη, τότε ο μαγικός συνδυασμός είναι 7 στη σύνθεση και 4 στους στίχους -τόσους μετρήσαμε στα credits του video clip που από χθες το βράδυ σαρώνει στο YouTube.
Όλοι οι συντελεστές είναι εξαιρετικοί. Μπορεί στο ευρύ κοινό να μην είναι γνωστοί, ωστόσο και γνώσεις έχουν και επιτυχίες έχουν κάνει και – ίσως αυτό να είναι το κυριότερο εν προκειμένω- παίζουν τον αλγόριθμο των streaming πλατφορμών στα δάχτυλα -δεν θα μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς αφού τα κομμάτια τους που τα ξέρει και τα τραγουδά όλη η νεολαία είναι αποκλεισμένα από το ραδιοφωνικό airplay. Αν κάποιοι γνωρίζουν και από TikTok songs -αυτό είναι το «ZARI»– είναι οι συγκεκριμένοι.
Τα σούπερ γκρουπς όμως δεν δουλεύουν πάντα. Το «ZARI» μοιάζει να δουλεύτηκε κατά το «σαρανταπέντε μάστορες και εξήντα μαθητάδες», πολλές «απόψεις» θα πρέπει όχι μόνο να ακούστηκαν αλλά και να «εξισορροπήθηκαν». Ευτυχώς, δεν χρειάζεται να «χτίσουμε» τη Σάττι να πάει καλά το κομμάτι. Η παρουσία της Ελλάδας στο διαγωνισμό θα είναι παραπάνω από αξιοπρεπής, αν είναι μόνο αυτό το ζητούμενο.
Το «ZARI» μοιάζει να δουλεύτηκε κατά το «σαρανταπέντε μάστορες και εξήντα μαθητάδες», πολλές «απόψεις» θα πρέπει όχι μόνο να ακούστηκαν αλλά και να «εξισσοροπήθηκαν».
Το κομμάτι είναι τυπικό δείγμα της Σάττι, λίγο πιο έντονο και ταυτόχρονα πιο προσιτό πιθανόν λόγω της συμμετοχής Eurovision και της απεύθυνσης σε ένα κοινό που αν τη γνωρίζει θα θυμάται την καλλιτέχνιδα που μαζί με τις CHORES βουτούν με όρεξη στα νερά της παραδοσιακής μουσικής. Οι αναφορές στην Rosalía είναι επίσης εδώ -λογικό να συμβαίνει αν υπολογίσουμε το εκτόπισμα της Ισπανίδας δημιουργού στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία. Θα βοηθήσουν το «ZARI» να βρει πιο εύκολα το κοινό του.
Το video clip είναι άρτιο τεχνικά. Μετά το περσινό φιάσκο η ΕΡΤ δεν έχει περιθώρια και η Σάττι δεν είναι Βίκτωρας Βερνίκος. Η ειρωνική προσέγγιση και η αποδόμηση όλων των εθνικών μας στερεοτύπων τα οποία προσφέρονται στα all inclusive πακέτα ή/και χωράνε στις χειραποσκευές που οργώνουν με τα ροδάκια τους το ιστορικό κέντρο της Αθήνας μέχρι να βρουν το χώρο τους σε κάποιο Airbnb ή boutique hotel, ναι μεν είναι ευπρόσδεκτη, δύσκολα όμως θα την πιάσουν όσοι ακριβώς πληρώνουν για το «Greek experience» που περιλαμβάνει ήλιο, νησιά, αρχαία, street food και πειραγμένη παραδοσιακή κουζίνα σε κάποιο γαστροκουτούκι πέριξ του Παγκρατίου. Και κυρίως, είναι στοίχημα πώς θα αποδοθεί χορογραφικά όλο αυτό το πνεύμα από τη στιγμή που στο διαγωνισμό χορογραφία θα παρουσιαστεί και όχι βίντεο.
Μέχρι να φτάσουμε στο Μάλμο βέβαια, ο στόχος είναι οι χορογραφίες στο «ZARI» να έχουν γίνει viral στο TikTok -αυτή είναι η ζαριά που ρίχνει η Σάττι, η οποία εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο βρίσκεται στην πιο εξωστρεφή και καλλιτεχνικά αποενοχοποιημένη φάση της. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις στο τελευταίο Athens Music Week ήταν η ανοιχτή ωριαία συνεδρία που έκανε στο αμφιθέατρο της Τεχνόπολης. Τότε είχε μιλήσει με ειλικρίνεια και αυθορμητισμό για όσα θέλει να κάνει. Η λέξη Eurovision δεν είχε αναφερθεί, όμως η συμμετοχή της στο διαγωνισμό έρχεται ως οργανική συνέχεια όσων είχε μοιραστεί τότε.
Υπάρχει όμως και ο ελέφαντας στο δωμάτιο: η αμηχανία. Όλα τα παραπάνω δεν συνδυάζονται καλά, παρά τις επιμέρους καλές προθέσεις. Φασαρία, καγκουριλίκια, autotunes, γιαγιάδες, τσεμπέρια και μπριζολάκια του Τέλη, attention span στα 2 δευτερόλεπτα και λίγο από τζατζίκι. Χρειάζεται προσοχή στο κενό ανάμεσα στη μεταμοντέρνα ειρωνεία, την επανοικειοποίηση των κλισέ και τον κατακερματισμό που επιβάλλουν οι πλατφόρμες και τα social.
Αμήχανη άλλωστε είναι διαχρονικά η σχέση της ΕΡΤ με τη Eurovision. Ένα show που γίνεται για να είναι διασκεδαστικό, άλλοτε με καλές φωνές και άλλοτε με λιγότερο καλές. Ένα show που έχει απενοχοποιήσει καιρό τώρα τoν εαυτό του ως «διαγωνισμό τραγουδιού». Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που στείλαμε ένα τραγούδι πραγματικά διασκεδαστικό.
