«Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κωμωδία, τότε το ΠαΣοΚ είναι τραγωδία» δήλωσε προ ημερών ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο έχων την αποστολή να αποδομεί, με το δικό του τρόπο, τους αντιπάλους του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο υπουργός Υγείας, μάλιστα, εμφανίστηκε …στεναχωρημένος (!) επειδή, όπως είπε, «ο Ανδρουλάκης παρέδωσε όλο τον χώρο από την Κεντροαριστερά μέχρι τη Δεξιά στον Μητσοτάκη». Τώρα το γιατί στεναχωρεί τον κ. Γεωργιάδη η πολιτική κυριαρχία του Πρωθυπουργού και η αδυναμία του κ. Ανδρουλάκη να την αμφισβητήσει, είναι απορίας άξιον. Εκτός και αν τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς όπως τα περιγράφει ο δημοφιλής υπουργός.
Η γαλάζια επίθεση στη Χαριλάου Τρικούπη εκδηλώνεται, με ιδιαίτερη ένταση τις τελευταίες ημέρες, σε όλα σχεδόν τα μέτωπα της πολιτικής με αιχμή του δόρατος την Υγεία (απογευματινά ιατρεία) και την Παιδεία (μη κρατικά ΑΕΙ). Το μήνυμα που επιδιώκει να περάσει το Μέγαρο Μαξίμου στην κοινή γνώμη είναι ότι «ο κ. Ανδρουλάκης είναι στα λόγια προοδευτικός, στην πράξη είναι εκπρόσωπος του πιο γνήσιου αναχρονισμού». Ο Ανδρουλάκης, με λίγα λόγια είναι «ένας Τσίπρας με γραβάτα» και το ΠαΣοΚ «ένας light ΣΥΡΙΖΑ».
Το Μέγαρο Μαξίμου δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, αξιοποιεί το πολιτικό αλλά και το επικοινωνιακό πλεονέκτημα που διαθέτει. Οι επιτελείς του κ. Μητσοτάκη έχουν, ήδη, αρχίσει να «τρέχουν» τη μάχη των Ευρωεκλογών. Καλλιεργείται μια εντύπωση ότι οι κάλπες του Ιουνίου αφορούν περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠαΣοΚ και την μεταξύ τους διαπάλη για την ηγεμονία στον κεντροαριστερό χώρο. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη, είναι ότι οι κάλπες θα δείξουν αν η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ δεχθεί υποσημειώσεις κάτι που έχει τη σημασία του.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να προσδώσει στις εκλογές για τον Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χαρακτήρα εθνικών εκλογών. Το πρώτο ζήτημα για το Μέγαρο Μαξίμου είναι η αντιμετώπιση της «χαλαρής ψήφου». Στο πλαίσιο αυτό και οι τόνοι θα ανέβουν και σκληρά διλλήματα θα τεθούν. Το ζητούμενο είναι τα ποσοστά της ΝΔ να μην κινηθούν κοντά στο αποτέλεσμα των προηγούμενων Ευρωεκλογών (η γραμμή άμυνας της κυβέρνησης) αλλά κοντά στο αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών (η επιθυμία Μητσοτάκη). Αν τα ποσοστά της ΝΔ κατηφορίσουν προς τη ζώνη του 30% δεν θα είναι όλα ρόδινα στο κυβερνητικό επιτελείο. Ούτε η πορεία προς τις εθνικές εκλογές θα είναι ένας υγιεινός περίπατος όπως σπεύδουν να προεξοφλήσουν τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος και τα κάθε λογής παπαγαλάκια.
Αν ο πρώτος στόχος του κυβερνητικού επιτελείου είναι η αντιμετώπιση της χαλαρής ψήφου ο δεύτερος είναι η διεξαγωγή ενός επιτυχούς πολέμου κατά του ΠαΣοΚ και του Νίκου Ανδρουλάκη. Γιατί, είναι το προφανές ερώτημα. Η απάντηση είναι, επίσης προφανής. Αφορά τους εκλογικούς υπολογισμούς του κυβερνητικού επιτελείου. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι η ΝΔ θα έχει απώλειες προς τα δεξιά. Η παραδοσιακή εκλογική της βάση, η αποτελούμενη από τους «καθαρόαιμους δεξιούς» είναι στα κάγκελα και απειλεί με καταψήφιση. Για του λόγου το αληθές αρκεί μια ματιά στα ποσοστά του Κυριάκου Βελόπουλου.
Τι μένει; Να αναπληρώσει η ΝΔ τις απώλειες που αναμένεται να έχει προς τα δεξιά της με την διατήρηση της κυριαρχίας της στο χώρο του κέντρου. Ποιες (άλλες) πολιτικές δυνάμεις διεκδικούν τη ψήφο των μετριοπαθών πολιτών που αυτοτοποθετούνται σε αυτό το χώρο; Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε περιδίνηση και δείχνει να μην μπορεί να πείσει το κοινό αυτό. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η αποδόμηση του ΠαΣοΚ. Στο κυβερνητικό επιτελείο ξεψαχνίζουν κάθε ανακοίνωση της Χαριλάου Τρικούπη, κάθε δήλωση βουλευτή και στελέχους του ΠαΣοΚ. Ψάχνουν να βρουν κενά, αντιφάσεις, ανακολουθίες. Ψάχνουν να βρουν επιχειρήματα που να ενισχύσουν το μήνυμα ότι το ΠαΣοΚ δεν είναι όπως θέλει να το εμφανίζει η ηγεσία του, «μια αξιόπιστη αντιπολίτευση για τον τόπο, μια σοβαρή εναλλακτική του προοδευτικού χώρου, αλλά είναι μια από τα ίδια».
Στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν το μόνο κόμμα της αντιπολίτευσης που μπορεί να απευθυνθεί και να διεκδικήσει ψήφους στον χώρο του Κέντρου, είναι το ΠαΣοΚ. Για αυτό έχει εξαπολυθεί, ο πόλεμος. Το ζητούμενο για τον κ. Ανδρουλάκη και το ΠαΣοΚ είναι αν με την πολιτική τους συμπεριφορά αποκρούουν ή ενισχύουν τις επιθέσεις αυτές. Αλλά εδώ αρχίζει μια άλλη ιστορία.
