Η νύχτα της 15ης Φεβρουαρίου ήταν μία ιστορική στιγμή για τη χώρα μας. Με την ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών η Ελλάδα έγινε η 16η χώρα της Ε.Ε. και 37η στον κόσμο που αναγνώρισε την ισότητα στον γάμο, ανεξαρτήτως φύλου.
Τον λόγο στη συζήτηση που προηγήθηκε της ψηφοφορίας στη Βουλή πήραν πολλοί βουλευτές, δύο όμως ήταν οι ομιλίες που αναμφίβολα ξεχώρισαν: Του βουλευτή της Πλεύσης Ελευθερίας, Σπύρου Μπιμπίλα και του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά.
«Από πολύ μικρός κατάλαβα ότι σε κάτι διέφερα από άλλους ανθρώπους. Έκλαιγα κρυφά γιατί έπρεπε να κρύψω κάτι για το οποίο ντρεπόμουν. Κάτι που δεν μπορούσα να το πω ούτε στους γονείς μου. Αυτά τα κρυφά δάκρυα με οδηγούν σήμερα στα 68 μου χρόνια να αγωνίζομαι για να μην κλάψουν άλλα παιδιά στο μέλλον, για να μην φοβούνται να πουν ποιοι είναι και με ποιους θέλουν να ζήσουν. Είμαστε όλοι άνθρωποι».
Με τα παραπάνω λόγια, ο βουλευτής του Νότιου τομέα κατέθεσε την προσωπική του μαρτυρία, αλλά παράλληλα εξέφρασε και την ουσία της μεταρρύθμισης: Την πορεία της ελληνικής κοινωνίας προς την εξάλειψη των διακρίσεων. Τον αγώνα του ελληνικού κράτους να μετεξελιχθεί σε ένα κράτος σύγχρονο, δυτικό, που ενσωματώνει πλήρως στη νομοθεσία του τις αξίες της Ε.Ε. Ένα κράτος που δεν «αφήνει για αργότερα» την πρόοδο, όπως πολλοί προέτρεπαν τον πρωθυπουργό να κάνει.
Η τροποποίηση λοιπόν του άρθρου 1350 του Αστικού Κώδικα και η εισαγωγή του κανόνα ότι ο γάμος συνάπτεται μεταξύ δύο προσώπων ίδιου ή διαφορετικού φύλου θα αποτελεί από εδώ και στο εξής παρακαταθήκη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η ιστορία έγραψε ότι ένας πρωθυπουργός προερχόμενος από τον χώρο της κεντροδεξιάς, χωρίς να έχει τη στήριξη μεγάλης μερίδας του κόμματος του, έβαλε τέλος σε μια συνεχιζόμενη αδικία και οδήγησε την Ελληνική Δημοκρατία ένα βήμα μπροστά.
Μετά τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, το μακρινό 1983, τον νόμο για την παρένθετη μητέρα του 2002 και την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια το 2015, η Ελλάδα έκανε ακόμα ένα βήμα στις νομοθετικές πρωτοβουλίες που εξελίσσουν τον θεσμό της οικογένειας, ανταποκρινόμενη στις ανάγκες της εποχής.
Απέναντι σε αυτήν την αντίληψη αποφάσισε να σταθεί για άλλη μια φορά ο Αντώνης Σαμαράς. Ο Μεσσήνιος πρώην πρωθυπουργός ανέβηκε στο βήμα της Βουλής και ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε πως ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα.
Πηγαίνοντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα, ανέφερε πως «όταν έρχεται το ίδιο το κράτος και παραχωρεί δικαίωμα σε τεκνοθεσία σε άτομα του ίδιου φύλου, τότε η ίδια η Πολιτεία αφαιρεί οριστικά το δικαίωμα των παιδιών να έχουν και μάνα και πατέρα, παραβιάζοντας κατάφωρα τα δικαιώματα τους».
Δεν ξέρω αν ο πρώην πρωθυπουργός πέρασε χθες το βράδυ από τη λεωφόρο Συγγρού, αλλά θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για εκείνον να δει το μήνυμα που εξέπεμψε η στέγη του Ιδρύματος Ωνάση: «Η αγάπη κάνει την οικογένεια».
Κι από σήμερα στη χώρα μας θα σχηματιστούν νέες οικογένειες, γεμάτες αγάπη, μεταξύ ανθρώπων που πλέον θα λογίζονται ως ισότιμοι και όχι ως πολίτες περιορισμένων δικαιωμάτων. Με στόχο τα «κρυφά δάκρυα» να περιοριστούν και εν τέλει να εξαλειφθούν.
Για Μεσσήνιους να μιλούμε τώρα!*
*{Το ποίημα «Στα 200 π.Χ.» (Πλην Λακεδαιμονίων) είναι το προτελευταίο που δημοσίευσε ο Κ.Π. Καβάφης (1931)}
