Σιδερένια Γροθιά: Αυτή είναι η αληθινή ιστορία των αδελφών Von Erich

Λίγο η μεταμόρφωση του Zac Efron, λίγο ο ενθουσιασμός της Adele για την ταινία, λίγο το διάσημο δοκίμιο του Roland Barthes «Ο κόσμος του κατς» πολλές δεκαετίες νωρίτερα, η «Σιδερένια Γροθιά» (The Iron Claw) μπήκε στις watchlists και των πλέον αστοιχείωτων όσον αφορά την επαγγελματική πάλη πριν καλά-καλά το καταλάβουν.

Με πρωταγωνιστές τους Zac Efron, Jeremy Allen White και Harris Dickinson, η νέα ταινία του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Sean Durkin αφηγείται την άνοδο και την πτώση της οικογένειας Von Erich, μιας διαβόητης δυναστείας παλαιστών, που κατέκτησε εξέχουσα θέση στον σαπουνοπερικό κόσμο του κατς αλλά σημαδεύτηκε από αλλεπάλληλες τραγωδίες. Η ιστορία τους σήμερα μοιάζει να ξεπήδησε από τη φαντασία του μεγαλύτερου και πλέον δεισιδαίμονα παραμυθά. Είναι όμως αληθινή.

Ο Stormtrooper από την Στουτγκάρδη με τη σιδερένια γροθιά

Το θλιβερό έπος ξεκινά με τον Fritz Von Erich, τον πατριάρχη της οικογένειας, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Jack Adkisson. Πολύ πριν ασχοληθεί με το κατς, ο Adkisson είχε μεγαλώσει στο Τέξας παίζοντας ποδόσφαιρο. Το να ασχοληθεί με την επαγγελματική πάλη δεν ήταν καν δική του ιδέα, αλλά ενός άλλου θρυλικού Καναδού παλαιστή, παραγωγού αγώνων και εκπαιδευτή, του Stu Hart. Εκείνος ήταν που εμπνεύστηκε και την περσόνα του Πρώσου ναζιστή Fritz Von Erich, αντλώντας έμπνευση από την θηριώδη σωματική διάπλαση και τα κατάξανθα μαλλιά του Adkisson.

Ο χαρακτήρας του ταίριαξε γάντι. Όχι γιατί είχε ο ίδιος κάποια σχέση με τον ναζισμό, αλλά κυρίως γιατί ήταν ήδη γνωστός νταής κι εκτός ρινγκ. To 1953 ξεκίνησε να περιοδεύει τις ΗΠΑ, συμμετέχοντας σε αγώνες, παίζοντας με μεγάλη προθυμία τον ρόλο του κακού. Οι εφημερίδες της εποχής τον αποκαλούσαν συχνά «ο Stormtrooper από την Στουτγκάρδη», ο οποίος ακινητοποιούσε τους αντιπάλους του με την κίνηση σήμα κατατεθέν του, τη λεγόμενη «σιδερένια γροθιά».

Λίγες παλαιστικές περσόνες κατάφεραν να γίνουν απεχθής όσο ο Fritz Von Erich. Χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει ότι οι οπαδοί του κατς πίστευαν ότι ο ίδιος ο Adkisson είχε φιλοναζιστικά αισθήματα. Μπορεί στο εν λόγω άθλημα οι γραμμές ανάμεσα στο τι είναι πραγματικότητα και τι μυθοπλασία να μην είναι πάντοτε ξεκάθαρες, όμως, εν προκειμένω, εκείνο που γεννούσε όλη αυτή την αντιπάθεια προς τον Von Erich δεν ήταν κάτι το εντελώς αβάσιμο. Εκείνο που εξόργιζε μεγάλη μερίδα των οπαδών εκείνη την εποχή ήταν το γεγονός ότι άνθρωποι σαν κι αυτόν εμπορευματοποιούσαν τις ακόμα ανοικτές πληγές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Κατάρες που πιάνουν;

