Πάνω από 1000 σχόλια, 1000 αγωνίες δεδομένης και της αντίδρασης φοιτητών και συγκλήτων για το θέμα, συγκέντρωσε η δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου για την ενίσχυση των δημόσιων πανεπιστημίων και την ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ, με τη συζήτηση να κλείνει σήμερα, Κυριακής αφού από Δευτέρα θα πάρει το δρόμο της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.
Όπως είναι επόμενο, τα περισσότερα από αυτά ασχολούνται με την συνταγματικότητα ή μη του νομοσχεδίου, δημιουργώντας τις συνθήκες ενός λαϊκού debate, την χρησιμότητα και τον σκοπό που θα επιτελέσουν στο κοινωνικό σύνολο και αν η ίδρυσή τους είναι δίκαιη ή μη για τους μαθητές που «ματώνουν» για να γράψουν υψηλούς βαθμούς στα μαθήματα των πανελλαδικών την στιγμή που στα μη κρατικά ΑΕΙ αρκεί η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής του εκάστοτε πεδίου που ανήκει η σχολή.
Διάχυτος είναι φυσικά και ο φόβος για την περαιτέρω απαξίωση των δημόσιων πανεπιστημίων που ήδη υποχρηματοδοτούνται και λειτουργούν κάτω από αντίξοες συνθήκες διατηρώντας, παράλληλα, ψηλά το επίπεδο διδασκαλίας.
Όσοι εναντιώνονται στη ίδρυση μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων, όπως επίσημα αναφέρονται στο νομοσχέδιο, επικαλούνται και προσπαθούν να ερμηνεύσουν το άρθρο 16 του συντάγματος όπου αναφέρεται ότι η «ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου». «Άρθρο 16, παράγραφος 5 του Συντάγματος. Ούτε αυτό δε θα σεβαστείτε;», αναφέρει η Φανή σε σχόλιό της. Στο ίδιο πλαίσιο η Βάσια τονίζει ότι «πως περνάτε έτσι ένα νόμο αντισυνταγματικό. Να γίνει δημοψήφισμα».
Στον αντίποδα, οι υπέρμαχοι κάνουν λόγο για λειτουργία παραρτημάτων πανεπιστημίων που υπάρχουν και όχι ίδρυση νέων ιδιωτικών σχολών, επικαλούμενοι μάλιστα και την Ευρωπαϊκή νομοθεσία: «Με το παρόν νομοσχέδιο δεν ιδρύονται νέες ιδιωτικές σχολές αλλά επιτρέπεται η λειτουργία παραρτημάτων πανεπιστημίων που ήδη υπάρχουν και λειτουργούν. Δηλαδή ικανοποιείται το δικαίωμα της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων που είναι αναπόσπαστο μέρος της ελευθερίας αυτής. Τα δικαιώματα αυτά είναι μέρος της Χάρτας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που είναι δίκαιο της ΕΕ και το οποίο πρέπει να σεβόμαστε ως κράτος μέλος της ΕΕ σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος», αναφέρει σε σχόλιο του ο Ορέστης. «Η σύμφωνη με το ευρωπαϊκό δίκαιο ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 16 δεν απαγορεύει την λειτουργία παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων. Δεν θα δημιουργηθούν νέα ξένα πανεπιστήμια από το μηδέν στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι το ν.σ είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα», παραθέτει η Άννα.
«Ανούσια η ίδρυσή τους»
Άλλοι πάλι πέρα από τη συνταγματικότητα, δεν βρίσκουν κάποια χρησιμότητα με την ίδρυσή τους: «η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων πέρα από αντισυνταγματική θεωρώ ότι είναι και ανούσια για μία χώρα σαν την Ελλάδα. Το μοντέλο των ιδιωτικών πανεπιστημίων έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει σε χώρες όπως η Κύπρος, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Καμία σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα δεν φημίζεται για τα ιδιωτικά της πανεπιστήμια. Θα ήταν προτιμότερο οι φόροι που πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες να επενδύονται στη παιδεία και στην αναβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων, προκειμένου αυτά να είναι ελκυστικά για τους Έλληνες και όχι μόνο φοιτητές», αναλύει ο Ηλίας.
Αντίστοιχα, ο Κωνσταντίνος θεωρεί πως όλα αυτά που το υπουργείο ισχυρίζεται ότι θα φέρουν τα μη κρατικά ΑΕΙ με το προς συζήτηση νομοσχέδιο, τα διαθέτουν ήδη τα δημόσια πανεπιστήμια: «Μας λέτε ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν στόχο αρχικά την προσέλκυση ξένων φοιτητών, ότι θα καλύψουν την αύξηση της εγχώριας ζήτησης για τριτοβάθμια εκπαίδευση και υπόσχονται «αύξηση των δεικτών οικονομικής ανάπτυξης μέσω του ανθρώπινου κεφαλαίου, νέων γνώσεων, ιδεών και νέων τεχνολογιών που θα παραμείνουν στη χώρα». Μα πού ζείτε; Όλα αυτά, τα δημόσια πανεπιστήμια τα παρέχουν ήδη και μάλιστα χρήζουν άμεσης ενίσχυσης ώστε να συνεχίσουν και να επεκτείνουν τις δράσεις τους».
Υπάρχουν και οι φωνές που εκφράζουν φόβος για απαξίωση των δημόσιων ΑΕΙ, ζητώντας την περαιτέρω ενίσχυσή τους: «Ζητάμε να μην απαξιωθεί το ίδρυμα στο οποίο σπουδάσαμε λόγω ύπαρξης κάποιου ιδιωτικού στη θέση του», υπογραμμίζει η Ουρανία. «Ζητούμε από το ελληνικό κράτος να στηρίξει εμπράκτως τα δημόσια ΑΕΙ», αναφέρει η Θεοδώρα
Κάποιοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να μιλήσουν για τη δημιουργία ταξικών διαφορών «Τα περί Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) στα ιδιωτικά ΑΕΙ είναι το λιγότερο αστεία. π.χ. για να περάσει κάποιος στην Ιατρική ιδιωτικού ΑΕΙ πρέπει να έχει 0,8 επί το μέσο όρο ΕΒΕ του 3ου επιστημονικού πεδίου εν γένει (όχι της Ιατρικής), δηλαδή κάτω από 10.000 μόρια, ενώ μέσω Πανελληνίων πρέπει να γράψει τουλάχιστον 18000 μόρια.Μάλιστα, αν ο μαθητής είναι κάτοχος International Baccalaureate-IB (που το δίνουν ορισμένα ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ της χώρας) μπαίνει σε ιδιωτικό ΑΕΙ χωρίς να χρειάζεται να πιάνει αυτή την ήδη χαμηλή ΕΒΕ (το μόνο που αρκεί είναι να διαθέσει αρκετά χρήματα). Αυτό δεν επιφέρει ταξική διαφορά; Είναι δίκαιο για όσους ματώνουν να περάσουν με την αξία τους στις σχολές τους;»,
Είναι δίκαιο;
