Η παράσταση «Amber Alert» αφιερωμένη στα ανήλικα θύματα που πωλούνται για σεξουαλική – και όχι μόνο – εκμετάλλευση σε όλο τον κόσμο, παρουσιάζεται στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Βικτώρια. Το έργο (ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα) φέρει την υπογραφή του Αλβανού συγγραφέα Odise Plaku(Οντίς Πλακού) ενώ οι παραστάσεις υποστηρίζονται από τον εθελοντικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό «Το χαμόγελο του παιδιού» και της αλβανικής Πρεσβείας, σε σκηνοθεσία Γιώτας Κουνδουράκη, με την Γεωργία Ζώη στον ρόλο της Μάνας.
Σε έναν εφιαλτικό κόσμο μια Μάνα, η Μάνα Σύμβολο, ψάχνει χρόνια το παιδί της. Μια κόρη 14 χρονών που μοιάζει με άγγελο, χαμένη καιρό. Σε έναν κόσμο που το εμπόριο σάρκας ανθεί και η εξουσία καλύπτει τεράστια εγκλήματα διαφθοράς και ανθρωποφαγικής λαγνείας, η Μάνα θα μιλήσει, θα καταγγείλει, θα σπαράξει. Αν σκάσει η καρδιά της, ο πόνος θα πνίξει τον κόσμο όλο. Γιατί τώρα πια, αυτή η απλή, καταπιεσμένη γυναίκα από ένα πατριαρχικό περιβάλλον, γίνεται μια αρχέτυπη τραγική μορφή που επαναστατεί ενάντια στη διαφθορά της εξουσίας. Αυτή είναι η υπόθεση του έργου / παράσταση, την μουσική της οποίας παρουσιάζει «ζωντανά» επί σκηνής η συνθέτρια, μουσικός Αρετή Κοκκίνου. Στην συνέντευξή της στο vima.gr, μιλά για αυτή την ιδιαίτερη παράσταση, για τη μουσική και τα μελλοντικά της σχέδια.
Ποια ήταν η αιτία και η αφορμή της εν λόγω συνεργασίας;
Με την Γεωργία Ζώη γνωριστήκαμε για πρώτη φορά το 2015 με αφορμή το θεατρικό έργο «Τα Χρόνια του Φιδιού-Λιπεσάνορες» όπου πρωταγωνιστούσε, σε κείμενο του Δημήτρη Βαρβαρήγου και σκηνοθεσία Κατερίνας Μαντέλη. Από τότε η συνεργασία και η μεταξύ μας ζεστή σχέση αναπτύχθηκε εντός και εκτός θεάτρου. Μέχρι που τραγούδησε και δικό μου τραγούδι, το σκωπτικό «Μόνος Είναι» σε στίχους της Αδαμαντίας Μαντελένη. Γνωρίζοντας με, λοιπόν, με πρότεινε στη σκηνοθέτιδα Γιώτα Κουνδουράκη, η οποία επιθυμούσε να συνδιαλέγεται η φιγούρα της τρελής μάνας του έργου με ένα μουσικό επί σκηνής. Το κείμενο του Odise Plaku, συγκινητικό αλλά και καταγγελτικό με άγγιξε αμέσως, το θέμα του δεν νομίζω ότι μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο. Κι έτσι βρεθήκαμε στη σκηνή του θεάτρου Βικτώρια να συμπράττουμε στο «Amber Alert».
