Η Δωδεκάνησος αν και βρίσκεται στην άκρη του Ελλαδικού χώρου, είναι ουσιαστικώς διαχρονικώς στην καρδιά του Ελληνισμού. Παρά τους πολλούς κατακτητές από αρχαιοτάτων χρόνων έως και σήμερα οι Δωδεκανήσιοι κατάφεραν να κρατήσουν άσβεστη την εθνική τους συνείδηση. Το Συμβούλιο των Υπ. Εξωτερικών στο Παρίσι στις 27 Ιουνίου 1946 έλαβε την απόφαση να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα εκεί που φυσιολογικώς ανήκαν ιστορικώς. Ήταν μία απόφαση σταθμός για την πορεία του λαού των Δωδεκανήσων με τις υπόλοιπες περιοχές της μητέρας Ελλάδας.
Ουσιαστικώς η Δωδεκάνησος βρισκόταν υπό ξένη κυριαρχία περίπου 650 χρόνια. Ο Ελληνισμός άντεξε και αναπτύχθηκε στα νησιά μας παρά την Ιπποτοκρατία, την Οθωμανική κυριαρχία στη συνέχεια, την Ιταλοκρατία, τη Γερμανική Κατοχή και τέλος τη σύντομη Αγγλική κατοχή. Όλοι αυτοί οι κατακτητές της περιοχής δεν κατάφεραν να αλλάξουν την εθνική συνείδηση των Δωδεκανησίων. Η ένωση των Δωδεκανήσων με τη μητέρα Ελλάδα, απετέλεσε ιστορικώς σημαντικό γεγονός. Η χώρα μας απέκτησε νέα εδάφη και παραλλήλως νέους Ακρίτες να φυλάνε και αυτοί όπως όλοι οι κάτοικοι των συνόρων μας τις δικές τους Θερμοπύλες.
Πλούσια σε παράδοση, ήθη και έθιμα και με το πείσμα των κατοίκων τους, τα νησιά μας κατάφεραν να κρατήσουν άσβεστη την Ελληνική τους ταυτότητα εξίμιση αιώνες. Κάθε ένα από τα νησιά αυτά έχει να επιδείξει τα δικά του τοπικά χαρακτηριστικά και μοναδικές ομορφιές.
Η ανάπτυξη των νησιών
Η ανάπτυξη της περιοχής οφείλεται τις τελευταίες δεκαετίες κυρίως στον τουρισμό καθώς κατακλύζονται κάθε χρόνο από εκατομμύρια επισκεπτών από ολόκληρο τον κόσμο. Η εξέλιξη αυτή προσδίδει στην εθνική μας οικονομία, συμφώνως με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 25% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος και παραλλήλως συμβάλει στη μείωση της ανεργίας έστω και εποχικώς και δημιουργεί έναν τεράστιο κύκλο εργασιών γύρω από τις επιχειρήσεις που ασχολούνται με τον τουρισμό. Αυτό δε σημαίνει ωστόσο ότι τα νησιά μας στερούνται άλλων τομέων, όπως ο πρωτογενής, που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και να λειτουργήσουν ακόμη και συνδυαστικά με τον τουριστικό, δίνοντας έτσι προστιθέμενη αξία και στο τουριστικό τελικό προϊόν και σε άλλους άξονες οικονομικής προόδου.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι Δωδεκανήσιοι αισθάνονται πως η επίσημη πολιτεία τους έχει ξεχάσει και τους θυμάται είτε όταν γιγαντώνονται οι διεκδικήσεις της γειτονικής Τουρκίας είτε όταν είναι να πληρώσουν φόρους οι νησιώτες. Η πραγματική έλλειψη γνώσης της έννοιας νησιωτικότητα, που προβλέπεται από το Σύνταγμα, δυστυχώς οδηγεί σε αδιαφορία για τα νησιά μας.
Η εγκατάλειψη των νησιών
Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα της πλήρους εγκατάλειψης των νησιών μας. Στα περισσότερα νοσοκομεία που χτίστηκαν και εξοπλίστηκαν από τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, σήμερα υπάρχει τεράστια έλλειψη σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και σε εξοπλισμό. Αποκορύφωμα το νοσοκομείο της Κω, αλλά και της Ρόδου που μέχρι στιγμής δεν έχει ακόμη ακτινοδιαγνωστική μονάδα. Και σα να μην έφτανε αυτό υπάρχει μία πλήρης αποδυνάμωση των μηχανισμών έκτακτης ανάγκης για τη μεταφορά ασθενών από τα νησιά μας σε κεντρικά νοσοκομεία με αποτέλεσμα να χάνονται ανθρώπινες ζωές με πρόσφατο παράδειγμα τα φώτα του αεροδρομίου της Καρπάθου που δε λειτούργησαν την κρίσιμη στιγμή αεροδιακομιδής ασθενούς. Ανάλογα παραδείγματα διάλυσης κρίσιμων υποδομών που αφορούν τον τομέα της υγείας και της περίθαλψης έχουμε δυστυχώς σε όλα τα νησιά μας. Δεν είναι τυχαίο το ότι έχουν εμφανιστεί διαφημίσεις τουρκικών ιατρικών κέντρων που καλούν τους νησιώτες μας να πάνε στα απέναντι παράλια για θέματα υγείας, ούτε το γεγονός πως γονείς από το Καστελλόριζο αναγκάστηκαν τελικά να το πράξουν για να σώσουν το χέρι του 4χρονου παιδιού τους.
