Ο Ιλχάν Αχμέτ είναι ο μοναδικός μουσουλμάνος βουλευτής από τη θρησκευτική μειονότητα της Θράκης που υπερψήφισε το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια. Οι άλλοι τρεις απείχαν. Δύο βουλευτές της Νέας Αριστεράς και ένας του ΠαΣοΚ επέλεξαν τον δρόμο της αποχής. Για τον κ. Αχμέτ όμως, που εκπροσωπεί, όπως λέει στο ΒΗΜΑ, τους μεταρρυθμιστές της μειονότητας, από την στιγμή που η ψηφοφορία μετετράπη σε ονομαστική έκανε αυτό που θεωρεί σωστό ως πολιτικός πρωτίστως και στη συνέχεια ως βουλευτής.
Ο κ. Αχμέτ τονίζει για την πορεία του στην πολιτική και τα νομοσχέδια που έχει υπερψηφίσει πως «στην πολιτική μου καριέρα εδώ και 20 χρόνια εκπροσωπούσα και εκπροσωπώ τους μεταρρυθμιστές της μειονότητας. Δηλαδή, νέους ανθρώπους οι οποίοι σκέφτονται κατά τον δυτικό τρόπο σκέψης είναι open mind. Αυτή ήταν η φιλοσοφία μου, αυτός ήταν ο πολιτικός μου λόγος και για αυτό τον λόγο κυρίως σε όποιο κόμμα κι αν έχω πορευθεί, πάντοτε ήμουν πρώτος σε ψήφους. Λόγο αυτής της μεταρρυθμιστικής μου τάσης, ιδεολογίας, έκφρασης, ένας Ιλχάν Αχμέτ που δίνει αγώνα καθημερινά για την κοινωνική απελευθέρωση και πολιτική απελευθέρωση της μειονότητας από διάφορα συστήματα δεν μπορούσε ίσως να δράσει και διαφορετικά. Από την άλλη όμως ήταν κι ένα κορυφαίο θέμα που αφορούσε κυρίως η τεκνοθεσία η οποία με έβρισκε απολύτως αντίθετο».
Τι είπε για τους μουσουλμάνους βουλευτές που καταψήφισαν
Ο κύριος Αχμέτ στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός πως ομόθρησκοι του μουσουλμάνοι βουλευτές, ανάμεσα του κι ένας του ΠαΣοΚ, καταψήφισαν το νομοσχέδιο τονίζοντας πως «θα ήθελα όμως εγώ σε αυτό το σημείο να κάνω μία παρατήρηση αν θέλετε, ή να πω την γνώμη μου για τους άλλους ετέρους τρεις μειονοτικούς βουλευτές. Πρώτον οι βουλευτές της Νέας Αριστεράς ο κύριος Οζγκιούρ και ο κύριος Ζειμπέκ ευαγγελίζονταν εδώ και 20 χρόνια ότι είναι αριστεροί και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ας μου εξηγήσουν γιατί απείχαν. Ας εξηγήσουν στη μειονότητα γιατί δεν υπερψήφισαν το άρθρο 9 που αφορά στη διεύρυνση απαγόρευσης των διακρίσεων σε όλες τις μειονότητες. Ενώ, είχαν τη δυνατότητα να καταψηφίσουν ορισμένα άρθρα, γιατί επέλεξαν αυτόν τον δρόμο; Αυτός είναι ένας προβληματισμός ο οποίος μπαίνει, όχι μόνο από εμένα, αλλά μπαίνει από όλη τη μειονότητα προς αυτούς. Βέβαια το ίδιο ερώτημα μπαίνει και στον έτερο συνάδελφο μου από το ίδιο κόμμα τον κύριο Μπουρχάν Μπαράκ ο οποίος και αυτός ας μας εξηγήσει ή αν θέλει δεν χρειάζεται να απολογηθεί, αλλά η μειονότητα, η τοπική κοινωνία διερωτάται εφόσον η δυνατότητα υπήρχε γιατί διάλεξαν αυτόν τον δρόμο;
