Η Da’Vine Joy Randolph πίστεψε στην ταινία του Alexander Payne από την αρχή. Πίστεψε στα «Παιδιά του Χειμώνα» (The Holdovers) όσο κι ο ήδη βραβευμένος με δύο Όσκαρ ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης είχε πιστέψει σε εκείνη βλέποντας την ερμηνεία της στην ταινία «Dolemite Is My Name», με την οποία έκανε θραύση. Η 37χρονη υποψήφια για Όσκαρ ηθοποιός το δήλωνε με αυτοπεποίθηση πολύ πριν σαρώσει τα φετινά βραβεία πως δεν είχε καμία αμφιβολία για την υποδοχή που θα είχε τόσο η ταινία όσο και ο χαρακτήρας της.
«Ήξερα ότι θα αγγίξουμε τις καρδιές των ανθρώπων».
Χαρακτηριστικά, μιλώντας στο IndieWire τον Νοέμβριο του 2023, το πρώτο κιόλας Σαββατοκύριακο μετά τη λήξη της ιστορικής απεργίας του Σωματείου Ηθοποιών, η Randolph είχε δηλώσει: «Ήξερα ότι θα αγγίξουμε τις καρδιές των ανθρώπων. Αισθάνομαι ότι είμαι μέρος κάτι πραγματικά ξεχωριστού που θα μπορούσε να αντέξει στο χρόνο και να παραμείνει στην επιφάνεια, ακόμη και αν οι απεργίες διαρκούσαν μέχρι το τέλος του έτους».
Στιγμιότυπο από την ταινία «Τα Παιδιά του Χειμώνα». / Φωτ.: FOCUS FEATURES
Σε εκείνη την ίδια συνέντευξη, η Randolph είχε περιγράψει τον ρόλο της στην ταινία ως κάτι για το οποίο άξιζε να παλέψει, παρόλο που ο Payne ήταν πολύ πιο εξοικειωμένος με τη δουλειά της από ό,τι εκείνη με τη δική του. Είχε ακούσει παρασκηνιακά πως ο σκηνοθέτης του «Πλαγίως» ήθελε εξαρχής να της δώσει τον ρόλο της Mary. Είχε ακούσει όμως, επίσης, πως από την παραγωγή προσπαθούσαν να τον πείσουν να πάρει ένα μεγαλύτερο όνομα. Τριάντα ηθοποιοί πέρασαν από οντισιόν. Όμως ο Payne ήταν επίμονος. Ήθελε την Randolph.
Όμως και η Randolph ήθελε τον ρόλο της Mary όταν τελικά έφτασε στα χέρια της το σενάριο. Όσο διαφορετικούς ρόλους κι αν έχει υποδυθεί, πάντοτε κοινός άξονας των επιλογών της Randolph, όπως έχει τονίσει αρκετές φορές, είναι η ποιότητα, η ακεραιότητα και η δεξιοτεχνία με την οποία παρουσιάζεται η ιστορία μιας γυναίκας που ανήκει σε μειονότητα. Πάντα αυτό είναι το βασικό κριτήριο με το οποίο αποδέχεται ή απορρίπτει έναν ρόλο. Και όταν διάβασε τον ρόλο της Mary, είπε το μεγαλύτερο «ναι» της μέχρι τώρα καριέρας της.
Η Da’Vine Joy Randolph με τη Χρυσή Σφαίρα ανά χείρας που της χάρισε η ερμηνεία της στην ταινία «Τα Παιδιά του Χειμώνα».
Από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση, η υποψήφια για Όσκαρ Randolph έφυγε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Αρχικά, έχοντας δει κάποια από τα έργα του Payne, είχε φοβηθεί ότι επρόκειτο για έναν auteur που ξέρει ακριβώς τι θέλει και δεν το διαπραγματεύεται. Όμως, γνωρίζοντας τον, κατάλαβε πως είχε στα χέρια της μια πραγματική συνεργασία, στην οποία θα είχε κι εκείνη λόγο. «Αυτό ήταν πολύ αναζωογονητικό», ανέφερε επ’ αυτού η Randolph.
Στην Randolph δόθηκε το περιθώριο να προσεγγίσει τη Lamb με απόλυτη εμπιστοσύνη στις ικανότητές της. Από την αρχή της δημιουργικής διαδικασίας, η Randolph ήθελε να διασφαλίσει ότι η Mary Lamb δεν θα ήταν ένας χαρακτήρας του οποίου ο μοναδικός λόγος ύπαρξης θα ήταν η υποστήριξη του λευκού άνδρα πρωταγωνιστή. Και το κατάφερε.
Στιγμιότυπο από την ταινία «Τα Παιδιά του Χειμώνα». / Φωτ.: FOCUS FEATURES
Όσον αφορά τη συνεργασία με τους Dominic Sessa και Paul Giamatti, επίσης απόφοιτο της δραματικής σχολής του Yale, αυτή ήταν από τις πιο απολαυστικές της ζωής της. Οι τρεις τους λειτούργησαν από την πρώτη στιγμή. Ο Giamatti είναι γνωστός για το εργασιακό του ήθος, ενώ ο Sessa «ως νέο αίμα στον χώρο του κινηματογράφου δεν είχε κακές συνήθειες που έπρεπε να ξεμάθει», όπως ανέφερε η Randolph.
Η ταινία «Τα Παιδιά του Χειμώνα», υποψήφια για πέντε βραβεία Όσκαρ, αντικατοπτρίζει το είδος των συνεργασιών που αναζητά· εκπροσωπεί των ιστοριών που επιδιώκει να αφηγείται κινηματογραφικά η Da’Vine Joy Randolph, η οποία ψάχνει για «πολλές διαστάσεις», για «πολυπλοκότητες», για συνεργάτες που «δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν λάθη προκειμένου να καταλάβουν πράγματα».
Στιγμιότυπο από την ταινία «Τα Παιδιά του Χειμώνα». / Φωτ.: FOCUS FEATURES
Φωτ.: REUTERS/Isabel Infantes
Τέλος, όσον αφορά την κατάκτηση του πρώτου της Όσκαρ την ερχόμενη Κυριακή (ένα από τα σίγουρα στοιχήματα της βρραδιάς), η Randolph προ ολίγων μηνών δήλωνε: «Δεν το κάνεις γι’ αυτό, αλλά σίγουρα προσπαθείς για το καλύτερο. Κάθε [ρόλος] θα μπορούσε να είναι αυτός που θα σου χαρίσει το Όσκαρ. Τουλάχιστον, εγώ έτσι το αντιμετωπίζω. Δεν έκανα κάτι διαφορετικό σε αυτό το ρόλο, κάτι που δεν έκανα σε οποιονδήποτε από τους άλλους χαρακτήρες που έχω υποδυθεί. Και [η βράβευση στα Όσκαρ] είναι απλά μια τρελή πτυχή της βιομηχανίας που δεν μπορείς να την ελέγξεις.»
«Ίσως η διαφορά με αυτό το έργο περισσότερο από τα άλλα είναι, ειλικρινά, η ποιότητα της δουλειάς και η δυνατότητα των ανθρώπων να με δουν. Υπάρχει σίγουρα ο παράγοντας Alexander Payne, για να είμαι απόλυτα αντικειμενική».