Η παράσταση αφιερωμένη στα ανήλικα θύματα που πωλούνται για σεξουαλική – και όχι μόνο – εκμετάλλευση σε όλο τον κόσμο. Η Τέχνη πώς μπορεί να βοηθήσει σε αυτή αλλά και σε ανάλογες συνθήκες;
Η Τέχνη δεν μπορεί από μόνη της να αλλάξει τον κόσμο, όμως ακολουθεί τον παλμό της κοινωνίας μέσα από τη ματιά των δημιουργών. Μπορεί να ρίξει ένα, ας πούμε, προβολέα σε γεγονότα, σκέψεις, καταστάσεις. Η Τέχνη μπορεί να λειτουργήσει άμεσα και καίρια μέσα από το πλούσιο σε σκέψεις και συναισθήματα κανάλι επικοινωνίας καλλιτέχνη-κοινού, μέσω της ταύτισης. Δεν είναι τυχαίος ο όρος “στρατευμένη τέχνη”, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι η Τέχνη έχει υπάρξει μέσο προπαγάνδας πολλές φορές στην ιστορία της. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: Σε συγκεκριμένη στιγμή της παράστασης προβάλλονται εικόνες του Amber Alert από εξαφανισμένα παιδιά στην Ελλάδα. Η προβολή αυτή κινητοποιεί πολύ συναισθηματικά τους θεατές, από τις κουβέντες που κάνουμε μετά, γιατί τους υπενθυμίζει ότι το έργο περιγράφει μία πραγματικότητα που βιώνει και η δική μας κοινωνία. Οι ίδιοι θεατές, όπως κι εγώ προσωπικά, έχουμε σίγουρα δει ανακοινώσεις του Amber Alert κατ’ επανάληψη σε δημόσιους χώρους ή αλλού. Είναι όμως φυσικό να μην δίνουμε την ίδια προσοχή. Πρόκειται για τον “προβολέα” που ανέφερα παραπάνω. Τώρα τις ανακοινώσεις αυτές δεν μπορώ πλέον να τις προσπεράσω απρόσεκτα.
Ποια ήταν αυτή η στιγμή που αντιληφθήκατε ότι η μουσική θα είναι ο δρόμος σας;
Στα φοιτητικά μου χρόνια. Λόγω μελέτης για τις περίφημες πανελλαδικές εξετάσεις είχα διακόψει τα μαθήματα κιθάρας και δεν έπαιζα για δύο χρόνια. Υποσυνείδητα ένιωθα μια έλλειψη όλο αυτό τον καιρό, αλλά η επιθυμία ξύπνησε με μια εντελώς κοινότυπη αφορμή: Ένα βράδυ στην παραλία με συμφοιτητές και κιθάρες. Τότε κατάλαβα ότι ήταν επιτακτική ανάγκη εσωτερική να επιστρέψω σε αυτό τον κόσμο που έκτοτε με προσέλκυε όλο και περισσότερο. Άρχισα να μελετάω με ζέση ξανά, ασχολήθηκα με την ηλεκτρική κιθάρα, έγινα σιγά σιγά επαγγελματίας κι αργότερα επέστρεψα στο Ωδείο όπου εν τέλει έφτασα στο δίπλωμα της σύνθεσης με δάσκαλο το Χρήστο Αναστασίου.
Γράφετε συνθέσεις μουσική για θεατρικές παραστάσεις. Ποιες είναι οι διαφορές στον τρόπο δημιουργίας; Πως προσεγγίζεται συνθετικά ένα θεατρικό έργο;
Η μουσική στο θέατρο πρέπει πρωτίστως να εξυπηρετεί τη ροή της παράστασης και να συμπληρώνει τη σκηνοθεσία. Ο συνθέτης ή/και ο επί σκηνής μουσικός λοιπόν οφείλει να αναπνεύσει μέσα από το έργο και να ενταχθεί στη ροή του. Αλλιώς θα λειτουργήσει ένα αμιγώς μουσικό έργο, όπου ο “σκηνοθέτης” είναι ο συνθέτης, ο ενορχηστρωτής και ενδεχομένως ο μαέστρος. Αυτό, βέβαια δε σημαίνει ότι πολλές όμορφες μουσικές για θέατρο δεν ακούγονται και αυτόνομα. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά.
Δίνω κάποιες λέξεις και εσείς… βάζετε τα υπόλοιπα
Μουσική Επιστήμη: απόλαυση, έκφραση, ενίοτε τρόπος ζωής / Κιθάρα: κολλητή φίλη από τα παιδικά χρόνια / Τραγουδοποιία από τις πιο σπουδαίες μορφές λαϊκής τέχνης / Ονειρα: κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης ζωής. Αδέλφια τους τα σχέδια και οι στόχοι. Χρειαζόμαστε ολόκληρη την “οικογένεια” για να ανθίσουμε.
