Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει μια σχέση οργής με τη δικαστική εξουσία και τον τρόπο που λειτουργεί στην Ελλάδα. Φροντίζει να μην την κρύβει μάλιστα. Σ’ έναν ελεύθερο παραλληλισμό ομοιάζει με τη στάση του Batman, τον οποίο ο ίδιος είχε επικαλεστεί ως Αριστερό σε συνέντευξή του, στη μάχη του απέναντι είτε στον εισαγγελέα Ηarvey Dent/Two-Face είτε στον Judge Dredd.

Αφορμή δοθείσης από την εισαγγελική έρευνα που διατάχθηκε την Τρίτη (5/3) για να εξεταστεί αν εμπίπτει στον νόμο περί πόθεν έσχες πολιτικών αρχηγών με αφορμή την άτοκη ταμειακή εξυπηρέτηση στον ΣΥΡΙΖΑ από εταιρία του στις ΗΠΑ για εσωτερικούς σκοπούς, η αντιπαράθεση «ζωντάνεψε» ξανά. «Στείλτε όσους εισαγγελείς θέλετε» παρότρυνε με στόμφο στην «ψυχροπολεμική» ανάρτησή του ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνοντας λόγο για Δικαιοσύνη δύο ταχυτήτων και επιλεκτική ενεργοποίηση αντανακλαστικών ανάλογα με την εκάστοτε υπόθεση.

Κατά τον Στ. Κασσελάκη, «όλα θα αλλάξουν στη χώρα της ατιμωρησίας» χάρη σε «όλους εμάς που έχουμε καθαρά χέρια, με τη δύναμη όλων εσάς που έχετε καθαρό μέτωπο». Κοινώς ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε, άλλη μια φορά, πως βρίσκεται σ’ έναν κηρυγμένο πόλεμο με το δικαστικό σύστημα.

Το οικογενειακό πλήγμα

Άμα τη εμφανίσει του στην πολιτική σκηνή, ο νεαρός αμερικανοθρεμμένος πολιτικός είχε αφήσει να εννοηθεί πως δεν έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη. Παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως υποψήφιο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, στις 29/8, ισχυριζόταν δημοσίως ότι «το παραδικαστικό κύκλωμα χτύπησε τους γονείς μου και τους πήρε ό,τι είχαν και δεν είχαν». Σε αυτές τις δεκαπέντε λέξεις θα μπορούσε ενδεχομένως να εντοπιστεί και το υπόβαθρο των όσων θ’ ακολουθούσαν.

Το «ξεδόντιασμα» του συστήματος

Ήταν άλλωστε η πρώτη αναφορά του, μηδέ η τελευταία. «Εγώ γουστάρω – εντάξει; Αλλά πρέπει να ψηφίσετε την Κυριακή. Έτσι αρχίζει» αποκρινόταν σε μια γυναίκα που -κατά την επίσκεψή του τον Σεπτέμβριο στα Γιάννινα πριν από τον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ- του ζητούσε να «ξεδοντιάσει το σύστημα των δικαστικών και των δημοσιογράφων για να πάει μπροστά η χώρα».

Η αποστροφή του αυτή είχε προκαλέσει την αναπόφευκτη αντίδραση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων που ζητούσαν ανάκληση, από τον ίδιο και το κόμμα, δεδομένου ότι «αποδεικνύει άγνοια και έλλειψη ενσυναίσθησης περί της λειτουργίας των Δημοκρατικών Θεσμών».

Η άμεση -και δραστική- απάντηση του Στέφανου Κασσελάκη ήταν να σταθεί έξω από το δικαστικό μέγαρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και με προσωπικό βίντεο να σαρκάσει το γεγονός πως «υπάρχει ακόμα το συνδικαλιστικό όργανο των δικαστών, που θεωρούσα ότι είχε αυτοκαταργηθεί εδώ και 4 χρόνια».

Το αντίδοτο και οι «έντιμοι δικαστές»

Στις 10 Οκτωβρίου ο αρχηγός πλέον του ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε στον ΣΕΒ, μια ομιλία που έμελλε ν’ αποτελέσει μάλιστα τη βάση της μετέπειτα διάσπασης, και χαρακτήριζε, εκ νέου, τη δικαιοσύνη ως τον «μεγάλο ασθενή της χώρας». Σύμφωνα με νούμερα που επικαλέστηκε, απαιτούνται κατά μέσο όρο 1711 ημέρες για να επιλυθεί μια δικαστική διαφορά.

