…διότι θέτει άνευ όρων το δικαίωμα να λέγει δημόσια ό,τι πιστεύει, ακόμα και αν αυτό που πιστεύει το αμφισβητεί η νομική τάξη πραγμάτων.
Και αν υπάρχουν «λάθη» στις αποφάνσεις του, δεν είναι λάθη ως το αντίθετο της αλήθειας (ή της λεγόμενης ορθότητας) αλλά μάλλον μια αλήθεια που δεν έχει ακόμα βρει τον στόχο της.
Το απροϋπόθετο -και ως εκ τούτου το δημόσιο Πανεπιστήμιο– δεν αποφαίνεται διαζευκτικά (αλήθεια ή ψέμα) αλλά λαμβάνει υπόψη του και τις άδηλες αποφάσεις ή και τις επιτελεστικές αντιφάσεις κατά την κρίση περί του αληθούς. Διότι ποτέ η ξερή αλήθεια δεν αρκεί για την εγκυρότητα μιας θεωρίας ή μιας κοινωνικής συμπεριφοράς. Πάντα υπάρχει μια αλήθεια για αργότερα, που αφήνει αδιάφορη την αγορά και τα τριάντα τόσα ιδιωτικά κολέγια που, αν πληρώσουν (το χαράτσι), θα είναι μη κρατικά (αγοραία) Πανεπιστήμια, εφόσον «απροϋπόθετο» γι’ αυτά είναι μόνον το χρήμα.
Τα άλλα όλα -εκ του Μαμωνά- είναι πολιτική και μπίζνες -όταν δεν υπάρχει από πίσω κάτι σκοτεινότερο: η αποβλάκωση του πολίτη.
Η πάλαι ποτέ «Αγωγή του πολίτη», κύριε Πιερακάκη.
ΥΓ.
Τέτοιος φθόνος από επιστήμονες που ζητούν να κατεδαφίσουν κόπους ετών, επιστημοσύνη και ευαισθησία.
Τέτοιος απαράδεκτος ανταγωνισμός.
«Εστιατόριο», γιατί φαίνεται πως τους ενδιαφέρει μόνον ο «μπουφές» κι όχι η έρευνα και η Ελλάδα.