Το σ΄ αγαπώ του κόσμου». Πώς προέκυψε η συνεργασία; Και τι κερδίσατε εσείς από αυτή την εργασία;
Ο Κώστας Φασουλάς με κάλεσε στο Μικρό Πολυτεχνείο το χειμώνα του 2019 στα μαγικά τολμώ να πω σεμινάρια στιχουργικής του ως συνεργαζόμενο συνθέτη. Είχε προηγηθεί ο αξέχαστος Νότης Μαυρουδής, όπου η αλληλεπίδρασή του με τους νέους στιχουργούς είχε ήδη αποδώσει μία ακόμα δισκογραφική δουλειά. Δεκαέξι οι συμμετέχοντες, δεκαέξι και τα τραγούδια μας, καθένα με ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Τελικά «Το σ΄ αγαπώ του κόσμου» κυκλοφόρησε, λόγω πανδημίας, τρία χρόνια μετά, το 2022. Ξεχωριστοί και αγαπημένοι οι ερμηνευτές μας, ο Βασίλης Γισδάκης και η Αφεντούλα Ραζέλη, όπως και η συμμετέχουσα πρωτοεμφανιζόμενη Χρύσα Βλάμη. Η εμπειρία των σεμιναρίων και όσα λέγονταν εκεί, η πιο στενή γνωριμία μου με τον Κώστα Φασουλά, η πρόκληση της ενοποίησης υλικού από τόσους στιχουργούς αλλά και η πρώτη μου δισκογραφική συνεργασία με τόσο σημαντικούς τραγουδιστές είναι μέρος της δημιουργικής και ψυχικής μου προίκας.
Τελικά, πολλή δουλειά ή πολύ μεγάλο ταλέντο; Τι χρειάζεται ο νέος καλλιτέχνης;
Και τα δύο, αναμφισβήτητα. Λέγοντας ταλέντο, αναφέρομαι στην εκ φύσεως αυξημένη αντίληψη και δυνατότητα κατάκτησης τεχνικών δεξιοτήτων. Η εξέλιξη ενός “καλλιτέχνη” σε “μεγάλο καλλιτέχνη” είναι μια πολύ πιο πολύπλοκη κουβέντα όπου, κατά τη γνώμη μου, παίζουν ρόλο πάρα πολλοί παράγοντες, μαζί με αυτούς και η συγκυρία.
Τα επόμενά σας σχέδια;
Νέες ηχογραφήσεις έρχονται, ως καρπός της σύμπραξής μου με τον σπουδαίο μας στιχουργό Κώστα Καρτελιά. Επίσης, η θεματική ενότητα τραγουδιών με γυναίκες ποιήτριες με την ερμηνεύτρια Μήδεια Χουρσουλίδου συμπληρώνεται συν τω χρόνω. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο single που έχουν πάει πολύ καλά και συνεχίζουμε.
INFO
Το «Amber Alert» διατίθεται στο ταμείο του Θεάτρου και στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις 24 γράμματα. Είναι δίγλωσσο και εμπλουτισμένο με υλικό (φωτογραφίες και σημειώματα των συντελεστών) από την παράσταση.
Μετά την παράσταση ακολουθεί συζήτηση με τους θεατές.
Μετάφραση: Mihal Naço
Σκηνικά – Κοστούμια: Σοφία Παγώνη
Βοηθός Σκηνοθέτη – Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μαρία Χελιδώνη
Θέατρο Βικτώρια, Μαγνησίας 5 Αθήνα
Ημέρες και ώρα παραστάσεων: κάθε Πέμπτη και Παρασκευή ώρα 21:00
Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Πληροφορίες: 2108820008
Γενική Είσοδος: 15 €
Μειωμένο : 10 € Φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, ΑμεΑ, 65+
Ειδικές Τιμές: 12 € Για ομαδικές κρατήσεις άνω των 10 ατόμων (τηλ. 6944307465 και 2108820008)
Έκδοση εισιτηρίων: ticketservices.gr και στο ταμείο του Θεάτρου 2108820008.