Στον τομέα των μεταφορών και της ακτοπλοϊκής διασύνδεσης των Δωδεκανήσων τόσο μεταξύ τους, όσο και με την υπόλοιπη χώρα η συμβολή της πολιτείας τα τελευταία χρόνια είναι ελάχιστη και χωρίς ουσιαστικό σχεδιασμό. Οι ακρίτες των νησιών μας ζουν με την αγωνία αν θα καταφέρει η Κυβέρνηση να προκηρύξει διαγωνισμούς έτσι ώστε να μην ξεμείνουν από βασικά προϊόντα ή να μπορέσουν να μεταφερθούν σε κάποιο άλλο νησί για τις ιατρικές τους εξετάσεις ή την αντιμετώπιση κάποιου σοβαρού προβλήματος υγείας.
Το Αγαθονήσι και οι φωτιές στη Ρόδο
Πρόσφατο παράδειγμα το Αγαθονήσι όπου η Κυβέρνηση δεν είχε προβλέψει τη λήξη της σύμβασης για την ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού το οποίο και ουσιαστικώς τέθηκε σε απομόνωση. Πέρα από τα προβλήματα καθημερινότητας που δημιουργήθηκαν στους Αγαθονησιώτες, υπήρξε και κάτι ακόμη χειρότερο. Η μοναδική επιχείρηση ιχθυοκαλλιέργειας που υπήρχε στο νησί επι 16 έτη έβαλε λουκέτο και οδήγησε 33 άτομα στην ανεργία. Την ίδια στιγμή στα απέναντι τουρκικά παράλια δραστηριοποιούνται 14 αντίστοιχες μονάδες. Πρόσφατες είναι και οι μνήμες από τις διαμαρτυρίες των κατοίκων της Ηρωικής Κάσου που απαιτούσαν τη διασύνδεση τους με τα υπόλοιπα νησιά και μάλιστα εν μέσω τουριστικής περιόδου.
Οι φωτιές του καλοκαιριού του 2023 στη Ρόδο, ανέδειξαν πλήρως την εικόνα εγκατάλειψης των Δωδεκανήσων τα τελευταία χρόνια. Η πυρκαγιά κατέστρεφε για 10 ημέρες τα δάση του νησιού. «Επιτελικός» σχεδιασμός για την αντιμετώπιση της δεν υπήρξε. Πέρα από το δάσος καταστράφηκαν περιουσίες και τουριστικές επιχειρήσεις. Ουδεμία ουσιαστική πρόβλεψη για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που προέκυψαν όπως είναι οι άμεσες αποζημιώσεις, το πάγωμα των ασφαλιστικών και άλλων εισφορών από την πλευρά των επιχειρήσεων, αλλά και των ιδιωτών, καμία ουσιαστική πρόβλεψη για την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος και τη διαχείριση του πληθυσμού των ελαφιών, που πλέον καταστρέφουν καλλιέργειες καθώς έχει χαθεί το φυσικό τους ενδιαίτημα και αναζητούν τροφή στους αγρούς.
Οι Ροδίτες όπως κατάφεραν με ζήλο και αυταπάρνηση να συνδράμουν όλοι μαζί στην κατάσβεση της φωτιάς και να φιλοξενήσουν τους τουρίστες, κατάφεραν και να ορθοποδήσουν τις επιχειρήσεις τους και να αποκαταστήσουν με τις δικές τους δυνατότητες το φυσικό περιβάλλον όπου αυτό ήταν δυνατόν.
Το μεταναστευτικό
Τα Δωδεκάνησα ως ακριτική περιοχή της χώρας όλα αυτά τα χρόνια έχει δεχθεί τεράστια κύματα μεταναστών. Πρόσφατες είναι οι εικόνες στο κέντρο της πόλης της Ρόδου με εκατοντάδες μετανάστες να έχουν κατασκηνώσει και να ζητούν τη μεταφορά τους σε κέντρα υποδοχής. Στα Δωδεκάνησα υπάρχουν δύο, ένα στην Κω και ένα στη Λέρο τα οποία έχουν ξεπεράσει τα όρια τους.
Επίσης στα όρια τους έχουν φτάσει τόσο οι αστυνομικοί όσο και οι συνοριοφύλακες που αντιμετωπίζουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και παρόλα αυτά με ζήλο και αυταπάρνηση και αυτοί πράττουν το καθήκον τους.
Με ζήλο και αυταπάρνηση όπως έχουν μάθει οι Ακρίτες Δωδεκανήσιοι με προσφορά στην πατρίδα και στο συνάνθρωπο και φέτος γιορτάζουμε την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στον εθνικό κορμό, παρά το ότι το αθηνοκεντρικό κράτος δείχνει να μας έχει εγκαταλείψει.
Εμείς ωστόσο, σε αυτή τη μοναδική σε ομορφιά, ιστορία και πολιτισμό γειτονιά του πλανήτη, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε, θα συνεχίσουμε να έχουμε υψηλό εθνικό φρόνημα και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για καλύτερη μεταχείριση από τη Μητέρα – Πατρίδα.
Ο Γιώργος Νικητιάδης είναι βουλευτής Δωδεκανήσου-τ. Υφυπουργός