Όσον αφορά τις ενστάσεις που είχε στην αρχή της συζήτησης του νομοσχεδίου και το θέμα της τεκνοθεσίας δήλωσε πως «εάν στο νομοσχέδιο είχε δοθεί εξαρχής η δυνατότητα ονομαστικής ψηφοφορίας μόνο επί της Αρχής, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα να ψηφίσω και κατά άρθρα, ίσως και η δική μου η άποψη και η δική μου η ψήφος να ήταν αρνητική, να ήταν η αποχή από αυτό το νομοσχέδιο. Διότι μέσα στο νομοσχέδιο υπήρχαν διατάξεις που με έβρισκαν απολύτως σύμφωνο, όμως υπήρχαν και διατάξεις που δεν με έβρισκαν π.χ. η διάταξη για την τεκνοθεσία άρθρο 11 την οποία καταψήφισα με έβρισκε αντίθετο, ενώ το άρθρο 6 που αφορούσε την διεύρυνση των μη διακρίσεων και στις εθνοτικές, φυλετικές, θρησκευτικές, σεξουαλικές ομάδες και μειονότητες ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα σαφώς ήταν ένα άρθρο το οποίο σαφώς και θα το υπερψήφιζα. Αυτή η δυνατότητα της κατά άρθρο ονομαστικής ψηφοφορίας δόθηκε από το ΚΚΕ κάτι που έδωσε και μία διέξοδο και στη δική μου στάση».
«Το ΠαΣοΚ απέδειξε ότι είναι ένα πολυλειτουργικό, πολυφωνικό δημοκρατικό κόμμα»
Για όσα έγιναν μέσα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και για την απόφαση του πρόεδρου του ΠαΣοΚ Νίκου Ανδρουλάκη να μην βάλει κομματική πειθαρχία επεσήμανε πως «ως προς την Κ.Ο. το ότι κάποιοι συνάδελφοι μου επέλεξαν την στάση της αποχής σαφώς δεν τους κατακρίνω και το θεωρώ φυσιολογικό, διότι με αυτό τον τρόπο το ΠαΣοΚ απέδειξε ότι είναι ένα πολυλειτουργικό, πολυφωνικό δημοκρατικό κόμμα. Ο πρόεδρος μας ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορούσε να βάλει κομματική πειθαρχία και έτσι να έδινε διέξοδο στους βουλευτές του, αναλαμβάνοντας ο ίδιος την πολιτική ευθύνη, αλλά διάλεξε τον άκρως δημοκρατικό τρόπο να αφήσει το θέμα στον κάθε βουλευτή ξεχωριστά. Αναλαμβάνοντας ο καθένας προσωπικά αν θέλετε την ευθύνη ή μη, νομίζω η απόφαση του προέδρου ήταν άκρως δημοκρατική έβαζε τα πράγματα στη θέση τους.
Ο κ. Αχμέτ κατά τη διάρκεια της συζήτησης στάθηκε ιδιαίτερα στη διάκριση ενός βουλευτή και ενός πολιτικού, αλλά και στο γεγονός πως πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε το πώς θα λειτουργούμε του κοινωνικού συνόλου τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «ο κάθε βουλευτής σκέφτεται την επανεκλογή του, αλλά η διάκριση ενός πολιτικού και ενός βουλευτή νομίζω είναι ακριβώς σε αυτό το σημείο. Αυτά τα κρίσιμα νομοθετήματα όπως ήταν η συμφωνία των Πρεσπών ή όπως είναι τα ομόφυλα ζευγάρια ή οτιδήποτε αφορά το κοινωνικό σύνολο πρέπει να ενεργήσει ο κάθε άνθρωπος ως πολιτικός πρωτίστως και μετά ως βουλευτής. Ως μέλος μίας μειονότητας που ζητάω να έχει περισσότερα δικαιώματα, αλλά να έχει ένα απελευθερωμένο πλαίσιο, να μην υποκύπτει σε διάφορες πιέσεις, δεν μπορούσα να καταψηφίσω κάτι που ήταν προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης της γενικά ως μειονότητα» κατέληξε.