Όπως αναφέρει ο αθλητικογράφος David Shoemaker στο βιβλίο του «The Squared Circle: Life, Death, and Professional Wrestling», κάποτε, μετά από έναν αγώνα του Von Erich στο Σικάγο, ένας άνδρας εμφανίστηκε στο καμαρίνι του, ψέγοντάς τον για έλλειψη σεβασμού απέναντι στους ανθρώπους που είχαν βιώσει οι ίδιοι τις θηριωδίες του ναζισμού. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο ίδιος επιζών από στρατόπεδο συγκέντρωσης και μάλιστα ο μόνος από την άλλοτε πολύτεκνη οικογένειά του, αφού είχε χάσει και τους επτά γιους του σε στρατόπεδα θανάτου.

Αφού του τα έψαλλε, φεύγοντας – γράφει ο  Shoemaker στο βιβλίο του – ο άνδρας είπε ολίγον τι δυσοίωνα και κάπως απειλητικά στον Von Erich πως ήλπιζε να μην συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο και σε εκείνον. Φυσικά, ο κόσμος της πάλης είναι ένας κόσμος μυθολογίας και μπορεί αυτός να είναι άλλος ένας μύθος. Όμως, μύθος ξεμύθος, φαίνεται να ακολούθησε τον Von Erich σε όλη του την μετέπειτα ζωή σαν κατάρα.

Το 1959, ο σκληροτράχηλος πατριάρχης αρχίζει να χάνει έναν-έναν τους γιους του. Ο πρωτότοκός του, ο Jack Jr., πεθαίνει εκείνη τη χρονιά, όταν ακόμα ο πατέρας του εξακολουθούσε να περιοδεύει ως Fritz Von Erich. Ο μόλις έξι χρονών Jackie υπέστη κατά λάθος ηλεκτροπληξία, έχασε τις αισθήσεις του, έπεσε μπρούμυτα σε μια λακκούβα με χιόνι που έλιωνε και πνίγηκε.

Ο θάνατος του πρώτου παιδιού έφερε αλλαγές στη ζωή της οικογένειας. Ο Fritz έπαψε να περιοδεύει για αγώνες τόσο συχνά. Μετακόμισαν στο Τέξας, όπου ενδύθηκε τον χριστιανισμό, την αφοσίωσή του για την οικογένεια και την αγάπη του για την πατρίδα. Τότε ήταν που του μπήκε και η ιδέα να κάνει τους γιους του διαδόχους του στο ρινγκ, να φτιάξει μια μάχιμη ομάδα καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του. Παράλληλα, εκείνος αποσύρθηκε σταδιακά από το ρινγκ. Έγινε ιδιοκτήτης του «World Class Championship Wrestling» στο Ντάλας. Κι εκεί έστησε τον άμβωνά του.

Μετά τον χαμό του Jackie το 1959, κάνει το ντεμπούτο του στο ρινγκ το 1976 ο Kevin Von Erich, ο δευτερότοκος γιος. Σύντομα τον ακολουθούν και τα αδέρφια του, David και Kerry. Και οι τρεις αποκτούν πολύ γρήγορα θαυμαστές και γίνονται ιδιαίτερα αγαπητοί στον κόσμο. Ο David όμως λιγάκι παραπάνω. Ήταν ο πιο χαρισματικός από κάθε άποψη. Δυστυχώς, η θητεία του έμελλε να είναι τραγικά σύντομη. Το 1984 κι ενώ βρισκόταν στο Τόκιο για περιοδεία, η κατάρα ξαναχτυπά κι ο 25χρονος David βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του.

Οι πρώτες αναφορές κάνουν λόγο για καρδιακή προσβολή, ενώ αργότερα επίσημη ιατροδικαστική έκθεση αναφέρει ως επίσημη αιτία θανάτου μια ασθένεια του εντέρου. Στους παλαιστικούς κύκλους, βέβαια, διαδίδεται γρήγορα η φήμη πως ο δευτερότοκος Von Erich πέθανε από υπερβολική δόση.

