Ποιος κέρδισε από το πολεμικό σκηνικό που στήθηκε εδώ και τέσσερις ημέρες στο γήπεδο του Ταε κβο ντο, το κατ΄ όνομα συνέδριο, αλλά στην ουσία ραντεβού ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, του ΣΥΡΙΖΑ;
Αναμφίβολα υπάρχει ένας μεγάλος χαμένος. Ο Αλέξης Τσίπρας. Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων ημερών είχαν τη σφραγίδα της δικής του αιφνιδιαστικής παρέμβασης στο παρά πέντε του Συνεδρίου. Ο κ. Τσίπρας έδειξε νέες εκλογές για την ηγεσία. Σε άλλες εποχές η θέληση του «φυσικού ηγέτη» του ΣΥΡΙΖΑ θα ισοδυναμούσε με νόμο, καθώς δεν έχασε ποτέ εσωκομματική μάχη. Οι εποχές, όμως, αλλάζουν. Οι σύνεδροι, επί της ουσίας, καταψήφισαν τη δική του πρόταση και έδειξαν τα όρια της επιρροής του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον αμιγώς κόμμα Τσίπρα. Στελέχη που έχουν αναφορά σε αυτόν κράτησαν άλλη στάση. Πρόσωπα όπως ο Νίκος Παπάς, ο Γιώργος Τσίπρας, ο Σωκράτης Φάμελλος, όπως έδειξαν οι ημέρες αυτές, έπαιξαν τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο, δημιουργώντας ένα νέο χάρτη εσωκομματικών ισορροπιών. Ωστόσο, το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η γραμμή πλεύσης. Η κοινή συνισταμένη των τοποθετήσεων των συνέδρων ήταν το ερώτημα, τι πρεσβεύουμε πολιτικά και ιδεολογικά;
Ο Στέφανος Κασσελάκης κατάφερε να ξεπεράσει έναν δύσκολο κάβο. Δεν βγήκε από το συνέδριο κομμένος κομματάκια, όπως ισχυρίζεται πως επεδίωκαν οι αντίπαλοι του, βγήκε ενισχυμένος από τους συνέδρους και μένει να φανεί αν κέρδισε πόντους και στην κοινωνία με την απόφασή του να ψηφίσει, παρότι τις υποστήριξε, κατά της διενέργειας εκλογών. Έδειξε πολύ σκληρός για να πεθάνει τόσο πρόωρα, αλλά μακροπρόθεσμα κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την τύχη του. Η προοπτική δεν φαίνεται ρόδινη αλλά δεν περιτριγυρίζεται από τίποτα γίγαντες, παρά από στελέχη κουρασμένα και ηττημένα, με εμφανή αδυναμία να πείσουν ότι μπορούν καλύτερα και ακόμα πιο φανερό κακό υπολογισμό της νέας σύνθεσης της βάσης του κόμματος.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πήρε παράταση ζωής. Εξακολουθεί να ηγείται ενός κόμματος με ανοιχτούς λογαριασμούς που μένει να ξεκαθαριστούν προσεχώς. Η εσωκομματική αμφισβήτηση μετά το συνέδριο θα κοπάσει, αλλά μετά τις Ευρωεκλογές είναι βέβαιο ότι θα επανέλθει ενδεχομένως με πιο οργανωμένο και διεκδικητικό τρόπο. Ίσως τότε πουν οι άλλοι «όλα ή τίποτα». Όμως, μπορεί ένα κόμμα που μεταδίδει μια τέτοια εικόνα πολιτικού και ψυχικού διχασμού να ελπίζει σε εκλογική ανάκαμψη; Θα πρέπει οι ίδιοι να το αποδείξουν στις κάλπες του Ιουνίου και μετά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να πάψει να ασχολείται με το εαυτό του και να στρέψει το βλέμμα του προς την κοινωνία. Να πείσει ότι μπορεί στοιχειωδώς να ανταποκριθεί στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προτού οι πολίτες τον αναθέσουν σε άλλο κόμμα -το ΠΑΣΟΚ καραδοκεί. Αν συμβεί αυτό οι επεισοδιακοί τσακωμοί, οι εντάσεις και οι αποδοκιμασίες που είδαμε σε απευθείας μετάδοση, θα μοιάζουν με τσαμπουκά στο προαύλιο που μόλις χτυπήσει το καμπανάκι της κάλπης θα βρεθούν όλοι στα θρανία που τους αναλογούν. Το ερώτημα είναι θα αντέξουν οποιοδήποτε αποτέλεσμα τους επιδώσει ο λαός;