«Το να είσαι πρώτος στη βραδύτητα απονομής της Δικαιοσύνης δεν γίνεται κατά τύχη, το επιδιώκεις και ‘εργάζεσαι σκληρά’ προς αυτή τη λάθος κατεύθυνση», υπογράμμιζε με σκωπτικό ύφος για τις χρονοκαθυστερήσεις που ευνοούν τους ισχυρούς και δήλωνε υπέρμαχος της θωράκισης για να μην ασκεί ουδείς την παραμικρή επιρροή.

Η συνέχεια, τέλη του ίδιου μηνός, τον έβρισκε ν’ αφήνει το πεζοδρόμιο της Λ. Αλεξάνδρας, να περνά την πόρτα του μεγάρου και να συναντά την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη για το μείζον ζήτημα των παρακολουθήσεων – υποκλοπών.

Μετά το πέρας του ραντεβού τους ο Στ. Κασσελάκης ανέφερε μεν ότι «θα είμαστε στο πλευρό των έντιμων δικαστών για να έχουν όλοι οι πολίτες τελευταίο αποκούμπι τη δικαιοσύνη», αλλά επί της ουσίας άφηνε ξεκάθαρες υπόνοιες για το έτερο κομμάτι των λειτουργών που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Άλλωστε, σημείωνε, ότι «η αντιπολίτευση θέλει ισχυρή και ανεξάρτητη δικαιοσύνη» – όχι δηλαδή μια δικαιοσύνη με την υπάρχουσα μορφή της.

Στα μέσα Δεκεμβρίου ο Στέφανος Κασσελάκης μιλούσε σε εκδήλωση του Κύκλου Νέων Επιχειρηματιών. Επανερχόμενος στο ζήτημα της απονομής δικαιοσύνης, υποστήριζε τότε πως «το ότι είμαστε στην θέση 27 δεν είναι τυχαίο – είναι επιλογή. Χρειάζεται προσπάθεια για να το πετύχεις».

Συμπλήρωνε δε ότι «ευνοεί όσους μπαίνουν στην δικαστική διαδικασία από θέση ισχύος. Ένας νέος επιχειρηματίας που κολλάει σε δικαστήρια απέναντι σε ισχυρότερους δεν θα καταφέρει να τους ανταγωνιστεί». Τότε πρότεινε ως προτεραιότητες τη στελέχωση και την ψηφιακή ακρόαση.

Το Κράτος Δικαίου

Επίσης πριν από λίγες εβδομάδες ο Στ. Κασσελάκης είχε σπεύσει να σχολιάσει τη σύγκληση της Διοικητικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου με αφορμή το ψήφισμα καταδίκης της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το Κράτος Δικαίου.

«Οι ανώτατοι δικαστές εξέφρασαν την εκτίμηση (ανησυχία;) τους ‘να μην εγκατασταθεί στους πολίτες και στα κοινοτικά όργανα η εντύπωση ότι το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα υποχωρεί εξαιτίας της διαφθοράς’» έγραφε στις 15/2 και εξέφραζε με υφέρπουσα ειρωνεία την ευχή «η Δικαιοσύνη να λειτουργούσε τόσο άμεσα και στις υποθέσεις συμπολιτών μας που χρονίζουν», καθώς σε αυτήν την περίπτωση «θα ήμασταν Ελβετία».

Τα Τέμπη

Με αφορμή, τέλος, τη συμπλήρωση ενός έτους από την τραγωδία των Τεμπών ο Στ. Κασσελάκης άφηνε υπόνοιες για την εξαρτημένη σχέση κυβέρνησης – δικαιοσύνης προκειμένου να παρακωλυθεί η διαλεύκανση του δυστυχήματος των τρένων που κόστισε τόσες ζωές και να υπάρξει συγκάλυψη ευθυνών.

«Δεσμεύομαι πως όσο και να ‘μπαζώνει’ τις έρευνες η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όσο και να καμουφλάρεται επικοινωνιακά, στο τέλος θα αποδοθεί δικαιοσύνη», έγραφε σχετικώς έχοντας προηγηθεί μια μέρα πριν η δήλωση ότι «δε θα κάνω βήμα πίσω. Θα είμαι μαζί με τις οικογένειες των θυμάτων μέχρι το τέλος. Μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Πραγματική δικαιοσύνη απέναντι στο πέπλο συγκάλυψης που θέλει να επιβάλει ο κύριος Μητσοτάκης».

Δεδομένης πια της επιδίωξης για αλλαγή ατζέντας μετά την εισαγγελική έρευνα και της εστίασης σε όλα όσα η Δικαιοσύνη δεν πράττει στην ώρα τους και με τον τρόπο που απαιτεί η εκάστοτε στιγμή, ουδείς αμφιβάλλει ότι η αδιάκοπη αυτή σύγκρουση θα έχει αρκετά νέα επεισόδια. Οι ανοικτές υποθέσεις είναι αρκετές, ούτως ή άλλως.