Ο δεύτερος θάνατος συγκλονίζει την μητέρα και τα υπόλοιπα τέσσερα εν ζωή αδέρφια. Όμως, ακόμα και μπροστά στην τραγωδία, οι Von Erichs όφειλαν να διατηρούν την τέλεια εικόνα τους. Παρά το πένθος, ο Fritz εστίασε στον επόμενο στη διαδοχή γιο, προκειμένου να κρατήσει το τρένο στις ράγες και τη μπίζνα σε άνθηση. Ήταν η σειρά του Mike, ο οποίος σύρθηκε σχεδόν με το ζόρι στο ρινγκ. Το 1985, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας στο Ισραήλ, ο Mike χτυπά τον ώμο του και, μετά από χειρουργική επέμβαση, παθαίνει τοξικό σοκ. Θα περάσει τα επόμενα δύο χρόνια ως μια σκιά του εαυτού του, υποφέροντας από φρικτούς πόνους τους οποίους προσπαθεί να αντιμετωπίσει με διάφορα φάρμακα και παράνομα σκευάσματα. Το 1987 πεθαίνει από υπερβολική δόση ηρεμιστικών.

Κατά κάποιο τρόπο, η ιστορία του είναι ίσως η πιο θλιβερή, καθώς μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι οι τρεις μεγαλύτεροι ενδεχομένως να μπορούσαν να γίνουν ανταγωνιστικοί αθλητές ανεξάρτητα από το ποιος ήταν ο πατέρας τους. Για τον Mike όμως, όπως και τον Chris, τον έκτο μικρότερο γιο που χάριν οικονομίας στην ταινία παραλείπεται εντελώς, δεν θα μπορούσαν ποτέ ούτε για αστείο να διαβούν το κατώφλι του κατς, αν δεν ήταν γιοι του πατέρα τους.

Ο Kerry ήταν ο μοναδικός από τους αδελφούς Von Erich που κατάφερε να κερδίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα βαρέων βαρών της National Wrestling Alliance. Η θητεία του υπό τον τίτλο όμως διήρκησε μόλις 18 ημέρες. Γρήγορα άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες για χρήση ναρκωτικών. Η πορεία του διακόπτεται οριστικά όταν το 1986 ένα ατύχημα του κοστίζει το δεξί του πόδι. Αυτό τον βυθίζει σε βαθιά απόγνωση. Αρχίζει να παίρνει πολύ βαριά παυσίπονα μαζί με άλλες παράνομες ουσίες προκειμένου να καταφέρει να επιστρέψει στο ρινγκ ακόμα και με ένα πόδι. Το 1993, ο Kerry αυτοκτονεί κι αυτός στο ράντσο του πατέρα του.

Μύθοι, κατάρες και σκληρή πραγματικότητα

Από αυτή τη ζοφερή πομπή του θανάτου γλίτωσε μοναχά ο Kevin. Η ιστορία αυτών των αδελφών είναι τόσο τραγική που επιβάλλει την επανεξέταση ολόκληρης της κουλτούρας που περιβάλλει το κατς. Γιατί καλοί οι μύθοι, αλλά δεν ευθύνεται καμία κατάρα για την τραγωδία των Von Erich. Η μοίρα αυτών των παιδιών δεν ήταν προκαθορισμένη.

Οι γιοι του Fritz Von Erich έπεσαν απλά σε όλες τις παγίδες του χώρου, τον οποίο σχεδόν τους ανάγκασε να υπηρετήσουν ένας πατέρας αφέντης. Δεν ήταν θύματα της μοίρας ή της κατάρας ενός άνδρα που βρέθηκε κάποτε στο καμαρίνι του πατέρα τους. Ήταν θύματα των εξωφρενικών προσδοκιών και των προτύπων που είχε θέσει για αυτούς μια τοξική πατρική φιγούρα.