Μαρία Αναματερού: Στης μουσικής το χάρτη δεν υπάρχουν σύνορα

Η ερμηνεύτρια Μαρία Αναματερού και η μουσική της παρέα επιστρέφουν το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου, στη μουσική σκηνή Σφίγγα, παρουσιάζοντας το πρόγραμμά τους, το οποίο βασίζεται το ευρύ φάσμα της μουσικής μας παράδοσης, αλλά και της δισκογραφίας τους. Η μουσική επιμέλεια είναι του Θεολόγου Μιχελή.

Η Μαρία Αναματερού γεννήθηκε το στην Αθήνα και κατάγεται από το Απείρανθο της Νάξου. Το μουσικό της ταξίδι ξεκίνησε σε ηλικία 7 ετών, ως μέλος της χορωδίας Δημήτρη Τυπάλδου ενώ το 2002 βραβεύθηκε στους πανελλήνιους μαθητικούς αγώνες τραγουδιού. Σπουδές ανώτερων θεωρητικών- πιάνου, πτυχίο στο σύγχρονο ελαφρό και κλασικό τραγούδι αλλά και σπουδές φιλολογίας στο Καποδιστριακό. Η πρώτη της συνεργασία ήταν, με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων.

Το 2005 συμμετείχε στη σύνθεση της μουσικής για τη θεατρική παράσταση «Ερωφίλη», που ανέβασε το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης με αφετηρία το Ηρώδειο. Ακολούθησε το 2008 η ηχογράφηση του δίσκου «Γκρεμό δεν έχουν τα πουλιά». Το 2009 ηχογραφεί το «Δεν ξημερώνεις μαύρη αυγή» για το δίσκο «Αστιβή» του Δημήτρη Καρρά. Από τότε έως σήμερα το ταξίδι της στη μουσική και το τραγούδι, συνεχίζεται με συνέπεια για να φθάσουμε στην εμφάνισή της στην Σφίγγα.

Πώς επιλέξατε την παραδοσιακή μουσική; Έπαιξε ρόλο η Νάξος στην οποία μεγαλώσατε;

Τα πρώτα μου βήματα στο τραγούδι ήταν σε αμιγώς λυρικά μονοπάτια, εντούτοις μέσα μου σιγόκαιγε ο πόθος, να συνομιλήσω με τη λαϊκή μας μούσα. Κάθε φορά που άκουγα κάτι πρωτογενές οραματιζόμουν πώς θα μπορούσε να είναι στο σήμερα, ώστε να μην αποτελεί μια απλή αναπαράσταση παρελθόντος. Η κοινωνικοποίησή μου σε έναν τόπο γεμάτο μουσική και ποίηση, όπως η Απείρανθος της Νάξου, με δίδαξε να κοιτάω χαμηλά- στις ρίζες του δέντρου μου – και σε αυτές να επιστρέφω κάθε φορά που χάνομαι και με ενέπνευσε. Παράλληλα αγάπησα τις μουσικές του κόσμου και τις παραδόσεις άλλων λαών και άρχισα να ανακαλύπτω ερμηνευτικά το δίπολο Ανατολής και Δύσης, όσο δύσκολος κι αν είναι φωνητικά ο συγκερασμός τους. Η παράδοση για μένα είναι μια συναισθηματική αφύπνιση σε έναν κόσμο που βουλιάζει.

Παράλληλα σπουδάσατε φιλόλογος. Σας βοήθησε και σας βοηθά στην διαδρομή σας;

Η Φιλολογία, ήταν για μένα το μέσο να ανακαλύψω λαογραφικά στοιχεία των τόπων που με αφορούν μουσικολογικά και ερμηνευτικά. Παράλληλα, με βοήθησε να εντρυφήσω στη γλώσσα, η οποία έχει ειδικό φωνολογικό ενδιαφέρον, αλλά και να μελετήσω τη μετρική και τη στιχουργική σε εύρος. Γράφω άλλωστε και η ίδια στίχους και παραμύθια.

Υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια τάση των νέων να συμμετέχουν στα πανηγύρια αλλά και να υποστηρίζουν το παραδοσιακό τραγούδι. Τι συνετέλεσε σε αυτό;

Το παραδοσιακό τραγούδι φέρει ουσία, αλήθεια και συναίσθημα. Σε έναν κόσμο που κατακλύζεται από στημένη πληροφορία σε όλα τα επίπεδα, σε μια κοινωνία που παθητικοποιείται και στερείται ενσυναίσθησης , έρχονται σαν χάδι μια μελωδία-ένας στίχος, που μέσα στην απλότητα τους ξυπνούν αλλά και δημιουργούν μνήμες. Σε ότι αφορά τα πανηγύρια σήμερα, που αποτελούν τη μαζική πλευρά της παράδοσης, συμβαίνει ότι και στα μαγαζιά που προσφέρουν ποτό και χορό με ό,τι συνεπάγεται αυτό…

Υπάρχουν πολλές συνεργασίες σας με ετερόκλητους καλλιτέχνες. Τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Μπάμπη Τσέρτο, τον Χρήστο Λεοντή, τον Φίλιππο Πλιάτσικα κα. Τι αναζητάτε στις συνεργασίες σας με καλλιτέχνες που είναι εκτός του φάσματος του παραδοσιακού τραγουδιού;

Από τα 18 μου χρόνια που τραγουδώ και έχοντας σπουδάσει βαθιά αυτό που κάνω αντιμετωπίζω την τέχνη μου ως ένα πεδίο έκφρασης και συνεχούς εξέλιξης με εύρος , πέρα από κουτάκια και σίγουρα απαλλαγμένο από τον αυστηρό προσδιορισμό του είδους. Σε αυτό σαφώς έπαιξαν ρόλο τα πρότυπά μου, που έκαναν το ίδιο με μοναδική ταυτότητα την φωνή τους και την αγάπη τους για κάθε τι που έφερε ουσία και αλήθεια. Για μένα, το έχω δηλώσει επανειλημμένα, στης μουσικής το χάρτη δεν υπάρχουν σύνορα καθώς η μούσα τραγουδά προς τιμήν της οικουμένης.

Το live σας στη Σφίγγα θα λέγατε ότι είναι ένα πανηγύρι δωματίου;

Το live μας στη Σφίγγα είναι ένα ταξίδι στις πατρίδες , τη δισκογραφία μας αλλά και τα τραγούδια που αγαπάμε, γεμάτο εξωστρέφεια, κέφι και στιγμές που αγγίζουν την έκταση.